.jpeg)
ညသည္ တေန႔တာပင္ပင္ပန္းပန္းအလုပ္လုပ္ပီးေသာ လူဆင္းရဲတစ္ေယာက္၏ အနားယူအိပ္စက္ခ်ိန္ကဲ့သို႔ တိတ္ဆိတ္ေနေလရဲ႕။
ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ယေန႔
ကုန္ဆံုးခဲ့ေသာ ကာယအားအင္တို႔ကို မနက္အတြက္အသင့္ ျပန္လည္ျပည့္ဝလာေစရန္ အားျဖည့္ေနၾကကုန္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္အတြင္း ညသည္ တိတ္ဆိတ္ေနေလသည္။ ေျသာ္ သက္ႀကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္သည္ ေက်ာ္လာပီးကိုး။
ညဆိုသည္ကား တိတ္ဆိတ္မႈနဲ႔ အေမွာင္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္ပါကလား။
ထိုတိတ္ဆိတ္ေအးၿငိမ္းမႈကို ႐ုတ္တရက္ၿဖိဳခြဲလိုက္သည္က ထိုေသာရပ္ကြက္ေလးအတြင္းမွ ခေနာ္ႏွီခေနာ္ႏွဲ႔ အိမ္ေလးတလံုးတြင္ျဖစ္သည္။
`` ေငြေရာင္းႏွင္းစက္ေလးေတြျဖန္းတဲ့
ပန္းလို.....အိုး..အိုး.....အို..´´
႐ုပ္တရက္ထျမည္လိုက္ေသာ ဖုန္း ringtone သံေၾကာင့္ ေကာက္႐ိုး အိပ္ခ်င္မႈးတူးနဲ႔ထကိုင္လိုက္ေလသည္။
ေကာက္႐ိုး- ``ဟဂို´´
ကိုေအာင္- ေအး ညီေလး ကိုေအာင္ႀကီးပါ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ?
ေကာက္႐ိုး- ေျသာ္ ကိုကိုေအာင္ႀကီး ညီေလးအိမ္မွာဗ် ဘာျဖစ္လို႔လဲ။
ကိုကိုေအာင္- ဘားမွမျဖစ္ပါဘူး ဒီအတိုင္းဆက္လိုက္တာပါ ဒီအတိုင္းပဲဆက္လိုက္တာ အင္းပါ အင္းပါ အာ့ဆို ဒါပဲေလ။
မေျပာမဆို ဖုန္းခ်သြားသည္။ ေကာက္႐ိုးလည္း အျပင္မထြက္ခ်င္ေတာ့ ျပန္မေခၚေတာ့ပဲျပန္အိပ္လိုက္ေတာ့သည္။
`` ေငြေရာင္းႏွင္းစက္ေလးေတြျဖန္းတဲ့
ပန္းလို.....အိုး..အိုး.....အို..´´
လာျပန္ပီေနာက္တခါ ေကာက္႐ိုးထရျပန္ပီ။
ေကာက္႐ိုး- ``ဟဂို´´
ကိုေအာင္- ေအး ညီေလး ကိုကိုေအာင္ႀကီးပါ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ?
