`115 Kilometer op de fiets`

Een maat van me en ik gaan samen op de pedalen. Hier in de regio noemt men een goede vriend een kammeroad. Of dat te maken heeft met het rode bolwerk waar wij beide oorspronkelijk vandaan komen weet ik niet. We kennen elkaar al heel wat jaren inmiddels. En af en toe gaan we samen op de fiets er op uit. Doel van de tocht was nog onbekend. Al had ik wel al het idee om naar Borger in Drenthe te gaan. We zouden nu om 10 uur vertrekken in plaats van 11 uur voorheen. Tegen 18:30 wil ik terug zijn om mijn uitlaat hond 'Stuiterbal' zijn afwatering en dump ronde te laten doen. Als ik 'pas' om 19 uur binnen kom, of later, dan is hij al enkele keren heen en weer gelopen van en naar de deur. Dus zorg ik dat ik op tijd hem kan gaan aan lijnen.

Mijn kammeroad en ik vertrekken vanaf het station in Winschoten als we het over de richting eens zijn geworden. En ik heb voor de heenweg een toeristische route voorgesteld. Eerst langs de Pekel Aa bij het natuurgebied Tusschenwegen. Aa betekent overigens water en is ook bekend als Ae, Ea en Ee. Ooit woonde ik aan de Ekamp, dat was dan een kamp aan het water, van oorsprong. Later werd dat een buurt tussen de dorpen Finsterwolde en Oostwold, onderdeel van de regio Oldambt. Vandaag ging de route evenwel richting Zuiden. Oude Pekela was de eerst volgende plaats.

Vanaf daar gaat het landschap al enigszins glooien. Voor Groninger begrippen gaat het dan al snel over bergen. In wezen zijn het ferme heuvels, meestal ontstaan na de laatste ijstijd. Tussen Pekela, Wedde, Onstwedde en Alteveer, tot ongeveer aan Stadskanaal, liggen er flinke stuwwallen. Waarvan een groot deel bekend staat als de Trechterberg. In de gemeente Oldambt ligt er een tussen Westerlee en Winschoten. Maar de omgeving van de Trechterberg is er duidelijk een met hoger gelegen toppen en wat diepere dalen. Een bijzonder mooi Moraine landschap.

We gaan via de Es in de buurt van Onstwedde omhoog. En daarna richting Alteveer. Waarbij ik een route gevonden heb die de enorm saaie lange hoofdstraat perfect weet te omzeilen. Uiteindelijk komen we na wat klimwerk uit bij de top van de Trechterberg. Even aan het zuurstof en de oren klaren. Naar de kolk naast deze berg gaan we niet. De tocht gaat verder naar Stadskanaal. Daar vermijden we de lange saaie tocht langs het diep en gaan we via een bos. En zo komen we bij de watertoren in Stadskanaal uit. Van daaruit is het richting onze buur provincie Drenthe.

Nieuw-Buinen is het eerst aan de beurt om precies te zijn. Dat ligt direct tegen Stadskanaal aan. Even spitten we het boekje "Drenties veur begunters" door, daar staat onder andere iets over Beartje. Maar volgens mijn kammeroad is het gewoon Bartje. Volgens ons is hij echt gek op bruine bonen, maar we weten het niet helemaal zeker. We willen evenwel goed voorbereid naar die andere provincie gaan. In het eindeloos grote Nieuw-Buinen gaan we naar een spiksplinternieuwe Aldi. En omdat er werk in uitvoering is gaan we gewoon even over de autorijbaan met onze fietsen. Niemand doet er moeilijk over, ontspannen volkje die Drenthen.

Bij de Aldi wijst een man mij er op dat ik op blote voeten loop. De Drenthsche taal klinkt toch wel veel hetzelfde als onze Oaldamster plat. De aardige man en ik communiceren prima met elkaar. "Daarom voelde het zo fris, mijn schoenen hingen nog aan het stuur", reageer ik. Gelukkig scheelt het ook weinig wat humor betreft tussen beide provincies. Hij laat mij zien hoe je met een sleutel-label een karretje los maakt. Tof, want ik raak die karmuntjes altijd weer kwijt. Mijn kammeroad is inmiddels al druk eeterij voor onderweg aan het inslaan. En nadat ik het aardige gezin een fijne dag heb toegewenst ga ik zomaar schaamteloos blootsvoets de Aldi binnen. Daar zorg ik voor de zoete broodjes, hij regelt de hartige zaken. Als drinken hadden we al ieder een liter vruchtwater van Saskia. Dat komt dan weer van de Lidl.

We hebben het er over om aan te geven dat ik onder begeleiding van een buddy een stukje aan het fietsen ben. Zodra er weer een open deur ingetrapt wordt over mijn blote voeten. En ik moet dan nog idioter doen als ik normaal al doe. Neeee heeeee, natuurlijk deden we dat nieeee hieeeet, we waren gewoon wat aan het ouwehoeren. Niet lang daarna waren er een stel kids die zich ook hardop afvroegen waarom die meneer geen schoenen aan had. Er was vast een item over op RTV Drenthe die avond. Maar mij geeft het in ieder geval prima verkoeling op de wat warmere dagen. Kijk, als ik nou in mijn blote togus op de fiets zat, ja, dan kan ik mij voorstellen dat dit wat problemen zou kunnen geven. Maar blote voeten, nah...

