English
Türkçe bölüm için lütfen buraya tıklayın.
Hello, everyone!
I hope you are well or are trying to be well. I know I'm a bit late for this contest, but that's life. At 7.29 am, I took two cups of coffee from my mug and immediately sat down at the keyboard. I love the community's competition topics, and this keeps me writing.
This time I would like to write about my best childhood memory. Of course, this memory doesn't only include 1 day, because it is not about a specific place or a specific event, on the contrary, it includes a few people who are important to me.
Of course, this subject did not come to me by revelation. This topic was this week's contest topic in @indiaunited. You can find more detailed information in this post. Also, if you want to participate, make sure you read the rules carefully. I'd also like to remind you that you don't have much time left.
When we moved from Azerbaijan to Turkiye for my school, I was having a hard time. We had settled in a place where I did not even have a single relative from my huge family; here I am talking about 4 uncles and 5 aunts.
My brother was a little bit younger, so he had a hard time understanding some things, to tell you the truth. But I think this was a good thing for him. I was separated from my favourite aunts and uncles, and I was going to start first grade.
You can tell by my face how happy I am, can't you? 😂
Anyway.
One day, when I wasn't expecting it, there was a knock on the door. My mother said she was going to the neighbour's house and there were only me and my brother at home. I must have been 7 or 8 years old. Of course, I was very smart; I immediately went to the door and literally screamed, ‘Who is it?!’ Of course, I was trying to be as repulsive as a little girl's voice can be to the person knocking on the door. My mum had a key and my dad was working. So it couldn't be both of them knocking on the door, could it?
How much can a girl with a very high voice push you? As an answer, with a voice with a familiar timbre, ‘Thief!’ I was a child, but I was not naive; I didn't fall for such jokes right away. I am someone who went behind an ice cream seller in one of the most crowded districts of Istanbul and returned home safely.
Then I remember continuing to talk without opening the door, and I remember telling my father to stop the joke. Then I was a little nervous with the sound coming from the keyhole because the thief might have been playing with the lock, but immediately afterwards I heard my mother's laughter, which sounded like the famous old-style doorbell.
At that time, because of the sound I heard from the keyhole, I immediately ran to my brother, tried to hold him, and tried to go to our room, as my father had warned me. I was supposed to lock the door and make ourselves safe. It was just a child's mind, but I was trying to do it because my father had told me to.
Of course, I couldn't take my brother to the room until the door opened, but they weren't strangers. It was my mother and my favourite aunt. With so many aunts, of course you have to have a favourite aunt, right?
I couldn't leave Aunt Xalida for a while because I missed her so much. There were also my 2 uncles with them, but unfortunately, I couldn't find our photos with them. Anyway...
Unfortunately, my aunt couldn't stay long. She could stay for about a month. She had to return to her workplace, but during this period, we did many things together. We tried to do many activities, especially in places that both we and they had seen for the first time. I remember that my favourite among these was the cotton candy I could eat.
I clearly remember my uncle carrying my brother on his head when he was very naughty. Look, even in the photo above, he is on his lap. Sometimes I even thought that my brother did this on purpose, which I think was a brilliant idea. We could never keep up with their speed. We were little after all.
I can really say that this period of time when my aunt and uncles were with us is my best childhood memory. I was very happy to see them again.
Yes, thank you for being with me until now. While I was writing this post, I remembered my childhood and relived those moments, and my longing was even more vivid. I hope we will have the chance to go again this summer, and I can fulfil this longing.
See you for now. Take care of yourself, stay with health and love and please remember that;
You are the only one of you.
Herkese merhabaaa!!
Umarım iyisinizdir ya da iyi olmaya çalışıyorsunuzdur. Bu yarışma için biraz geç kaldığımın farkındayım fakat hayat şartları işte. 7.29' da kupama iki bardaklık kahveyi alıp hemen klavyenin başına oturdum. Topluluğun yarışma konularını oldukça seviyorum ve bu da sürekli yazmamı sağlıyor.
Bu sefer ise sizinle en iyi küçüklük anım hakkında sohbet etmek istiyorum. Tabii bu anı sadece 1 günü kapsamıyor çünkü bu spesifik bir yer veya spesifik bir olayla ilgili değil, tam tersine benim için önemli bir kaç kişiyi kapsıyor.
Tabii bu konu bana vahiy ile inmedi. Bu konu @indiaunited'ta bu haftanın yarışma konusuydu. Daha detaylı bilgileri bu postta bulabilirsiniz. Ayrıca katılım sağlamak isterseniz de kuralları dikkatlice okuduğunuzdan mutlaka emin olun derim. Bir de hatırlatmak isterim fazla zamanınız kalmadı.
Azerbeycan'dan benim okulum için Türkiye'ye taşındığımız dönemde oldukça zorlanıyordum. Koskoca aileden ki burada 4 dayı ve 5 teyzeden bahsediyorum, tek bir akrabamın bile olmadığı bir yere yerleşmiştik.
Kardeşim daha küçük olduğundan bazı şeyleri anlamakta biraz zorlanıyordu ne yalan söyleyeyim. Ama sanırım bu onun için daha iyi bir şeydi. Çünkü ben hem çok sevdiğim teyzelerimden ve dayılarımdan ayrılmıştım hem de birinci sınıfa başlayacaktım.
Ne kadar mutlu olduğum yüzümden belli oluyor değil mi? 😂
Neyse.
