Nareszcie, czekałam na to z utęsknieniem. Największa ulewa już przeszła, otworzyłam okno na oścież i mogę pisać.
W tym tygodniu temperatura mocno mi dokuczała, bo miałam dużo pracy przy komputerze. Okno na południe i brak klimatyzacji nie pomagały. Na spacery chodziłam wieczorami. Wyjątkiem był poniedziałek - byłam umówiona na spotkanie z eks-pracodawcą w sprawie zlecenia i skończyliśmy około 16.00. Przypiekało, ale skoro i tak znajdowałam się na drugim końcu miasta, to co mi szkodziło się przejść (tak wygląda presja zbierania unikalnych kilometrów w konkursie). Miałam pod ręką pomysł na trasę po Bronowicach śladem głośnych młodopolskich mezaliansów, czyli małżeństw wysoko urodzonych artystów z chłopskimi córkami. Trasa wydała mi się jednak zbyt długa jak na ten dzień (prawie 11 km), więc bez entuzjazmu ruszyłam skrótem przez Galerię Bronowice w kierunku ulicy Opolskiej. Gdzieś tam chciałam wsiąść w autobus.
Dobrze znam ten odcinek - pracując na ostatnim etacie chodziłam tędy na nogach, omijając kilka przystanków. Tuż za dużym węzłem na Opolskiej i wiaduktem nad torami kolejowymi są schody, które pozwalają uciec od głośnej i zakorkowanej ulicy. W tym miejscu, przez dwa i pół roku robiłam zawsze to samo - idąc do pracy skręcałam w ulicę Chełmońskiego prowadzącą do Galerii Bronowice, a wracając - wdrapywałam się na wiadukt. Piszę o tym, bo była tam jeszcze jedna, dzika ścieżka, prowadząca wzdłuż torów kolejowych na północ. Patrzyłam na nią dosłownie za każdym razem, gdy ją mijałam z myślą, że kiedyś trzeba ją będzie sprawdzić. Nie zrobiłam tego wtedy, a tym bardziej przez ostatni rok, który upłynął od odejścia z pracy. Ileż ja mam takich zaległości! Niektóre nadrabiam - jak autobus dwieście-coś, o którym pisałam zeszłej jesieni, czy park przy Dworku Białoprądnickim, który okazał się bramą do Doliny Prądnika. A ile zostało do nadrobienia? Przecież to dotyczy nie tylko ostatnich lat czy realnych ścieżek, w które nie miałam odwagi/czasu/ochoty się zapuścić. Chodzi o wszystko to, z czego rezygnowałam czekając na dogodniejsze czasy i warunki. Ech.
Tym razem skręciłam w tę ścieżkę, nie było wymówek. Sprawdziłam na mapie i okazało się, że spokojnie mogłam tędy wracać z pracy, omijając najgorszy odcinek Opolskiej. Dlaczego tego nie robiłam?? Mózg ludzki jest czasem tak beznadziejnie leniwy, że ręce opadają. Zrobi wszystko, by się obronić przed nowym. Helloł, baza, nie żyjemy już w jaskiniach!
A mogło być tak miło...
Po drodze można w kilku miejscach odbić ku cywilizacji, albo pójść dalej na północ, wzdłuż rzeki Sudół - tak zrobiłam.
Nad głową co chwilę przelatywał samolot - tędy maszyny schodzą do lądowania na pobliskich Balicach.
Ścieżka prowadziła mnie około dwa i pół kilometra, mogłabym dotrzeć i do Zielonek, ale gdzieś po drodze budują północną obwodnicę i jest Mordor. Dlatego zdecydowałam się wrócić ulicą Łokietka do Opolskiej.
Na Opolskiej w stronę NH wciąż były straszne korki. Za kładką na nogach przejść się nie da, bo wszystko jest zaorane przez budowę linii tramwajowej na Górkę Narodową. Trzeba robić ogromne obejście.
You shall not pass!
Odkąd zaczęli budowę unikałam tych rejonów, ale tamtego dnia poszłam w ten budowlany ugór. I tak już byłam zagotowana na miękko, było mi wszystko jedno :D Obserwowałam, którędy przemykają lokalsi i dałam radę.
Tu taka ciekawostka - linia tramwajowa niemal pod oknami. Zdjęcie nie oddaje tego, jak blisko będą tory od wyjścia z bloku.
Trasa przez plac budowy minęła niespodziewanie szybko i trafiłam w spokojniejsze rejony Białego Prądnika.
Zabawne, wydawało mi się, że jedenaście kilometrów to zbyt wiele na gorące popołudnie, a i tak zrobiłam prawie dziesięć. To był bardzo ciekawy spacer, głównie za sprawą ścieżki, którą ignorowałam przez 2,5 roku. W efekcie setki razy wlokłam się brudną, głośną i zatłoczoną Opolską, zamiast hasać wśród traw. Dużo o tym myślałam. Zastanawiam się, analogicznie, ile alternatywnych dróg życiowych do tej pory zignorowałam - ze strachu, lenistwa czy przyzwyczajenia. Podobno dostajemy od życia dokładnie to, co jest nam potrzebne do rozwoju i wszystko ma swój sens. Ale czy na przykład kręcenie się w tym samym kołowrotku przez lata również? Im dłużej żyję, tym głupsza się czuję. Nie sztuką jest dużo wiedzieć, trzeba jeszcze umieć tę wiedzę stosować.
Znowu pada 🌧
Congratulations, your post has been added to Pinmapple! 🎉🥳🍍
Did you know you have your own profile map?
And every post has their own map too!
Want to have your post on the map too?
Dziękuję za raport z budowy tramwaju! Tak sobie myślałem, żeby tam wpaść i zobaczyć, jak wygląda moje niegdysiejsze osiedle i jak posuwają się pracę, ale trudno mi było znaleźć na to czas.
Proszę bardzo! Fajnie, że się przydał 🙂
Congratulations @wadera! You received a personal badge!
Wait until the end of Power Up Day to find out the size of your Power-Bee.
May the Hive Power be with you!
You can view your badges on your board and compare yourself to others in the Ranking
Check out the last post from @hivebuzz:
Support the HiveBuzz project. Vote for our proposal!
Congratulations @wadera! You received a personal badge!
Participate in the next Power Up Day and try to power-up more HIVE to get a bigger Power-Bee.
May the Hive Power be with you!
You can view your badges on your board and compare yourself to others in the Ranking
Check out the last post from @hivebuzz:
Support the HiveBuzz project. Vote for our proposal!