ေကာက္႐ိုး- ေျသာ္ ကိုေအာင္ႀကီး ညီေလးအိမ္မွာဗ် ဘာျဖစ္လို႔လဲ။
ကိုကိုေအာင္- ဘားမွမျဖစ္ပါဘူး ဒီအတိုင္းဆက္လိုက္တာပါ ဒီအတိုင္းပဲဆက္လိုက္တာ။
ခနကအတိုင္းျပန္ေျပာျပန္သည္။
ေကာက္႐ိုး- ဒီမွာ ကိုေအာင္ႀကီး ခင္ဗ်ားဘာျဖစ္ေနတာလဲ ျပသာနာ႐ွိလို႔လား။ ဘာျဖစ္လို႔တုန္း။
ကိုကိုေအာင္- မ႐ွိပါဘူးညီေလးမ႐ွိဘူး။ မင္းေသာက္ဦးမလား။
ေကာက္႐ိုး- ကိုေအာင္ႀကီး က်ေနာ္ သိတယ္ ခင္ဗ်ားဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ဘာတုန္း ဘ်ာဆိုင္မွာ ႐ွင္းဖို႔ ေငြလိုေနတာလား။
ကိုကိုေအာင္- ဟုတ္ဘူးညီေလး ကိုယ္ ပိုက္ဆံပါပါတယ္ ကိုယ္ ဆိုင္ကယ္ႏိုးလို႔မရလို႔။
ေကာက္႐ိုး- အခုဘယ္မွာတုန္း ကိုေအာင္ႀကီး။
ကိုကိုေအာင္- နန္းေ႐ွ႕ မွာ အမွတ္(၁)ရဲစခန္းေ႐ွ႕။
ေကာက္႐ိုး- ဘယ္မွမသြားနဲ႔ က်ဳပ္လာပီ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာမယ္။
ကိုကိုေအာင္- ဆယ္မိနစ္ေလာက္မရဘူးလားကြာ။
ေကာက္႐ိုး- ေဟ့လူ အီးပါဦးမယ္ဗ် အီးပါဦးမယ္။ ေရာက္ေအာင္လာခဲ့မယ္ ဒါပဲ။
ေကာက္႐ိုး လိုလိုပိုပိုေျပာပီးထထြက္လာလိုက္သည္။
ေျသာ္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းဆိုတာ လမ္းမွာေတြ႔လို႔မႏုတ္ဆက္ျဖစ္ရင္ေတာင္ ယခုလို ညေရးညတာ ဒုကၡေရာက္ခ်ိန္က် တစ္ေယာက္အကူအညီ တေယာက္ေတာင္းရမွာပဲ။
အဲ့အတြက္ ကိုယ္က သူ႔ကိုကူညီေပးမွသာ ကိုယ္ဒုကၡေရာက္ခ်ိန္က် သူမေရာက္ေရာက္ေအာင္လာကူညီမွာေပါ့။
ပီးေတာ့ ဒီလိုေဆာင္းတြင္းကိုယ္က အိပ္ယာထဲေစာင္ျခံဳေနတာေတာင္ခ်မ္းတဲ့အခ်ိန္ သူက လမ္းေဘးဆိုင္ကယ္ပ်က္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးနဲ႔ ေတြးၾကည့္ရံုနဲ႔တင္ ကူညီရမွာပဲေလ။
မပႈနဲ႔ ကိုေအာင္ႀကီး ေကာက္႐ိုးလာပီ။
ေကာက္႐ိုးေနအိမ္မွ ကိုေအာင္ႀကီးေျပာေသာေနရာသို႔ ဆယ့္ငါးမိႏွစ္ခန္႔ေမာင္းရသည္။
ဆိုင္ကယ္ေမာင္းလာရင္း ဆယ္ႏွစ္ခန္႔ မိတ္ေဆြျဖစ္လာပီး အခုေနာက္ပိုင္း သိပ္မေတြ႔ျဖစ္ေသာ ကိုေအာင္အေၾကာင္းေတြးမိလာသည္။
သူသည္ ထူးလည္းထူးေသာ စံုလည္းစံုေသာ ကိုေအာင္ျဖစ္ေခ်သည္။
သူ၏ထူးျခားေသာ အေတြ႔အၾကံဳသည္ ေယာက္က်ားေလးတေထာင္ တစ္ေသာင္းမွာမ႐ွိေသာ အေတြ႔အၾကံဳ တသိန္းမွာေတာင္႐ွိပါစလို႔ေတြးရေသာ အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ ကိုကိုေအာင္ျဖစ္သည္။
သူအေၾကာင္းကိုျပန္စဥ္းစားမိတိုင္း ခဏက ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္ဆိုတာႀကီး ျပန္႐ုတ္သိမ္းခ်င္သလို က်က္သီးျဖန္းျဖန္းထမိတယ္။
