We wensen iedereen fijne feestdagen toe! Ons dorp grossiert in best wel lelijke kerstverlichting, met van dat kille witte licht. Geen kerstverlichting is ook weer zo ongezellig, dus tja, we doen het er maar mee.
Om alvast in de kerststemming te komen heb ik vandaag een kerststol zelf gebakken. Ze kennen dat hier niet, althans ik heb het nog niet gevonden. Wel heb ik een keer iets gezien wat "stollen" heette, als ik google dan zeggen ze dat dat een "pain de Noël allemand" is, ofwel een Duits kerstbrood. Zelfs heb ik het amandelspijs gemaakt, want die ik in de supermarkt zag had maar 25% amandelen en was in drie kleuren (groen, geel en roze), hmmmm dan liever zelf maken). Vanochtend vroeg dus flink aan het kneden geslagen en met de lunch konden we heerlijk genieten van een goeie plak kerststol. Mjam! Alleen vergeten poedersuiker erover te strooien, verder prima gelukt.
Op pad met archeologen naar de vergeten ruines op de Luquette
In Frankrijk staan op vele plekken ruines van kastelen, forten, huizen en andere gebouwen. Je komt ze op de gekste plekken tegen. Zo zijn wij al een aantal keer onze berg de Luquette opgeklommen, om een aantal gestapelde overblijfselen te bekijken. Het is echt ongelofelijk hoeveel stukken muur daar staan. Ook twee citernes (ondergrondse opslagruimtes) en dus bovenop een berg, met prachtig uitzicht over de Vidourle. De plek is echter zo lastig bereikbaar, dat het niet op een fort ter verdediging lijkt. Afgelopen week zijn we met een equipe met twee archeologen naar boven geklommen om de plek beter te bekijken. Bart voorop om de weg te wijzen met dus de twee franse archeologen, twee leden van de historische vereniging van Sintipo, een keramiek expert, en nog wat belangstellenden.
Nadat we uitgebreid rond hadden gekeken en fotos hadden gemaakt, gaf de archeoloog wat toelichting op zijn bevindingen. Natuurlijk zijn er velen van dit soort verlaten bouwsels. Helaas is er zoveel afgebroken (waarschijnlijk door boeren die er een olijfplantage van maakten), dat er nagenoeg niets interessants terug te vinden is. Er werd wel wat vuursteen gevonden (dat daar niet vanzelf terecht is gekomen) en een stukje oud keramiek, maar te weinig om echt te kunnen vaststellen uit welke tijd dit stamt.
Toch wel erg grappig om zo'n 'expeditie' op maandagochtend te doen. Half tien op pad, het was toen nog best fris, en rond het middaguur weer terug beneden. Vrijdag kregen we nog een mail van 'de' professor archeologie uit Montpellier, hij weet het meeste van de streek rond de Vidourle en was gebrieft door de archeoloog die met ons mee was. Dat is toch te gek, dat zo iemand meeleest en mee kijkt naar zo'n plek?
Soixante
Régis werd zestig deze week, dus dat hebben we ook nog met hen gevierd. Hij droomde van een 'trotinette tout-terrain', ofwel een elektrische step die op alle soorten terrein kan rijden. Doordat hij bijna altijd van extra zuurstof afhankelijk is, is lopen al heel inspannend. Wij snappen heel goed dat met zo'n trottinette -step dus- zijn actieradius flink vergroot. Nu hij zestig is kan hij er eindelijk op rijden, hij is helemaal blij! Eve ook, alleen heeft ze lang niet gefietst en kan ze Régis nu niet meer bijhouden, haha wat een mop.
Wie weet kan hij een keer wat verder met ons mee rijden de bergen in, iets wat hij heel graag deed, maar nu dus niet meer zo makkelijk doet. Al is de berg opklimmen (zoals we maandag deden) echt wel weer andere koek als er geen pad is, dat zal niet lukken met de trottinette.
Wij gaan lekker van wat vakantie genieten, hopelijk jullie allemaal ook!