ျမန္မာ့ဂုဏ္ေဆာင္ လက္ေဝွ ့သမား က်ားဘညိမ္း
မႏၱေလးသား လက္ေ၀ွ႕သမား က်ားဘညိမ္းသည္ ၁၉၂၃ ခုႏွစ္ဖြားျဖစ္ျပီး
အရပ္ ၅ ေပ ၄ လက္မ၊ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ ၉ စတုံခန္႔ (၁၂ဝ ေပါင္) ရိွသည္။
က်ားဘညိမ္းသည္ က်ားထုိး အလြန္ ၀ါသနာပါသည္။ ဆယ္ႏွစ္သား အရြယ္တြင္ ညီျဖစ္သူ ကိုဘသိန္း (ခ်စ္ညိဳ) ႏွင့္ ၁၂ ေကာင္ က်ားထိုးရာ သူႏိုင္ ငါ႐ႈံး၊ ဘတျပန္ က်ားတျပန္ ျဖစ္ေနသည္။
ထုိအခါ မႏၱေလးမွ က်ားဘုရင္ ဦးဘသိန္း ေရာက္လာၿပီး မင္းတို႔ ကစားပုံကလည္းကြာ ဟု အျပစ္တင္ကာ က်ားေရႊ႕နည္းမ်ားကို သင္ေပးခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က မႏၱေလးတြင္ ပန္းခ်ီဆရာမ်ား ေခတ္စားေနသည္။ ဘရင္ကေလး၊ ၾကြယ္ေလး၊ ညိဳေလးစသည့္ ပန္းခ်ီဆရာ တစုက သူတို႔၏ ပန္းခ်ီပုံမ်ား ေအာက္တြင္ ကုိယ့္နာမည္ကိုယ္ လက္မွတ္ထိုးခဲ့သည္။
က်ားဘုရား (ခ) က်ားဘုရင္ ဦးဘသိန္းကလည္း က်ားႀကီး ဘသိန္းဟု လက္မွတ္ထုိးသည္။ သို႔ႏွင့္ ဆရာညိမ္းမွာ က်ားကေလး ျဖစ္လာခဲ့သည္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္က က်င္းပခဲ့ေသာ လက္ေ၀ွ႕ပြဲတြင္ ဘင္တန္၀ိတ္တန္းတြင္ ဆရာ ခ်န္ပီယံ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒီအခါ လူထုသတင္းစာမွာ က်ားဘညိမ္း ႏိုင္သြားၿပီ ဟု ေရးလိုက္ရာ ထုိအခ်ိန္မွ စ၍ က်ားဘညိမ္း ျဖစ္လာခဲ့သည္။
က်ားဘညိမ္းသည္ လက္ေဝွ႔ထိုးသက္ အႏွစ္ ၂ဝ တြင္ ပြဲေပါင္း ၅ဝ ေက်ာ္ ထုိးသတ္ခဲ့သည္။ ထုိငါးဆယ္ေက်ာ္တြင္ ၇ ပြဲသာ အမွတ္ျဖင့္ ႐ႈံးခဲ့သည္။ က်န္ပြဲ ၄ဝ ေက်ာ္တြင္ က်ားဘညိမ္းက ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထုိပြဲေလးေက်ာ္ အနက္ သူ အႏွစ္သက္ဆုံး ဆုဖလားပြဲမွာ သိပၸံနည္းအက်ဆုံး လက္ေဝွ႔ထိုးသူဆု ရခဲ့သည့္ ပြဲပင္ျဖစ္၏။
လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးစ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္အတြင္း က်ားဘညိမ္းသည္ မင္းၾကြယ္၊ ဆင္ျမဴရယ္၊ ကီး၀ႈိက္၊ ေစာဟာဒီ၊ မဂ်စ္တို႔ႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ ထုိးသတ္ခဲ့သည္။
တစ္ညတြင္ က်ားဘညိမ္းႏွင့္ စိန္ေပါလ္မွ လင္းမာဆယ္တို႔ ထုိးၾကသည္။ ထုိပြဲတြင္ က်ားဘညိမ္းက မာဆယ္အား ေရွာင္ကာ တိမ္းကာ ဘယ္၀ိုက္၊ ညာ ေျဖာင့္လက္သီးမ်ားျဖင့္ တစ္ဖက္လူကို အႏုိင္ယူခဲ့သည္။ ဒိုင္အဖြဲ႕က က်ားဘညိမ္းကို သိပၸံနည္းက် ထုိးသတ္ႏိုင္သူဆု ေပးသည္။
၁၉၅၁ ခုႏွစ္တြင္ အိႏိၵယျပည္ ဖယ္သာ၀ိတ္ ခ်န္ပီယံႏွင့္ အိုလံပစ္တြင္ ၂ ႀကိမ္
ဆုရခဲ့ေသာ အိႏိၵယ၏ အေကာင္းဆုံး လက္ေဝွ႔အေက်ာ္ဗီဘို႔စ္ကို