စာဖတ္ေနသူလည္း က်က္သီးျဖန္းျဖန္းထမယ္ဆိုတာ အာမခံရဲပါတယ္ဗ်ာ။ မယံုရင္ တက်ပ္ေၾကးေလာင္းမလား။
လူပံုက ျဖဴျဖဴပိန္ပိန္အရပ္႐ွည္႐ွည္၊ ပုခံုး႐ိုးက်ယ္ပီး ခါးေသးတယ္။ ဝတ္တတ္စားတတ္သလို ဆံပင္က ဂုတ္ေထာက္ေနတယ္။
Company အလုပ္သမားမို႔ အျမဲတေစ ဘက္ကီေဘာင္းဘီနဲ႔ T-shirt ကို ေဘာင္းဘီထဲအျမဲထည့္ဝတ္တယ္။ ထူးျခားတာက ၾကယ္သီးအျပည့္တတ္တယ္။
ေမး႐ိုးကားကား နာတံေပၚေပၚ မ်က္ခံုးေမြးက ဟိုဘက္ဒီဘက္ထိစပ္ေလာက္ေအာင္ေကာင္း ေကာက္႐ိုးေလာက္မေခ်ာေသာ္ျငား အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းတယ္။
မိန္းကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလွည့္ၾကည့္သလို
က်ားက်ားခ်င္းေတာင္ အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းသည္ဟု ေျပာႏိုင္ေသာ ကိုယ္ေနဟန္ထား႐ုပ္ရည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ မ်ွာစြံသည္ဟုေျပာရမလို မ်ွာလည္းစြံသည္ ေဂ်ာ္တကီးလည္း စြံသည္။ ထို႔အတူ ဝါသနာႀကီးသည္ အဆင္ေျပရင္ ဝါးကားေတာင္ျဖတ္မေမာင္းရဲဆိုေသာလူစားမ်ိဳး။
ဟုတ္ကဲ့ အလုပ္က ကားသမားပါ ခင္ဗ်ာ။
ထိုေသာ ကိုေအာင္၏ နာမည္ေျပာင္မွာ နယ္မေရြးေသာ ကိုေအာင္ႀကီးဟုေခၚလ်ွင္ အင္မတန္စိတ္ဆိုးတတ္ေသာ သူျဖစ္သည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္......သူ႔ဘဝတြင္ ျပန္ေတြးမိတိုင္း က်က္သီးျဖန္းျဖန္းထမိေသာ အေတြ႔အၾကံဳ႐ွိခဲ့ေလသည္။
ဟုတ္လည္းဟုတ္ပါသည္။
ကိုေအာင္သည္ကား တခါတစ္ေလ မႈးလာရင္
ငါကြငါမလုပ္ဖူးတာမ႐ွိဘူးလို႔ေျပာတတ္တဲ့ ေကာင္ေလးေတြေတြ႕ရင္ ဟဟဆိုပီး ျပံဳးရတဲ့အဆင့္။ သူက မလုပ္ဖူတာမ႐ွိပဲကိုး။
ေကာက္႐ိးု လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္မ်ားစြာက အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ေရာက္သြားသည္။
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္မ်ားစြာက ကိုကိုေအာင္ႏွင္ ေကာက္႐ိုးတို႔သူငယ္ခ်င္း ေျခာက္ေယာက္သည္ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ showပြဲတစ္ခုသြားရာက စခဲ့ၾကေလသည္။
မွတ္မွတ္ရရ စိုင္းစိုင္းအပါအဝင္ ရက္စ္ပါေတြ အမ်ားစုပါေသာပြဲတစ္ခု။
ေကာက္႐ိုးတို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုလည္း နီးစပ္ရာ ဘႀကီးဘုန္းေက်ာင္းတြင္တည္း၍ ညပိုင္း showပြဲ သြားၾကသည္။ ထိုေခတ္က show ပြဲသြား ဂြၽန္းေတြထိုးၾကတာ ေကာက္႐ိုးမွ ဆယ့္17ႏွစ္႐ွိေသးတာ။
