You are viewing a single comment's thread from:

RE: ROZMOWY Z SYNEM. CZĘŚĆ DRUGA.

in #pl-dzieci6 years ago

Mi się podoba bezmyślne sumienie - no bo coś w tym jest, no nie?
Ja jeszcze pamiętam swoje własne pięcioletnie solipsystyczne rozkminy - byłam przekonana, że jestem sama na świecie, a reszta ludzi to pionki bez duszy, które są tutaj po to, żebym mogła znaleźć odpowiedź na pytanie po co tu się znalazłam - wtedy wygram grę i pójdę do nieba :D

Sort:  

ojejejejku :(
przeszła mnie na wylot, ta dojmująca, potworna samotność tego 5-letniego dziecka :(
SAMA NA CAŁYM ŚWIECIE! ach!
(a jak to postrzegałaś TY? że smutno, że ok, że jest jak jest?)
no, ale w końcu to tylko gra (nieźle zafiksowana, fakt :)

to wiele tłumaczy,
czyli skąd sie wzięło Twoje głębokie życie wewnętrzne :)

PS:
(pewnie, że coś w tym jest!
geniusz trafności w tym jest!
:)

to chyba nie była samotność tylko zwykły egoizm jedynaka :D
próbowałam znaleźć swoje miejsce w świecie i tyle :) każdy dzieciak ma jakieś tam swoje kombinacje myślowe, jestem pewna! ale jak teraz o tym myślę, to trochę mnie to przeraża hehe