က်ားဘညိမ္းက အႏိုင္ယူ ထုိးသတ္သျဖင့္ ဗမာလူထုက က်ားဘညိမ္းကို အထူး ခ်ီးက်ဴးခဲ့ေလသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ၁၉၅၂ ခု ဖင္လန္တြင္ ျပဳလုပ္ေသာ ၁၅ ႀကိမ္ေျမာက္ အိုလံပစ္ပြဲသို႔ က်ားဘညိမ္း သြားခြင့္ရခဲ့သည္။
က်ားဘညိမ္းသည္ အနာဂတ္ မ်ဳိးဆက္သစ္ လက္ေဝွ႔လူငယ္မ်ားကိုလည္း
ေမြးထုတ္ေပးခဲ့သည္။ မႏၱေလး ဒါးတန္း ၂၅ လမ္းႏွင့္၊ ၈၃ လမ္းဖက္တြင္
လက္ေဝွ႔ကလပ္မ်ား ေထာင္ထားသည္။ သို႔အတြက္ မႏၱေလးမွ လက္ေဝွ႔အေက်ာ္ ၂ဝ ေလာက္ ထြက္လာသည္။
ရဲခ်စ္၊ ရဲေဆြ၊ ရဲျမင့္၊ ရဲတင့္တို႔မွာ က်ားဘညိမ္း၏ တပည့္ေက်ာ္မ်ား ျဖစ္သည္။ ထုိမႏၱေလးသားမ်ား အျပင္ ရန္ကုန္ဘက္မွ တင္ထြန္း၊ အဲလက္ဇန္းျဒား၊ ေရတပ္မွ လွေရႊတို႔မွာလည္း ဆရာညိမ္း၏ တပည့္မ်ား ျဖစ္သည္။ မြန္ျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ ခ်င္းျပည္နယ္ မ်ားတြင္လည္း တပည့္မ်ား ရွိသည္။ ၎သည္ လက္ေ၀ွ႔ေၾကာင့္ ၁၅ ႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့အိုလံပစ္ပြဲကို ေရာက္ခဲ့သည္။
ဟဲလ္စင္ကီးႏွင့္ ဘာကင္ဟန္ နန္းေတာ္တြင္းသို ့ ဝင္ေရာက္ေလ့လာခဲ့ဖူးသည္။။ အေနာက္ ဘာကင္ဟန္၊ အေရွ႕ တိန္အန္ျမင္ (တ႐ုတ္ျပည္) ထိသြားၿပီး
ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ စကားေျပာခဲ့ဖူးသည္။
၁၉၆၅ ခုေလာက္တြင္ ကြာလာလမ္ပူ ဆီးဂိမ္းပြဲ သြားခဲ့ရသည္။ ႏိုင္ငံတကာ အကဲျဖတ္ ဒိုင္တဦးအျဖစ္ သြားခဲ့ရျခင္း ျဖစ္၏။
က်ားဘညိမ္းမွာ မိသားစုအေပၚတြင္ အလြန္ ၾကင္နာတတ္သူ ျဖစ္၏။ သားသမီး ဆယ္ေယာက္ေမြးရာ ၂ ဦၤး ဆုံးသျဖင့္ ၈ ေယာက္သာ အဖတ္တင္သည္။
အႀကီးဆုံးသား ကိုဝင္းၿငိမ္းသည္ စာေရး ၀ါသနာပါသည္။ ဆန္နီညိမ္းသည္ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု အႏုပညာရွင္ ျဖစ္၏။ ကိုရဲျမင့္ညိမ္းသည္ စာေရးစာဖတ္ ပန္းခ်ီ ၀ါသနာရွင္ ျဖစ္၏။ ကိုမ်ဳိးျမင့္ညိမ္းသည္ လက္ေဝွ႔ ၀ါသနာ ပါေသာ္လည္း စာေရး၊ စာဖတ္ လုပ္ေနသည္။ သူတို႔ေနာက္တြင္ မာလာညိမ္း၊ စႏၵာညိမ္း၊ ထြန္းေမာင္ညိမ္း၊ ထြန္းေအာင္ညိမ္း တို႔ကို ေမြးသည္။ စႏၵာညိမ္းမွာ အသက္ ၂ဝ အရြယ္ လက္ခုပ္ကုန္း၌ ေပ်ာ္ပြဲစားရင္း ေရနစ္ ေသဆုံးခဲ့ရာ က်ားဘညိမ္း၊ ေဒၚၾကည္တို႔ အလြန္ စိတ္ထိခိုက္ခဲ့သည္။
က်ားဘညိမ္းကဲ့သို ့ အားကစားသမား ရွားမွ ရွားသည္။ အားကစား လုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း အသက္ ၆ဝ ေလာက္တြင္ အစာအိမ္ အူလမ္းေၾကာင္း ကင္ဆာျဖစ္၍ ၁၉၇၉ ခုႏွစ္တြင္ ဆုံးပါးသြားသည္။ ၎ဆုံးပါးေသာ္လည္း သူ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ေသာ လက္ေဝွ႔သမားမ်ားစြာ က်န္ခဲ့ေပသည္။
ကိုးကား - လူထုေဒၚအမာေျပာေသာ က်ားဘညိမ္း
ဓါတ္ပံု - Sunny Nyein facebook ႏွင့္ M-Media
မူရင္း post ပိုင္ရွင္အား
credit ေပးပါသည္။
Sar Say မွျပန္လည္ေဖာ္ျပသည္ ။