Heinrich Leopold, Graf von Reichenbach-Goschütz urodził się w Piotrowicach Małych (Klein Peterwitz), 19.03.1705 roku, zmarł w Goszczu (Goschütz), 09.04.1775 roku.
Jego ojcem był Heinrich von Reichenbach a matką Johanna Helena von Rohr und Stein. Gdy Heinrich Leopold przyszedł na świat, jego ojciec miał 72 lata, a matka 30. Reichenbach senior był wcześniej żonaty z Johanną Margarethą von Seidlitz, mieli jednego syna, który zmarł w niemowlęctwie. Małżeństwo trwało aż do śmieci Johanny Margarethy, która zmarła w wieku 58 lat. Heinrich miał wówczas lat 64, tak więc przy powtórnym ożenku był już niemłodym panem młodym. Panna młoda była o 42 lata młodsza. Mieli siedmioro dzieci, Heinrich Leopold był dzieckiem piątym, miał cztery starsze siostry, oraz młodszą siostrę i młodszego brata. Najmłodszy z dzieci - Christoph Heinrich urodził się gdy ojciec ich miał 77 lat. Ojciec Heinricha zmarł, gdy ten miał zaledwie 10 lat. Pozostawił dzieciom spory majątek. W roku 1727 na licytacji prawni opiekunowie kupili dla Heinricha Leopolda von Reichenbach majątek Goszcz. W 1730 roku Heinrich Leopold otrzymał od cesarza Karola II tytuł hrabiowski i rozpoczął budowę rezydencji godnej najpierwszych rodów szlacheckich oraz zdobywanie kolejnych tytułów i zaszczytów.
Heinrich Leopold był kawalerem pruskiego orderu Orła Czarnego i ewangelickiego Zakonu Joannitów. Karierę zawdzięczał przede wszystkim zmianom politycznym i przejściu Śląska spod władania katolickich Habsburgów pod berło protestanckich królów pruskich. Szlachta protestancka zyskała wówczas możliwość zaistnienia w polityce państwa pruskiego i szanse obejmowania ważnych stanowisk. Pierwszym krokiem w karierze politycznej hrabiego było mianowanie go przez Fryderyka II generalnym naczelnikiem poczty na Śląsku (tytuł dziedziczny, który nosili również jego następcy). Szybka kariera i pomnażany czasem w sposób kontrowersyjny majątek spowodowały, że Heinrich Leopold nie cieszył się sympatią wśród śląskiej szlachty, a złe traktowanie poddanych dały mu opinię pana bezkompromisowego, surowego i wyzyskującego stan chłopski. Dokumenty poświadczające feudalny styl rządów hrabiego zachowały się w oleskim muzeum – Heinrich Leopold zakupił również majątki Bodzanowice, Kamonki, Psurów, Wichrów, Wierzchosławice i Półwieś na opolszczyźnie. Minister dla Śląska Ernst Wilhelm von Schlabrendorf pisał o Reichenbachu: „Gdyby wszyscy Dolnoślązacy byli podobni do hrabiego, trzeba byłoby Boga prosić, by uniemożliwił on im zakup ziemi na Górnym Śląsku, gdyż rozpanoszyłoby się tutaj całkowite barbarzyństwo.
Budowa nowej rezydencji rodowej w Goszczu trwała 10 lat, a Heinrich Leopold w tym czasie systematycznie powiększał swój majątek kupując kolejne wioski i miasteczka (w 1743 roku zakupił Twardogórę). W 1741 roku utworzone zostało wolne państwo stanowe, a w 1747 podniesione do rangi ordynacji. Graf dbał również o rozbudowę i rozwój Goszcza – w czasach budowy pierwszej rezydencji w miejscowości powstały manufaktury papierosów i jedwabiu, browar i gorzelnia, warsztat karoc a także pomniejsze warsztaty szewskie i stolarskie.
