Na Lanckoronę miałam ochotę już wiosną. Od dawna oznaczona na mapie google zieloną chorągiewką chcę odwiedzić kłuła w oczy, ale zawsze wybierałam coś innego.
Z Krakowa nie ma bezpośredniego połączenia komunikacją publiczną i trzeba trochę kombinować - stąd moja opieszałość. Teraz jestem z prywatnymi przewoźnikami za pan brat, więc sukcesywnie odhaczam zaniechane projekty.
Najwygodniej było podjechać do Kalwarii Zebrzydowskiej, stamtąd miałam zamiar złapać lokalnego busa do Lanckorony. Po zbadaniu mapy postanowiłam jednak pójść na nogach.
Dzięki temu, choć nie miałam tego w planie, obeszłam dróżki kalwaryjskie i obejrzałam większość kapliczek na trasie - zrobiłam to na raty. Na pierwszy rzut przeszłam około 1/3 dróżki, by po przekroczeniu mostu anielskiego na Skawince odbić w stronę Lanckorony. Wracając zrobiłam resztę trasy.
I jeśli mam być szczera, to właśnie sama trasa zrobiła mi dzień. Część zdjęć z tego spaceru pokazałam tutaj. A Lanckorona, urocza i pięknie położona, stała się tylko jednym z barwnych akcentów.
Po opuszczeniu dróżek kalwaryjskich w Brodach, powlokłam się wiejską drogą, która miała mnie doprowadzić do małej, zielonej chorągiewki wbitej w mapę pół roku temu. Było gorąco i pod górkę.
Jednocześnie było bardzo pięknie i cicho. Niewiele domów, okolica jakby wymarła. W końcu to środowe południe, wszyscy w pracy pewnie.
Najpierw przeszłam przez wieś o nazwie Góra (to by się zgadzało ze stanem faktycznym) i dotarłam do tabliczki z nazwą Za Górą. Czy to była kolejna wieś, czy tylko osada - nie wiem, w każdym razie kłamstwo, bo wciąż szłam pod górę.
Ostatni etap prowadził przez las, gdzie trochę odetchnęłam od słońca. A była połowa września!
Od momentu zejścia z dróżek kalwaryjskich nie spotkałam żywego ducha, aż do ruin zamku. Na Rynek w Lanckoronie miałam stąd jakieś 10 minut marszem.
Zamek wybudowano w XIV wieku, by strzegł granic ziemi krakowskiej. Po sąsiedzku mieszkał lennik króla Czeskiego, więc można uznać, że zamek w Lanckoronie pilnował granicy państwowej. Tak jakby. Nigdy nie potrafiłam spamiętać tych wszystkich księstw i pomniejszych panów na włościach oraz ich powiązań i kombinacji.
Obiegłam szybciutko ruiny dookoła i spragniona czegoś zimnego pognałam w dół.
Na rynek nie dotarłam od razu, bo natknęłam się na restaurację Arka. Nie potrafiłam się jej oprzeć.
Nie odważyłam się zająć nagrzanego krzesła od strony ulicy, a ogródek był pełny, więc usiadłam w środku. Zjadłam chłodnik, pyszny i gęsty. W pięknym kolorze!
Ochłonąwszy mogłam nareszcie pójść obejrzeć to, z czego Lanckorona słynie - malowniczy rynek z oryginalną, XIX wieczną zabudową.
Właściwie cała wieś trzyma się takiego stylu. Domy w Lanckoronie, nawet te w bocznych uliczkach, są w przeważającej większości niewielkie i drewniane.
Zauroczył mnie jednopiętrowy "pawilon handlowy" na rogu rynku. Drewniane okiennice, dyskretne szyldy i słoneczniki :)
Zaskoczyło mnie to, że wieś położona jest tak wysoko, na zboczu góry - przez co rynek jest spadzisty i roztaczają się z niego piękne widoki.
Jedynym zgrzytem były samochody parkujące wokół rynku. Fatalnie się prezentują na zdjęciach 😁
Ale jak się trochę postarać, to można poczuć klimat XIX wieku :)
Te małe chatki ciągnęły się wzdłuż zachodniego boku rynku i wyglądały bardzo malowniczo. Niestety nie udało mi się zrobić szerszego ujęcia, bo tuż za plecami miałam już rząd samochodów.
