Pałac w Twardogórze na fotografii z 1960 roku.
Po 1945 roku, gdy zniszczeniu uległa altana z wyjściem na ogród, powstała najpierw jednokondygnacyjna przybudówka (widoczna na fotografii), potem druga po prawej stronie głównego korpusu. Dalsze rozbudowy polegały na podwyższeniu dobudówek i przekształceniu ich w łączniki z najpóźniej wzniesionymi skrzydłami mieszkalnymi internatu.
Korpus główny pałacu jest efektem gruntownej barokowej przebudowy wcześniejszej siedziby ródów władających Twardogórą, którą w 1685 roku ukończyła ówczesna właścicielka dóbr - księżna Eleonore Charlotte von Württemberg-Mömpelgard.
Już w 1715 roku księżna dobroszycka Anne Sofie von Mecklenburg-Schwerin po przejęciu majątku szwagierki zleciła przeprowadzenie prac remontowo-unowocześniających w pałacu. Zatrudniła znanego wrocławskiego architekta - Christopha Hacknera.
Kolejni właściciele - hrabiowie z rodu Reichenbach-Goschütz również wprowadzali zmiany - m.in. osuszyli fosę, zmienili zagospodarowanie parku, w późniejszych czasach wprowadzali wszelkie udogodnienia (bieżąca woda, elektryczność).
W latach powojennych budynek został dostosowany do nowych funkcji (budynkiem zarządzał najpierw Caritas, później Inspektorat Oświaty w Sycowie). Wnętrza straciły pałacowy charakter. Barokowy rodowód widoczny jest przede wszystkim w architekturze zewnętrza, a wewnątrz zachowała się stylowa klatka schodowa oraz kominek.
DŚ