Pierwsza rezydencja rodu Reichenbachów była pałacem barokowym, zaprojektowanym przez włoskich architektów. Budynek stał w miejscu głównego skrzydła dzisiejszego zespołu pałacowo-parkowego, miał długą, zdobioną elewację z trojgiem drzwi wejściowych, dwudziestoma oknami na piętrze i siedemnastoma na parterze, wieżyczką w jednej trzeciej długości dachu i kilka lukarn. Do pałacu przylegała oranżeria, która później połączyła pałac z budowanym w latach 1743-1749 kościołem ewangelickim.
Rok 1749 zapisał się w historii miejscowości jako rok wielkiego pożaru, który zniszczył pałac i czternaście domów Goszcza. Graf Reichenbach natychmiast przystąpił do odbudowy rezydencji. Tym razem budową kierował Karol Marcin Frantz – polski architekt, budowniczy królewski, znany z przebudowy zamku w Rydzynie dla Sułkowskich i budowy kościołów w stylu późnobarokowym. Odbudowa pałacu łączyła się ze znaczną jego rozbudową i upiększeniem terenu założeniami ogrodowymi w stylu francuskim.
Z życia Heinricha Leopolda miał miejsce jeszcze jeden pożar - w 1774 roku. Nie naruszył on pałacu w sposób znaczny, ale spowodował mniejsze uszkodzenia i stał się niejako okazją do przeprowadzenia kolejnych prac budowlanych. Rozbudowa trwała do 1780 roku, a od 1775 prowadził ją już następca Heinricha Leopolda – jego syn Heinrich II.
Równolegle toczyło się życie rodzinne Heinricha Leopolda, który był trzykrotnie żonaty. Pierwsze małżeństwo zawarł w 1729 roku z dwa lata młodszą od siebie, pochodzącą z Königsberg (dziś Kaliningrad) Helene Agnes hrabiną zu Solms-Wildenfels. Mieli sześcioro dzieci – dwie córki i czterech synów, w tym parę bliźniaków. Najstarsza córka Sophie Helene zmarła bezpotomnie jako panna w wieku dwudziestu lat, urodzona jako piąta Amalie Helene zmarła w niemowlęctwie, szóste z dzieci - Heinrich Albrecht żył zaledwie cztery dni. Najprawdopodobniej wystąpiły komplikacje porodowe, gdyż Helene Agnes zmarła w dwa dni po urodzeniu syna. Tylko trzech synów dożyło dorosłości i doczekało się potomstwa. Drugim dzieckiem był Heinrich II - późniejszy dziedzic majątku w Goszczu. O dwa lata młodsi bliźniacy nosili imiona Heinrich Leopold II i Christoph Heinrich.
Po śmierci pierwszej żony Heinrich Leopold ożenił się w 1737 roku z Friederike Charlotte, Gräfin von Schönaich-Carolath (ur. 30.09.1720, zm. 11.07.1740). Z drugą żoną miał troje dzieci, byli to Amalie Helene Charlotte, Carl Christoph Heinrich (zmarł w dzieciństwie) i Friederike Charlotte Amalie.
Po stracie i tej żony (której sarkofag znajduje się w kościele pałacowym w Goszczu) Heinrich Lepold w 1742 roku ożenił się ze starszą siostrą zmarłej - Amelie Marią Anną, Gräfin von Schönaich-Carolath (ur. 12.06.1718, zm. 22.03.1790). Trzecia żona przeżyła grafa i urodziła jedenaścioro dzieci. Byli to: Sophie Charlotte, Johanna Caroline, Friedrich Heinrich Emil, Carl Heinrich Fabian, Wilhelmine Caroline, Carl Heinrich Ludwig, Carl Heinrich Ludwig, Heinrich Ludwig, Heinrich Ferdinand, Friedrich Heinrich Carl oraz Caroline Henriette Wilhelmine. Niestety dwie córki i pięciu synów zmarło w niemowlęctwie lub wczesnym dzieciństwie.
Tylko dziewięcioro dzieci Heinricha Leopolda dożyło wieku dorosłego. Ponieważ częste było wówczas zawieranie małżeństw z krewnymi, ród nie rozrastał się tak, jak można by się było tego spodziewać. Przez lata trwała tylko linia goszczańska.
DŚ