Les amies depuis maternelle

Een superfoto met supervriendinnen die deze week langskwamen tijdens een wandeling bij Sumène. Deze meiden ken ik al vanaf de kleuterschool (maternelle), dus volgend jaar al vijftig jaar! Ze arriveerden woensdagavond bij ons thuis.

Sanglier

Met een heerlijk potje gestoofde sanglier konden ze weer een beetje bijkomen van de reis en van de schok dat Carola haar portemonnee op Schiphol was kwijtgeraakt. Gelukkig weten we inmiddels dat deze is gevonden en ook haar rijbewijs veilig bij de marechaussee ligt, dus dat scheelt weer een hoop stress.

Ballade Ganges-Sumène-Moulès en Baucels

De weersverwachting was niet geweldig goed voor de komende dagen, dus donderdag grepen we onze kans om een fikse wandeling te maken zonder regen. Wel flink bewolkt, maar om te wandelen eigenlijk heel prima weer. We hebben flink geklommen en dan bedoelen we ook écht flink. Het was een tocht van tien kilometer, waarvan de eerste twee à drie kilometer klimmen en klauteren was. In totaal zijn we zo'n 300 meter in de hoogte gestegen, wat prachtige uitzichten opleverde. Hierboven het uitzicht naar Ganges, bij de groepsfoto bovenaan is Sumène net zichtbaar.

Aan de kant van Sumène op de berg leek het pad bij een grot op te houden, maar op de grot stond het gele wandelpadstreepje. Dus wij: zouden we hier echt doorheen moeten? Want je zag helemaal geen licht van een uitgang of iets dergelijks. Je bleek inderdaad de grot in te moeten en na een meter of vijftien kon je met een U-turn aan de andere kant de grot weer uit, heel bizar. Gelukkig hebben alle telefoons tegenwoordig een zaklampje, dus we konden ook nog wat zien.

Tussendoor natuurlijk nog even wat gegeten. Het eerste deel van de wandeling baarde me wel wat zorgen, want we hadden al twee uur geklommen en geklauterd, en waren nog maar op 1/3 van de tocht. Wat dan in FR altijd weer het verrassende is (of teleurstelling, het is maar hoe je het bekijkt), is er aan de andere kant van de berg, bij het bereiken van het hoogste punt op 544 meter gewoon een karrenspoor waar je met een auto omhoog zou kunnen rijden, haha.

Het dalen en de rest van de wandelroute ging dus een stuk eenvoudiger en vlotter. In ongeveer vier uur hebben we de tocht afgerond.

Erg moe en voldaan kwamen we thuis, even lekker uitgerust en 's-avonds bij El Gusanillo gaan eten. Bart was bij de buren uitgenodigd om daar rustig te komen eten, want vier kakelende dames is best vermoeiend. Ze hadden bij Bart aan het begin van de week al geïnformeerd of de 'tempète' al was gearriveerd (de storm).

Il pleut des cordes, encore

Vrijdag was er voor de middag best veel regen voorspeld. Gelukkig 's ochtends nog niet, dus we konden lekker naar de markt om wat inkopen voor 's avonds te doen. Daardoor hebben ze het dorp iets beter leren kennen. In de middag plensde het behoorlijk, dus hebben we spelletjes zitten spelen. Wij hebben met elkaar een abonnement op regen, in 2011 in Barjols heeft het ook gehoosd in de periode dat zij bij mij op bezoek waren. De Franse uitdrukking 'il pleut des cordes' staat in ons geheugen gegrift (het regent pijpenstelen). Bart heeft nog voor een lekker houtvuurtje gezorgd en 's avonds hebben we gesmuld van de gesmolten Corsicaanse kaas waar ik eerder over schreef. De kaasfondue/raclette viel in goede aarde.

Le départ

Zaterdag hebben we nog een wandeling naar de schaapskooi kunnen maken, de meiden pakten hun koffers in, nog tijd gemaakt voor het statieportret op de trap en in de middag zijn ze vertrokken na een paar heerlijke dagen. Zo ontzettend waardevol dat je zoveel jaar elkaar kent, respecteert en liefhebt. Merci beaucoup mes chères amies!