Uiteindelijk wil ik in 1 dag ongeveer 200 Kilometer kunnen fietsen. Daarna een rustdag inbouwen en weer 200 Kilometer terug. Ongeveer 100 KM had ik al enige keren gedaan. Het retourtje Winschoten - Grolloo was zo'n tocht. Maar dat heb ik dit jaar afgesloten. Al enige jaren had ik het daar al wel mee gehad. Maar er is veel meer te beleven in Drenthe, zoals een tocht over de Hondsrug. Alleen ben ik deze keer niet begonnen in de stad Groningen.
Vanuit Winschoten ben ik via Pekela en Ommelanderwijk naar Veendam gegaan. Ergens was dat al wat om fietsen want in Neuwe Pekela ben ik langs het Heeresmeer gegaan. De afslag Zuidwending was korter geweest. Uiteindelijk is het wel wat meer nog dan 130 Kilometer in totaal geworden, mede dankzij allerlei omleidingen. Dus de 150 zie ik ook nog wel lukken, maar wellicht pas ergens in de volgende lente of zomer.
De werkelijke klim richting Hondsrug begon pas in Annen. Ooit was dat sanen met mijn gezond bewegen maatje ons Skeeler doel. Vanaf Annen begint de ware Hondsrug toertocht beleving echt. Klimmen en dalen, al ervaarde ik het meeste als stoempf werk. Onderweg ben ik regelmatig van de pedalen af geweest. Daardoor was ik uiteindelijk zo'n 9 uur ruim onderweg. Ook wat de toerist uithangen. Al heb ik deze keer alleen een Hunebed in het voorbijgaan gezien. Keien zijn trouwens echt overal in Drenthe, waarvan ook mijn blote voet kon getuigen.
Onderweg in het Valthebos, onderweg naar Odoorn, kwam ik een bijzondere plek tegen. Daar was een onderduikers hol tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hierdoor hebben een groep Joodse mensen die gruwelijke tijd kunnen overleven. Het is een bijzondere locatie. Naast mij was er verder niemand, dat gaf nog een extra dimensie aan de indrukwekkende beleving die ik daar ervaarde.
Tijdens mijn fietstochten, met en zonder vrienden, kom ik regelmatig verstopte locaties tegen. Plekken waar je zomaar ongemerkt aan voorbij zou kunnen fietsen. Dat heb ik ook in mijn eigen regio dicht bij huis. Recent nog bij Scheemda in een stuk bos, een hele lange poort, als het ware. Vanaf het fietspad langs het Winschoterdiep tot aan het centrum van Scheemda. Daar was ik al vrij vaak voorbij gefietst, zonder dat ik het ooit eerder had opgemerkt.
Uiteindelijk kwam ik na een lange tocht van 70 Kilometer aan in Emmen. Ook daar weer weg omleidingen. En ik verdwaalde er ook nog eens. Uiteindelijk wist ik buiten het doolhof dat Emmen heet te komen. Daarbij ook menig extra kilometer makende. Gelukkig vond ik ten slotte de weg naar Weerdinge, Nieuwe-Weerdinge en Ter Apel. Van daar vandaan wist ik de weg wel weer terug te vinden naar Winschoten. Op zich een mooie roete door een glooiend landschap. De wind had zich inplaats van naar het zuid oosten naar het noord oosten gedraaid, dat vond ik minder.
Toen ik uiteindelijk weer in Winschoten aan was gekomen was het licht van de zon verdwenen. Thuis gekomen heb ik eerst mijn vochthuishouding aangevuld en inmiddels lig ik dit lui onderuit op fe bank uit te tikken.
Er zijn nog wel wat foto's om te publiceren, maar daar heb ik nu geen zin meer in, stom he.
Het slapen gaat vast wel lukken. Benieuwd hoe ik mij morgen zal voelen. De zadelpijn was zeker van een nieuw niveau vandaag. Toch maar eens uitzien naar een ander zadel. Voor ik aan een nog langere tocht begin.
Posted using Dapplr
Leuke post en ik geloof dat het een mooie omgeving is daar. Ik vraag me af heb je een electrische fiets. Want 100 en 200 km fietsen wow das best en eind en niks voor mij lol groetjes loona
Dankje! Ja, de omgeving in het Noorden is absoluut de moeite waard om te beleven.
En ik heb nog een gewone 'ouderwetse' fiets. Al heb ik wel al stiekem gekeken naar trapondersteuning upgrade methode voor mijn fiets. 😄
Die afstanden zijn behoorlijk pittig. Vooral die 200 KM is voor mij nog een grote vraag. Wat ik het meest lastige vind is de zadelpijn. Het fietsen zelf gaat vrij aardig over langere afstanden.
Hopelijk kan ik het nog vaker voor elkaar krijgen. :-)
Groetjes retour!
Posted using Dapplr
Ik vind het een hele prestatie op een ouderwetse fiets 💪
🙂
Posted using Dapplr