Kiedy byłam mała, dostaliśmy razem z moim bratem w prezencie od Taty - muszle. Ogromne muszle.
Mój Brat dostał wielką zawiniętą w trąbkę słonicę 😛.
O, coś w tym stylu:
A ja, nieco mniejszą, otwartą i dużą jak dłoń, muszlę podobną do tej:
Po tygodniach zabawy, podziwiania i chwalenia się nimi 😛, postawiliśmy wreszcie nasze prezenty na meblach, i od czasu do czasu przecieraliśmy je z kurzu.
Muszla mojego brata miała dodatkowy walor akustyczny, czyli po przystawieniu do ucha, (wiadomo :), muszla wydawała dźwięk podobny do szumu fal, i człowiek od razu czuł się jak przy oceanie.
(Prawdopodobnie to szumiało nam w głowie, ale liczył się efekt).
O swojej muszli wiedziałam wszystko. Znałam każde jej załamanie, wszystkie odcienie jej szkieletu, każdy szczegół i każdą rysę.
Była wymuskana i gładka od głaskania 🧡.
Była moja i Jedyna.
Miałam ją przez wiele, wiele lat.
Dopiero podczas którejś z przeprowadzek, gdzieś mi się zapodziała.
Ale może jeszcze się odnajdzie?
Możecie sobie wyobrazić moje zdziwienie, gdy na jednej z Wysp Florydy - spotkałam Całą Fabrykę moich Muszelek.
Oniemiałam.
W południowo-zachodniej części Florydy, w hrabstwie Lee, znajduje się wyspa Gasparilla. Jej największym miastem jest Boca Grande, uroczy zakątek ziemi z piaszczystą rozległą plażą, niebieską czystą wodą i zabytkową latarnią morską.
na powyższej fotce mieni się Pełnia
To właśnie na tej wyspie znaleźliśmy całe pałacie muszli. Fabryka Muszli.
Wykopalisko muszlowe.
Patrzyłam i niedowierzałam własnym oczom. Jak okiem sięgnąć - wszędzie muszle, moje muszle! - niektóre jeszcze większe i jeszcze piękniejsze niż moja.
Od lewej do prawej, od góry do dołu i aż po horyzont: wszędzie muszle, muszelki i małe muszlątka.
Przez chwilę poczułam się jak Mały Książę w Ogrodzie Pełnym Róż.
Chłopak naiwnie myślał, że jego kwiat jest jedyny, niepowtarzalny i unikatowy, a tu się okazało, że podobnych okazów jest całe mnóstwo (tego kwiatu jest pół światu).
Oczywiście wiemy jak zakończyła się historia Małego Księcia, i jego rozhisteryzowanej wybranki.
Pomimo mylnego wrażenia, że podobnych egzemplarzy (jak jego Róża), jest więcej, i wszystkie są takie same - nie była to prawda:
zarówno jego Kwiat, jak i moja Muszla - są jedyne i niepowtarzalne.
Bo nasze, zaprzyjaźnione i Oswojone 🧡. Może niedoskonałe, czasem irytujące i z wadami, ale nasze i przez to wyjątkowe.
Bo każda rysa rzeźbi w nas charakter.
Podziwiając tę Muszelkową Wyspę, miałam jeszcze inne refleksje:
Jak w takim dobrostanie wybrać sobie nową muszelkę do kolekcji?
Pomijając już, że od jakiegoś czasu walczę ze swoim chciejstwem, zbieractwem i pragnieniem posiadania. Człowiek jest jak taka sroka: widzi coś pięknego i jego ręka samoistnie się po to wysuwa. Podnosimy z ziemi, podziwiamy, pragniemy, i bezwiednie chowamy do kieszeni.
Człowiek lubi otaczać się pięknem i nie ma w tym nic złego.
Ale nie da się mieć wszystkiego.
Nie da się zerwać wszystkich pięknych kwiatów, nie da się zebrać wszystkich muszli świata, nie da się uwiecznić każdego majestatycznego widoku Pełni Księżyca.
Coś trzeba wybrać.
Można próbować zachować mikro cząstkę wspomnienia i podtrzymać ją małym, materialnym elementem pamiątki.
Ale i tak „wszystko to co mamy, jest w naszych sercach” (jak śpiewali Chłopcy z Placu Broni).
Czyli sama, krótko mówiąc, staram się już muszelek, ani niczego innego - nie zbierać, nie pragnąc, nie gromadzić (zwłaszcza w większych ilościach);
odkładać i pozostawić je innym.
Niech cieszą oko także i innych zagubionych wędrowców.
..
Ale gdyby jednak chcieć zachować jedną muszlę na pamiątkę, to którą wybrać?!?
