Siestrzeńcewicz był, tak jak Brandt i po trosze Chełmoński, malarzem którego dzieła są widoczym wyrazem nie tylko jego umiejętności ale także twórczej osobowości, która przejawia się w szczególności w geście ręki prowadzącej narzędzie artysty, pędzel, dłuto czy rylec. Doskonale potrafi przekazać go rysunek. Nic więc dziwnego, że w 1913 Siestrzeńcewicz wystawił w Zachęcie nie obrazy a właśnie rysunki.