Jednym z najśmieszniejszych nieporozumień międzykulturowych, jakie spotkałem (kilka razy w swoim życiu) jest fakt, że obcokrajowcy którzy trochę liznęli język polski i pierwszy raz przyjechali odwiedzić nasz piękny kraj, dziwią się, że w Polsce strasznie boimy się psów.

O co kaman, się pytam?

Ano, żeby nie przedłużać, chodzi o pewien znak, który dosyć często widać przy naszych drogach.

Obcokrajowcy mają wielki kłopot z odmianą polskich słów.

Oraz z przedrostkami, przyrostkami i innymi smaczkami, które w jednym słowie mówią od razu o tym, o jakim czasie, dokonaniu, zamiarze dokonania, płci danej osoby oraz ich liczbie, włączając w to tryby rozkazujące,... i... wiele innych.
Nie znam się na tym aż tak, żeby pozować na Miodka. Ale jakieś tam oczytanie i wyczucie mam. :)

Pierwszy przykład:

Odmiany gramatyczne dla słówka "tęsknić":
tęskniono, nietęskniącymi, tęskniłem, nietęsknieniami, nietęskniącej, tęskniliśmy, nietęsknienia, tęskniłybyście, nietęsknieniach, nietęskniącym, tęskniące, tęsknijmyż, tęskniącego, tęskniłyście, tęsknij, tęskniłoby, tęsknijmy, tęsknię, tęskniącym, tęsknienia, tęskniłabyś, tęskniłobyś, nietęskniących, tęskniłobym, tęsknień, tęsknisz, tęskniłyby, tęskniącą, tęskniłby, tęskniłom, tęskniącemu, tęskniła, tęsknią, tęskniącej, tęskniłabym, tęskniący, tęskniłaby, tęsknimy, tęskniłbyś, nietęsknieniu, tęskniłyśmy, tęskniłeś, tęsknijcie, nietęskniącego, tęskniło, tęsknił, nietęsknień, tęskniłoś, nietęskniący, tęsknienie, tęsknijcież, nietęskniąca, nietęskniące, tęsknieniu, tęskniłybyśmy, tęsknili, nietęsknienie, tęsknieniom, nietęsknieniom, tęskniłbym, tęskniąc, tęskniliby, tęskniącymi, tęskniłaś, tęsknieniami, tęskniłam, tęskniących, tęsknilibyście, tęsknicie, tęskniły, tęsknieniem, tęskni, tęskniąca, tęsknilibyśmy, tęsknijże, nietęskniącą, tęskniliście, tęsknieniach, nietęsknieniem, nietęskniącemu

Założę się, że pewnych wersji nie słyszeliście nigdy w życiu, ale raczej wiecie, co one znaczą i jaki ładunek za sobą niosą.

Drugi przykład - posłużę się memem:

To i tak skromne zestawienie, no bo tak na pierwszy strzał:
już widzę, że brakuje ewidentnie polskich: drugi, druga, drugim, drugimi, podwójne, podwójna, podwójnymi, wdwójnasób, itd...

W angielskim dopisałbym może: "twice"... no i "double"...

Taki biedny Angol musi użyć dwóch albo i czterech wyrazów i jeszcze użyć tego w kontekście całego zdania, żeby oddać sens, tego co my możemy zawrzeć w jednym słowie.

Nie traktuję tego jako wyższość języka polskiego nad innymi, bo są nawet dziwniejsze języki od naszego ojczystego, które mogą pochwalić się jeszcze większymi komplikacjami, które nam, Polakom, mogą rozwalić mózg.

Anegdotyczny przykład z niemieckiego (acz prawdziwy i kultowy już)
https://pl.wikipedia.org/wiki/Hottentottenstottertrottelmutterbeutelrattenlattengitterkofferattent%C3%A4ter

Wracając do meritum:

Znak drogowy, który dziwi obcokrajowców, którzy trochę znają nasz język, to ten:

PS.

Pisząc ten tekst, napisałem łącznie "żebrakuje" i zaraz poprawiłem na: "że brakuje".
Ja nawet nie wiem i nie chce mi się sprawdzać, czy takie słowo jak "żebrakuje" w ogóle istnieje. Ale nawet jeśli nie, to wszyscy wiemy, co ono oznacza.

Odp: "żebra".

Czyli to, co między innymi mamy w klatce piersiowej.

PS2:

PS3:

W związku z powyższym tekstem, nie rozumiem, dlaczego akapit w języku angielskim przetłumaczony przez przeciętnego polskiego copyrightera jest niemal zawsze dwukrotnie dłuższy.
Może dlatego, że był on przeciętny.
On, ten copywrighter.

Nieporozumienia