In Buinerveen zijn we even afgestapt om wat te eten en te drinken. Het leek wel een gedempte diep, met de aanlegsteigers nog bewaard. Het volgende dorp zag ik al naar uit, een van de top punten van de tocht. Gelegen op een van de langste en hoogste stuwwallen van het Noorden: de Hondsrug. Deze loopt van de Herestraat in Groningen helemaal tot aan Emmen in Drenthe. En het dorp Buinen ligt er voor een groot deel bovenop. Vanaf Buinerveen naar Buinen is het een prachtige etappe. Het geeft een blik op de Hondsrug vol bos, vanuit een dal er naar toe. En ik ben helemaal enthousiast als we onder de brug van de snelweg door zijn. Het begin van 'de klim' dient zich aan als we de bocht naar links nemen.

Een prachtige lange 'klim' naar de top, bijna aan de andere kant van Buinen. (Wieler liefhebber broer, als je dit leest, je weet mijn grootse wijze van beleven he, maar dit is toch echt anders dan de Hasseberg.) Onderweg wijs ik mijn kammeroad een drietal keren naar een zijweg. Die laten duidelijk nog een verdere stijging zien. Als een kind op zijn eerste wielrenner fiets geniet ik weer van de doorkomst in dit prachtige dorp. En als we bijna bij de afdaling zijn vraag ik mijn mede pedalen stoempfer of hij de kranten al klaar heeft om onder zijn T-shirt te doen. Hij kan daar wel mee lachen. (Zoals mijn Vlaamse vrienden dat zo schoon zeggen.) Het is een grap die menig wielerliefhebber wel zou kunnen begrijpen. We gaan prompt richting de steile afdaling richting Borger. En ik moet gewoon bij remmen, waarbij er rook van mijn remblokjes af komt, zo warm is het die dag.

In het aanzien van Borger is mijn maat verrast over het prachtige uitzicht. Bos, glooiend landschap, geweldig om daar te fietsen. In Borger nog over de brug naar rechts en dan langs het water richting het doel van die dag, een enorme bult met joekels van stenen. Ook wel bekend als het grootste Hunebed van Nederland. Maar liefst 22,6 meter lang. En was er eerst alleen dat, nu is er een compleet museumpark bij te vinden. Leuk voor een dagje uit. Wij beperken ons bezoek evenwel tot de bult stenen. Wat overigens wel heel indrukwekkend is. Voor ons staat er nog een terug reis op de agenda. We besluiten eerst naar de plaats Bronneger te gaan en dan richting Drouwen. Ook dat gaat weer flink 'berg' op. Er zouden daar een hele zooi Hunebedden moeten zijn, maar die hebben we gemist.

Via Drouwenerzand besluiten wij om verder te gaan naar Gieten, lekker een stukkie om door een bosrijk gebied. Waarbij we onderweg menig seniore elektriek rijder mogen ontwijken. Het zijn er behoorlijk wat. In Gieten wordt nog wat in de Jumbo gewinkeld en gaan we langs de Hondsrug weg nog even pauze nemen. Op het hoger gelegen deel doet het wat aan als Overijssel, in de buurt van Arnhem. Een prachtig gebied en op slechts 30 Kilometer fietsen van Winschoten. (Meestal vergeet ik dat ik ook nog weer terug mag fietsen.)

Zo'n elf jaar terug was ik hier in de buurt nog gevallen, tijdens een solo Skeeler tocht Winschoten retour Assen. Op de terugweg, met nog slechts 30 KM van de ongeveer 100 in totaal te gaan, ging het mis. Op het moment dat ik er achter kwam dat ik op de weg richting Borger was gegaan viel ik. Een verdwaald pakje papieren zakdoekjes van de Lidl fungeerden als acute rem. Bizar, net op het moment dat ik had mij bedacht om te keren, terug naar Gieten. Pijn in de onderrug, schaafwonden en helaas mooi shirt kapot en onder het bloed. Het laatste stuk toen terug naar huis was een persoonlijke hel. En ik kreeg nog meer de schurft aan die stenen straten overal. Maar ik heb het gehaald. Nu was het thema ook een pijnlijke onderrug. Beide volop aan de Ibuprofen in combinatie met Paracetamol. Broeders in pijnstillers. Schijnt overigens een goede Chiropractor in Borger te zijn. Maar daar zij we niet aan toegekomen.

Na Gieten wordt zo'n rit wat saaier. Een fijne steile afdaling vanaf de Hondsrugweg, dat ging super. Na Bareveld komt de lange eentonige rit Wildervank - Veendam. En toen was bij mij de lol er wel af. Toch nog een alternatieve route gevonden, in plaats van langs het diep. Dat maakte het weer iets leuker. In Wildervank in de buurt van de Coop nog wat gegeten bij cafetaria restaurant Royal op het terras. En vervolgens de tocht terug naar Winschoten voltooid.