W środę wczesnym popołudniem Lanckorona wydawała się nieco opustoszała. Tu i ówdzie przechadzały się nieliczne pary i małe grupki turystów. Wszyscy chyba wciąż siedzieli w Arce :)
To mała miejscowość i dość szybko uznałam, że chyba zobaczyłam już wszystko, co było interesującego. Ale zajrzałam jeszcze w boczne uliczki.
Oho, znowu pod górę. To znaczy, że czas wracać.
Około 15.00 wyruszyłam w drogę powrotną. Do mostu anielskiego tą samą trasą, czyli przez Górę, a potem odbiłam w lewo, by dokończyć oglądanie kapliczek na dróżkach kalwaryjskich. Było cudnie. Połączenie przyrody, historii i duchowości tworzy niezwykłą atmosferę, która poruszyła mnie do głębi, choć jestem niewierząca. Jakby tam był ten prawdziwy, czysty kościół.
Tak więc wyprawa do Lanckorony nabrała niespodziewanego wymiaru... A wszystko dzięki temu, że nie ma bezpośredniego połączenia z Krakowa!
zauroczyły mnie dachy.
dachy tych domków.
jak głęboko nasadzone na głowę kapelusze, chroniące przed słońcem oczy.
niektóre z na tyle szerokim rondem, że spokojnie można pod nim usiąść.
nie pamiętałam takich detali.
byłam tam kiedyś, w czasach podstawówki, z przyjaciółką, nocowałam u jej Dziadków; ale to musiało być jakoś wyżej, bo pamietam ładny, szeroki widok na horyzont i lasy.
pamietam, że nie mogłyśmy spać, bo komary w domku żarły bezlitośnie.
wiec wyszłyśmy w pidżamach przed chatę, siedziałyśmy na schodkach i długo patrzyłyśmy na jasne od gwiazd niebo.
lubię sobie powędrować wraz z Tobą, tymi nieoczywistymi ścieżkami.
zwłaszcza że tak często nam się przecinają 💜
Nasze dróżki 💚
tak, bo przypomniała mi się jeszcze ul.Długa, ech.
PS:
nowa focia! 🍄
Tam jest istotnie pięknie. Już jakiś czas temu odwiedziłem Lanckoronę. Widzę, że nic się nie zmieniło. To dobrze.
Co do zamku. Rzeczywiście bronił ziemi krakowskiej. Po drugiej niejako stronie dolinki znajdują się pozostałości po ruinach zamku/warowni na Barwałdzie (albo na Żarze - różne nazwy się spotyka). To była z kolei budowla umieszczona na rubieżach Księstwa Oświęcimskiego, którego władca istotnie był lennikiem czeskim, ale w sumie dość niezależnie funkcjonował. Stamtąd wyprawiali się raubritterzy na włości krakowskie, by je złupić. Sprawie kres położył Kazimierz Jagiellończyk, wykupując księstwo, a zamki (ten i jeszcze co najmniej jeden) kazał spalić. Do tych resztek ruin na takim charakterystycznym wyniesieniu można dojść bodaj zielonym szlakiem spod klasztoru w Kalwarii i potem dojście jest czarnym, jeśli dobrze pamiętam.
Dziękuję za rozwinięcie tła historycznego. Co za czasy... lepiej było nie wyściubiać nosa poza mury Krakowa ;)
Fajne zdjęcia, pozdrawiam :)
Upvoted 👌 (Mana: 4/24) Liquid rewards.
Dzięki :)
Congratulations, your post has been added to Pinmapple! 🎉🥳🍍
Did you know you have your own profile map?
And every post has their own map too!
Want to have your post on the map too?
The rewards earned on this comment will go directly to the person sharing the post on Twitter as long as they are registered with @poshtoken. Sign up at https://hiveposh.com.
Congratulations @wadera! You received the biggest smile and some love from TravelFeed! Keep up the amazing blog. 😍 Your post was also chosen as top pick of the day and is now featured on the TravelFeed.io front page.
Thanks for using TravelFeed!
@pl-travelfeed (TravelFeed team)
PS: You can now search for your travels on-the-go with our Android App. Download it on Google Play
I wish I understood the language you are writing because that place looks fantastic. Great shots!
Thanks!
In short, it is a story about a trip to a small village in southern Poland. It is very picturesquely situated, there we can see 19th-century buildings around the market square. Lovely place.
Well i hope to be able to travel there one day. I love historical buildings and the weather looks absolutely perfect. I'm sure that is going to change in a month or two though :)