သူငယ္ခ်င္းေျခာက္ေယာက္ ေတာကလာသလို တြန္႔ဆုတ္ တြန္႔ဆုတ္ဝင္သြားရင္း ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ေပါ့။
ကိုေအာင္ကေတာ့ ေဆာ္ေလးေတြၾကည့္ရင္း ေပ်ာ္ျမဴးေနတာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔လိုေတာသားေတြေလ။ ကိုေအာင္ကမွ နယ္စံုေရာက္ဖူးတာ ဆရာႀကီးကိုး။
ေဟ့ေကာင္ေတြလာစမ္းပါကစမ္းပါဟ။
ကကကိုေအာင္က က်ေနာ္တို႔မကတတ္ဘူး။
ေအးေနစမ္းကြာဆိုပီးကိုေအာင္ လူၾကားထဲဝင္ကေလသည္။
ခဏအၾကာေတာ့ ကိုေအာင္ အေျခာက္လို႔ေျပာရမလား မိန္းမနဲ႔အေတာ္တူေသာ အေျခာက္တစ္ေယာက္ဆြဲလာေလသည္။ သူႏွင့္အတူ သူ႔အဖြဲ႔လည္း 7ေယာက္ခန့္ပါလာသည္။
ေဟ့ေကာင္ေတြႀကိဳက္တာေရြးၾက အလန္းေတြဟ။
ေနပါ့ေစကိုႀကီးရာ မလုပ္ပါနဲ႔။ ကိုေအာင္လည္း သိပ္မကဲနဲ႔ ကိုယ့္နယ္မဟုတ္ဘူးေနာ္ကိုေအာင္။
ေဟ့ေကာင္ ေကာက္႐ိုး ေအာင္ႀကီးက နယ္မေရြးဘူးကြ။ steemit မွာစာေရးေနတာ ေတာ္ရံုေကာင္မဟုတ္ဘူး။ မင္းတို႔မလိုက္လဲေနေပါ့ ငါသြားကဲလိုက္ဦးမယ္ ေက်ာင္းမွာ ျပန္ဆံုမယ္ေဟ့။
ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုေအာင္ အျပင္လစ္သြားေလသည္။ ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္ကို ပခံုးေလးဖတ္လို႔ေပါ့။
ကိုေအာင္ ကိုယ့္နယ္မဟုတ္ဘူးေနာ္ ေလ်ာက္သြားမေနနဲ႔
ေကာက္႐ိုး လွမ္းေအာ္ေသးသည္။
ကိုေအာင္ႀကီး အယ္ကိုေဟာဇာတိမ်ားျပေနေတာ့ ေအးေဆးညီတို႔ ကိုေအာင္ႀကီး နယ္မေရြးဘူး။
ေျပာလည္းေျပာ ေဂ်ာ္တကီးမလွလွေလးအားလည္း ဗြက္ခနဲ နမ္းလိုက္ကာ လစ္သြားေလသည္။
အ႐ွင္ဘုရား ကယ္ေတာ္မႈပါ။
ဦးပဌင္း ကယ္ပါဘုရား။
တပည္ေတာ္ ဘဝပ်က္ပါပီဘုရား ျဗဲျဗဲ။
ညက ကိုေအာင္ႀကီးကို ေက်ာင္းျပန္ေရာက္လာမယ္ ဆိုပီး ေစာင့္မေနပဲျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။
ေက်ာင္းကိုမေရာက္ေသးေတာ့ ဆရာေတာ့ ဇိမ္ခံမဆံုးျဖစ္ေနပီဆိုပီး အင္း ညိမ့္ပါေစညိမ့္ပါေစ မနက္ေရာက္လာမွာပဲဆိုပီးအိပ္ၾကတယ္။ သိတယ္ေလ နယ္မေရြးတဲ့ စံုလဲစံုတဲ့ကိုေအာင္ႀကီးကိုးဗ်။
အခုေတာ့..
မနက္ငါးနာရီေလာက္မွ ေက်ာင္းတံခါး ပုပ္ပီး ေအာ္ေနေသာ ကိုေအာင္ႀကီး အသံၾကားမွ အားလံုးလန္႔သြားၾကတယ္။
ေဟ့ေကာက္႐ိုး ထသြားဖြင့္ေပးစမ္း ဘယ္သူတုန္းမသိ။
ေအာင္ႀကီးအသံပဲ ညက မင္းတို႔ေခၚမလာၾကဘူးလား။
ဆရာေတာ္ ခိုင္းရင္း ပစ္ထားတဲ့အတြက္ မာန္ေလသည္။
ေကာက္႐ိုး ျပာတီးျပာယာေျပးပီး တံခါးဖြင္လိုက္ေတာ့...
