Het was me een weekje wel, naast een aantal leuke dingen, pech, pech en pech.... Maandag begon heel gezellig: dagje met Jolanda naar Montpellier. Pieter en zij tellen de weken af, begin april verhuizen ze terug naar NL. We hebben weer wat leuke spullen van ze gekregen die ze niet gaan meenemen (plantenrekken, marmeren bijzettafeltje, wat tuingereedschap en dergelijke), heel fijn. Ondertussen supporten wij ze met verpakkingsmateriaal om verhuisdozen in te pakken en een tilletje hier en daar met zware spullen.
In Montpellier heb ik wat spullen voor gordijnen gekocht zodat ik weer aan de slag kan. Verder op ontdekkingstocht naar winkels, wat kan je waar kopen? Leuk om dat nog net even samen te doen.
Bij aankomst 's ochtends bij het huis van Jolanda en Pieter zag ik voor het eerst dat de brug over de Vidourle (naast hun huis) afgesloten is "route inondée": ondergelopen weg. Dat was nog de nasleep van het natte weekend ervoor. We lopen bijna dagelijks over die brug, dus toch wel gek dat hij was afgesloten. Later die dag is de afzetting weer open gegaan, dus het was maar twee dagen dicht.
Panne 1: CPAM
Onze aanvragen voor onze gezondheidszorg in Frankrijk (de Carte Vitale) zijn sinds eind januari ingediend. Bart heeft een aantal keer post gekregen met verzoek om wat extra informatie en vorige week ontving hij het formulier waarmee hij zijn pasfoto en handtekening kan indienen zodat de Carte Vitale aangemaakt kan worden. Dat gaat dus goed. Ondertussen bleef het voor mij stil. Tot dinsdag. Een dikke enveloppe in de bus van de CPAM dat ze mijn aanvraag niet in behandeling konden nemen want er was iets met mijn Franse bedrijf. Maar wat, geen idee. Hmm, werk aan de winkel dus om uit te vinden wat ik moet doen.
Panne 2: Blessure à la cheville
Dinsdagmiddag was ik in Ganges bij Kristi en John, om mijn cateringklus bij hen begin april door te spreken. Zij ontvangen dan een groep van twaalf Zwitsers, die vijf dagen bij hen verblijven. Kristi had me gevraagd of ik op drie van die dagen voor hen zou willen koken (14 personen, driegangendiner). Leuk om dat eens voor het eerst te doen! De hele keuken is in kaart gebracht, zodat ik weet wat zij allemaal hebben en wat ik thuis kan/moet voorbereiden.
Bij het naar beneden lopen op hun trap, verzwikte ik mijn enkel flink door een misstap in een oneffen stuk van de trap. Auw! Met een berg ijs erop en pootje omhoog hebben we de 'bespreking' afgemaakt. Gelukkig kon ik er nog wel voorzichtig op lopen en terug naar huis rijden. Thuis weer ijs erop gelegd maar ook een beetje proberen te bewegen. Ik voelde dat het niet ernstig genoeg was om naar een dokter te gaan, gelukkig wel. De stand nu is nog een blauwe enkel, maar verder lijkt het met een sisser te zijn afgelopen.
Panne 3: Démarreur cassé
Ondertussen kregen we deze week voor het eerst een melding in onze bus "Storing in motor. Laat dit verhelpen". Wij naar de Citroen/Peugeotgarage in ons dorp, konden ons niet helpen want we hebben een Toyota (en dat ondanks dat dit busje ook eenzelfde Citroen/Peugeot versie heeft). Ze gaven aan dat het iets heel kleins kan zijn of iets groots, helaas dus geen uitsluitsel. Toen we terug reden, kwam de melding niet meer. Wel controleerde ik voor de zekerheid nog even alle vloeistofpeilen in de auto, dat was allemaal in orde. Nou snel opgelost dacht ik...en heb de Toyota garage dus niet gebeld voor een afspraak.
Vrijdag gingen we op pad naar een pépinière (tuincentrum, eigenlijk boomkwekerij) om wat planten voor de tuin te halen. Op de terugweg nog even langs de Weldom (bouwmarkt) om wat terug te geven en weer te kopen (altijd wat te doen bij ons). En prompt start op de terugweg daar de auto niet meer. Geen enkele sjoege. Niets, rien, zero, nul.....