Jak? Kierując się jakim kryterium?
Jak to zrobić?
Jedna muszla piękniejsza jest od drugiej, każda kolejna bardziej ciekawa i ładniej umaszczona :).
Każda ciekawa, każda doskonała, każda urocza.
Brodzimy w nich tutaj jak w wodzie, ogromna cześć z nich była już rozdeptana, połamana, zmieniona w kryształowy piasek 😢.
I Czy nie podobnie bywa też w naszym cywilizowanym świecie?
Mając tylko niewielki wybór - łatwiej go dokonać.
Mając w dzieciństwie jednego misia, kochaliśmy go ponad życie. Był wyliniały, zmarnowany i z naderwanym uchem, a i tak był dla nas wszystkim.
Dzisiaj dzieci toną w pokojach pełnych zabawek, znudzone i zagubione.
A ostatecznie i tak nie wiedzą czym się bawić 😢.
Ludzie zaczynają mieć podobne podejście także i do siebie, do relacji, do przyjaźni i do związków.
Nie ten, to inny.
Depczemy po dobrostanie jak po ścieżce z muszel, nie przywiązując się do nikogo zazbytnio, bo każdy jest łatwo wymienialny i zastąpialny.
Jeden ruch palca w prawo czy lewo w aplikacji telefonu - i osoba wymieniona jest na inną.
muszla z dzisiejszych łowów,
najbardziej zbliżona wyglądem do mojej
A jednak ciemną nocą, w chwilach zadumy i refleksji, gdy wspominamy historie kształtujące naszą osobowość, ukaże nam się twarz konkretnej osoby, przypomni miłość pierwszego zwierzaka, ciepło wieczornej lampki, muszla na półce, zapomniana zabawka, potargany miś.
Niekoniecznie idealny.
Wszystkie fotki, poza dwoma pierwszymi (pixabay),
są moje.
edit: pierwsza fotka też jest moja. druga i trzecia są z pixabaya.
nie umiem liczyć. 😛
symbolicznie rozmywający się napis na piasku
(czyjś, nie mój; napotkany po drodze)
Fotka z dzisiejszego wieczoru:
ostatni zachód słońca z tego, przedziwnego roku 2020.
How many shells at the beach 👀
That is nice one, you hold in your hand👌
Yes! I found a shell on the beach that reminds me of a gift from my dad that I got in my childhood 💜
Thank you for explication 🤗 I couldn't understand, I just looked at the photos and was amazed by the quantity of shells :-)
Niektóre z nich, w tym i Twoja, mają na sobie szyfr :) Chciałabym wiedzieć, jaka wiadomość jest na nich zapisana.
Tam i w cętkach pantery, paskach zebry i kocich pręgach... Wszędzie.
szyfr! dokładnie!
każda z nich ma inny szyfr, inny zapis, inne przesłanie ❤️
dostałabym w dzieciństwie muszlę o innym szyfrze - miałabym dzisiaj inne skłonności 🍷😂
Piękne nawiązanie do Małego Księcia. Ale to urocze @rozku że z pośród tylu nowych i też doskonałych muszelek szukałaś podobnej do tej oswojonej i bliskiej sercu przed laty aż po teraz. To tylko potwierdza że nadmiar też potrafi przytłoczyć i że nie potrzeba nam aż tak wiele by poczuć się szczęśliwym.
dokładnie @dorotti - idealnie odebrałaś intencję mojej opowieści 💛
Very cool story ... I thought it will be strictly about shells ... when I put it in the Translation machine - ended up to be so much more ... extremely cool :) ... the photographs are also beautiful of course ... great use of natural light
I'm glad you enjoyed my story.
and thank you for the effort to understand my text 💚
Może tak miało być, żeby ludzie się obudzili z tego letargu i zaczęli dostrzegać wartości, jakie pozostawili dawno i doceniać ponownie...
Zamiast rozku powinnaś mieć nick rozkurw, bo tak dobre są Twoje wpisy :) <3
dzięki chłopaku 😘💚
Congratulations @rozku! You have completed the following achievement on the Hive blockchain and have been rewarded with new badge(s) :
You can view your badges on your board and compare yourself to others in the Ranking
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPDo not miss the last post from @hivebuzz:
Masz talent do pisania. Fajny styl.
Najprosztszy i najbanalniejszy temat potrafisz tak napisac zeby byl interesujacy i sie milo czytalo.
och, dziękuję serdecznie! 💙
ja tak nie uważam z tym talentem (rumieniec), piszę co mi w sercu gra :)
ale bardzo się cieszę, że mi to napisałeś ❤️
;-)