အားလားလား ကိုေအာင္ႀကီးေလပ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးဗလာက်င္းနဲ႔ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးတစ္ထည္သာ ပါေလသည္။
တုန္တုန္ခ်ိခ်ိႏွင္ ဗိုက္ေလးဖိကာဖိကာေက်ာင္းထဲဝင္လာသည္။
ေဆာင္းတြင္းျပင္ဦးလြင္အေအးဒဏ္ မည္သို႔ခံလာသနည္း။
ကိုေအာင္ႀကီး ေကာက္႐ိုးေက်ာ္ကာ ဆရာေတာ္ဘုရားဆီေျပးဦးခ်ေလသည္။
ေဟ့ေအာင္ႀကီး ေသြးသားေကာင္းစ။ ဘယ့္ႏွယ္ ဒီအခ်ိန္ႀကီးဖင္တုံုးလံုးေနသလဲဟဲ့။ ဘာေတြျဖစ္လာတာလဲ။ ေျပာစမ္းပါဦး။
အ႐ွင္ဘုရား တျပည္ေတာ္မနက္မွေလ်ာက္ပါရေစဘုရား အခုခ်မ္းလြန္းလို႔ ေစာင္ေလးနဲ႔ေကြးပါရေစဘုရား။
ေအးေအး အားလံုးအိပ္ေရးပ်က္ၾကမယ္ ေအာင္ႀကီးကို ကူေပးလိုက္ၾကဦး မနက္မွေလ်ာက္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးလဲႀကိမ္းမယ္ကြယ္ မနက္အာ႐ုဏ္ ထရဦးမယ္။
အားလံုးလည္း ကိုေအာင္ႀကီးကို အခုမွေျပးတြဲေခၚပီး အခန္းဆီျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။
အခန္းျပန္ေရာက္လို႔ အကၤီ်ီေဘာင္းဘီဝတ္ေပးပီးကိုေအာင္ႀကီး ေခါင္းအံုးႀကီးဖတ္ငိုတာပဲ က်ဳပ္တို႔လည္း တညလံုးမအိပ္ရဘူး သူ႔ငိုသံေၾကာင့္။
ေလးစားရေသာ စံုလည္းစံုေသာ ကြီးေအာင္ႀကီး ဘယ္လိုတိုက္ပြဲက်ခဲ့တာလဲ ဆိုေသာအေတြးမ်ားစြာျဖင့္ မိုးလင္းခဲ့ေခ်ပီ။
ဆက္ရန္
😝😝😝😝😝
MSC 005
That Ko Zaw
စတီးမစ္မွာ စာေရးတဲ့ ကိုေအာင္ႀကီးလား 😁
Posted using Partiko Android
ဟယ္ ဟုပါဘူး ေအာင္ႀကီးတစ္ရာက ပါကင္ပါဟယ္
ဥဥ စမီးဆီအလည္လာပါအုးံ ဥဥ😔😔😔😔
Posted using Partiko Android
လာမယ္ လာမယ္
အို ဖစ္မွဖစ္ရေလး ကိုေအာင္ႀကီးရယ္
ဒါေကာက္႐ိုးတို႔မေကာင္းတာပဲ ေစာင့္ျပဳ ေခ်ာ့ျပဳေခၚရမွာပ
သြသူ ရြတာေလ
ေမ ်ွာ္ေနတာၾကာေပါ့။ ရယ္ခ ်င္ေနတာ။ ေရးလည္းေရးတတ္ပါ့။
မၾကားဖူးတာေတြၾကားရမယ္ ဟိုရက္ကမွ သူဘ်ာလာတိုက္လို႔ျပန္အမွတ္ရပီးေရးရတာ
Congratulations @thatkozaw! You have completed the following achievement on the Steem blockchain and have been rewarded with new badge(s) :
Click here to view your Board
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPDo not miss the last post from @steemitboard:
ဆက္ရန္ ဆိုပါလား အဲ႔ကိုေအာင္ၾကီးနား ကပ္ရမွာေတာင္ ခပ္လန္႔လန္႔ ျဖစ္လာျပီရယ္ ။
ဆြဲစားခံရမွာေၾကာက္လို႔လား
ကိုေအာင္ႀကီးေတာ့ ဒုကၡေရာက္ပီ😁😁😁
Posted using Partiko Android
ၾကက္သီးဖ်န္းဖ်န္းထပါတယ္ဆို