Hmmm, dus hadden we toch beter een afspraak bij de dealer kunnen maken na die storingsmelding. Daar staan we dan, met de bus vol planten, twee kilometer van ons huis. Gelukkig kon de Toyota pechhulp een dépanneur sturen (= reparateur). Bart vroeg ondertussen aan Jolanda Pieter of zij hem konden komen ophalen en met de planten naar huis kon brengen. Ja, we gaan ze nog missen die twee, ze staan altijd klaar voor hulp! Van alle kanten schoten mensen te hulp. Een depanneur die bij Weldom iets kwam kopen (maar dus niet de depanneur was die voor ons onderweg was), heeft gekeken of de motor met startkabels gestart kon worden. Niets.... het lijkt erop dat er iets met de startmotor aan de hand is. Bart ging dus met Jolanda en de planten naar huis en ik bleef op de depanneur wachten. Die was er al na veertig minuten, best netjes. Ook hij kwam tot de constatering dat hij de camionette niet ter plekke kon repareren en dat hij naar de garage zou moeten. Inmiddels was het na vijven en zouden de meeste garages wel gesloten zijn. Dus hij stelde voor om de bus dichter bij ons thuis te zetten, zodat er maandag een depanneur met grotere wagen zou kunnen komen om de bus naar Alès te brengen, waar de Toyota dealer zit. Wordt dus vervolgd...!
Groen
Pépinière: we waren dus bij het tuincentrum geweest en zijn nu een yucca, een palmier, een prunier, een cipres en nog wat klein groens rijker. Bart is er lekker mee aan de slag gegaan en de meeste dingen zijn nu geplant.
Ja, Bart is van ons tweeën degene met de groene vingers! Zaterdag en zondag is hij nog met de hogedrukspuit bezig geweest om de trap en de cour van mos en alg te ontdoen. Je ziet het op de foto goed bij de trap, die is nu weer lichtgrijs in plaats van zwart. Ook hier is de lente begonnen en het is regelmatig rond de twintig graden. Heerlijk wandelweer, wat we toch altijd tussendoor proberen te doen.
Rideaux
Bij mij is de naaimachine weer tevoorschijn gekomen. We hadden een paar gordijnen opgehangen die te kort waren. Van die kant-en-klare gordijnen, heel handig, maar slechts 2,5 meter hoog. Terwijl wij toch wel zo'n 3,2 meter nodig hebben. In Montpellier had ik een lap stof gekocht, die mooi bijpassend van kleur was. Dus ter hoogte van de lambrisering (niet zichtbaar op foto) de extra baan aan de gordijnen genaaid waardoor het er net iets fraaier uitziet.
Ook hadden we maandag uitgebreid naar diverse soorten gordijnbanden. Ik heb heeeeeele mooie gordijnstof gevonden voor in onze woonkamer, zie hierboven: een prachtige door en door geweven chenille stof met dubbelzijdige art nouveau print in een goud-gele kleur. Vroeger hingen in de grote salon goudgele gordijnen, dus wij wilden wel zoiets terugbrengen. De stof moet nog besteld en geleverd worden (vanuit de UK dat het vanwege de Brexit nou niet veel goedkoper maakt..), dan moet ik nog iemand vinden die ze voor me zou willen maken en ik moet nog beslissen hoe ik ze op wil hangen. De stof is flink zwaar en niet goedkoop, dus een beetje passen en meten hoe je het mooiste effect hebt. Toch wel een puzzeltje die mij bezig houdt. Ook de twijfel of ik ze niet zelf ga maken... gordijnen is nou niet het meest moeilijke om te naaien. Maar denk eens aan de lengte, en het gewicht, en het strijken ervan... pffff dat zou toch wel handig zijn als iemand ze kan maken die een groot gordijnatelier heeft. Ik ga maar eens aan Dani vragen of ze iemand kent die dat zou kunnen doen. Dani is een vriendin van Valérie en heeft een boetiekje bij ons om de hoek, waar ze van tweedehands kleding nieuwe dingen naait en borduurt. Ze is een heel aardige française, die wellicht goede contacten op dat gebied heeft. Het stukje 'proef' gordijnband dat ik maandag kocht in Montpellier, heb ik aan een grote lap stof genaaid, om eens te kijken hoe dat valt. Wellicht kan ik dat gebruiken (of laten gebruiken) voor die mooie gordijnen! Ook dit is weer een gevalletje 'wordt vervolgd'!
Jullie zien het, naast wat akkefietjes blijft er genoeg leuks te beleven. Maar komende week mag het best iets minder 'en panne' zijn.