Mijn reis ging door naar mijn uitlaat hond, de reis van mijn kammeroad ging naar huis. Volgende tour zou dichterbij zijn. Dan gaan we naar Slochteren, slechts 20 Kilometer van Winschoten. En wie weet daarna nog door naar het Schildmeer. Terwijl ik aankom in plan Zuid bij de zorginstelling met aanleunwoningen zitten er wat dames en een heer buiten. Hen ontgaat niks. Een mevrouw met een Mokums accent heeft mijn blote voeten gespot. En de schoenen aan m'n fietsstuur. Kijk, zo hebben ze toch mooi weer wat gespreksstof.

Op het andere bankje naast de ingang doe ik mijn gympen weer aan. Ondertussen in gesprek geraakt met de vriendelijke senioren aan de andere kant. En ik leg uit hoe ik op zo'n warme dag mijn hoofd koel weet te houden door met blote voeten te fietsen. (Ooit schreef ik al over mijn schaamteloze blote voeten beweging.) Of ik voor 'het hondje' kom, vraagt de mevrouw met het zware Amsterdamse accent. Dat accent hoor je overigens weinig in de provincie Groningen. En inderdaad ik ben hier om 'Stuiterbal' de Boeren Fox Terrier uit te laten. Het gaat nog even over de fietstocht naar Borger van vandaag. We hebben iets over de 90 Kilometer gereden, eigenlijk wilden wij de 100 passeren. Maar wie weet een andere keer.

"Mijn buurfrau fiets ook heel wat af hoor.", zegt de Mokumse, terwijl ze opzij wijst met haar duim. Naast haar zit een gezond gebruinde dame van zo'n 75 plus, schat ik. "Ja, ik ben gisteren nog naar Borger geweest en daarna nog even door naar Rolde." En ik reageer met respect, want dat is nogal een tippel. "De langste tocht was 115 Kilometer, maar dat was eenmalig, het is me net even te ver." Mozus kriebel en dan heb ik het na 90 Kilometer al wel gehad, met een fikse portie 'doping' nog wel! "U gebruikt ook de natuurlijke motor nog?" Vraag ik terwijl ik naar mijn fiets zonder trapondersteuning wijs. "Nee, hoor, ik heb een fiets plus, anders was het niet meer te doen voor mij." Er moet toch iets zijn wat vrouwen hun leven lang beter doen dan mannen vermoed ik. Zou dat eten van groente en fruit bijvoorbeeld dan toch ergens goed voor zijn? De volgende ochtend vroeg kom ik haar daar weer tegen, klaar voor een volgende reis. "Weer 115 Kilometer?", vraag ik gekscherend. Ze kan er wel om lachen: "Nee hoor, ik denk toch iets minder." Toch maar eens vragen wat voor type elektrische fiets zij heeft, voor een vriend dan he. Want mijn kammeroad heeft er een, alleen mankeert daar telkens weer iets aan.

Jemig de pemig, echt he, de hele dagen door wordt ik links en rechts ingehaald door elektrische fietsen met daarop rechtop zittende senioren. Al babbelend en lachend knallen ze mij voorbij, fluitend pedalende bij de Hondsrug omhoog. 43 jaar werd ik recent nog geschat. Zo 'jong' was ik toen ik in een dag heen en weer Skeelerde naar en van Assen. Ondanks de valpartij haalde ik toen nog 17 Kilometer per uur gemiddeld. En ik recupereerde rap. Eerst vond ik het leuk jonger geschat te worden. Totdat het een paar uur later tot mij doordrong dat mijn leven evenwel toch echt die 11 jaar inmiddels afgetikt had.

Een elektrische fiets dan maar? Oh nee, om de dooie dood nog niet, als ik de 75 plus ooit toch nog haal wil ik dat nog overwegen. Eerst moet het streven fors opgeschaald worden. Luie Evert zal nog vaker van de rug af mogen. Op naar de 130 Kilometer binnen 1 dag, daarna 150 en dan het volgens mij maximaal haalbare voor mij persoonlijk, de 200 Kilometer, maar 180 is ook al mooi. Dat herinnert mij er aan dat de 100 Kilometer RUN van Winschoten zaterdag 11 september 2021 plaatsvindt. Afijn, de te gane weg is nog lang en de zadelpijn zal nog vast nog veel erger zijn. Maar zoals de wielrenner Gerrie Kneteman altijd zei: "Het is de dood of de Gladiolen!"

Ondertussen kijkt er iemand over mijn schouder mee en zingt zachtjes: "Je wordt ouder Pappa geef het maar toe. Je bent niet meer zo snel en ook eerder moe. Je wordt ouder Pappa, je wordt ouder Pappaaaa!"

Nu hopen dat ik wakker word en vervolgens met een glimlach mijn Skeelers aantrek om daarna voor mijn gewaagde tocht naar Assen te vertrekken. En als ik vertrek dan denk ik vast: "Gelukkig het was maar een droom..."

Maak er wat van, pluk 'm die dag!

Doel van de reis, Hunebed centrum in Borger, provincie Drenthe.
img_0.8918085602462745.jpg

Foto door mij.