Beklemediğim bir gün bir anda kapı çaldı. Annem komşuya gittiğini söylemişti ve evde sadece ben ve kardeşim vardı. 7 ya da 8 yaşında olmam lazım. Tabii çok bilmişliğim de var ya hemen kapıya gittim ve resmen çığlık atarak; "Kimsiniz?!" diye sordum. Tabii karşıdaki, kapıyı çalan insan için küçük bir kızın sesi ne kadar itici olabilirse o kadar itici olmaya çalışıyordum. Annemin anahtarı vardı ve babamda çalışıyordu. Yani kapıyı çalan ikisi de olamazdı değil mi?
Sesinin çok ince olduğu bir kız çocuğu ne kadar sizi itebilir değil mi? Cevap olarak ise tanıdık bir tınısı olan bir sesle; "Hırsız!" cevabını aldım. Çocuktum fakat saf da değildim hemen kanayım böyle şakalara. İstanbul'un en kalabalık olan ilçelerinden birinde bir dondurmacının arkasına gidip de sağ sağlim eve dönmüş biriyim ben.
Sonra ise kapayı açmadan konuşmaya devam ettiğimi hatırlıyorum. Babama şakayı kesmesini söylediğimi de. Sonra ise anahtar deliğinden gelen sesle biraz gerilmiştim çünkü hırsız kilit ile oynuyor olabilirdi ama hemen ardından annemin o meşhur eski tip kapı ziline benzeyen kahkahasını duymuştum.
O sırada ise anahtar deliğinden duyduğum sesten dolayı, babamın bana tembihlediği gibi, hemen kardeşimin yanına koşup onu kucaklamaya çalışıp odamıza geçmeye çalışıyordum. Kapıyı kitleyip kendimizi güvene alacaktım güya. Çocuk aklı işte ama babam söylemişti ya ondan dolayı yapmaya çalışıyordum.
Kapı açılana kadar tabii ki de ben kardeşimi odaya kadar götüremedim fakat gelenler yabancı değildi. Annem ve favori teyzem vardı. O kadar teyzenin için elbette favori bir teyzenin olması gerekiyor değil mi?
Xalida teyzemi bir süre bırakamadım. Çok özlemiştim çünkü. Bir de yanlarında 2 dayım da vardı fakat onlarla olan fotoğraflarımızı bulamadım ne yazık ki. Neyse.
Teyzem ne yazık ki fazla kalamadı. Yaklaşık bir ay kadar kalabildi. Çalıştığı iş yerine dönmesi gerekiyordu ama bu süreç içerisinde hep birlikte bir çok şey yaptık. Özellikle hem bizim hem de onların ilk defa gördüğü yerlerle birlikte birçok etkinlik yapmaya çalıştık. Bunların içinde ise en sevdiğim pamuk şeker yiyebildiklerim olduğunu hatırlıyorum.
Dayımın kardeşim çok yaramazlık yaptığında kafasının üzerinde taşıyışını da çok net hatırlıyorum. Baksanıza yukarıdaki fotoğrafta bile kucağında. Hatta bazen kardeşimin bunu bilerek yaptığını dahi düşünürdüm ki bence akıllıca bir fikirdi. Asla onların hızına yetişemezdik. Küçüktük sonuçta.
Teyzem ve dayılarımın bizimle olduğu bu zaman dilimi benim en iyi çocukluk anımdır diyebilirim gerçekten. Çok mutlu olmuştum onları tekrar gördüğüm için.
Evet, buraya kadar benimle olduğunuz için teşekkür ederim. Ben bu postu yazarken küçüklüğümü hatırlayıp sanki tekrar yaşadım o anları ve özlemim daha da bir depreşti. Umarım bu yaz tekrar gitme şansımız olur da bu hasreti giderebilirim.
Şimdilik görüşmek üzere. Kendinize dikkat edin, sağlık ve sevgiyle kalın ve lütfen unutmayın ki;
Bu dünyada sizden başka bir tane daha yok.
Bütün fotoğraflar aksini iddia etmediğim sürece benim tarafımdan, akıllı telefonumla çekilmiştir. Ya da eskiye aittir.
All photos are taken by me, with my smart phone unless otherwise stated. Or belongs to the past.
All of my content is written in Turkish first and then with the help of translators and dictionaries below translated in English.
https://www.seslisozluk.net P.S. If you know English AND Turkish, I do that too... If you see a translation discrepancy that was on purpose. I did think this is as proper as I could do. Because there are many differences between these languages.
Not: Hem Türkçe hem de İngilizce biliyorsanız, ben de biliyorum... Eğer çeviri farklılığı görürseniz bunun bilinçli olduğunu bilin lütfen. Bunu yapabileceğim en uygun şekilde yaptığımı düşünüyorum. Çünkü bu iki dil arasında çok fazla fark var.
https://www.deepl.com/translator
This post has been manually curated by @pravesh0 from Indiaunited community. Join us on our Discord Server.
Do you know that you can earn a passive income by delegating to @indiaunited. We share more than 100 % of the curation rewards with the delegators in the form of IUC tokens. HP delegators and IUC token holders also get upto 20% additional vote weight.
Here are some handy links for delegations: 100HP, 250HP, 500HP, 1000HP.
100% of the rewards from this comment goes to the curator for their manual curation efforts. Please encourage the curator @pravesh0 by upvoting this comment and support the community by voting the posts made by @indiaunited.
In my case, I could not remember any.
Yeah sometimes it is really hard to remember these kind of things. Thank you for stopping by!
All I remember was violence.
Thank you so much!
çok çok şirin
Teşekkür ederim sevgilim ✨🖤
A little genius sister there... But a good surprise you had.
It was a nice write up which I enjoyed reading.