Suche igły zdarzeń opadły już z drzewa.
Myślami przechadzał się tamtędy,
jak by chciał sprawdzić ich formę
co czasowi ulegała.
Zmieniała się, wraz z nim.
Ich szarość nie kłuła już
i zielenią przeplatała,
co przez nią wyrastała.
Kiedy jak drzewo zrzucił co go co uwierało,
suche od zmartwień myśli
rozwiały się na wietrze.
Odczuł ulgę i świeże powietrze.
Otworzył się na przemianę.
Światło rozświetliło mu drogę
i wypuścił listki zielone.
Znów stał się jak drzewo młode...
~30.10.21
