တစ္ခါက ဘြဲ႔ယူခါနီး လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ဖခင္ကို ကားတစ္စီး ပူဆာလိုက္တယ္။
သူ႔အေဖမွာ ဒီကားဝယ္ေပးဖို႔ လံုေလာက္တဲ့ ပိုက္ဆံရိွေနမယ္လို႔ သူထင္ခဲ့တယ္။
ဘြဲ႔ယူတဲ့ေန႔ေရာက္ေတာ့ လူငယ္ေလးက သူ႔အေဖဆီက လက္ေဆာင္ကို ေမ်ွာ္လင့္ၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့တယ္။
သူ႔အေဖက သူ႔ကို သီးသန္႔စကားေျပာဖို႔ ဆြဲေခၚသြားၿပီး သားျဖစ္သူအတြက္ ဂုဏ္ယူေၾကာင္း၊ သူအရမ္းေပ်ာ္ေနေၾကာင္း၊ သားကို အရမ္းခ်စ္ေၾကာင္းေတြသာ ေျပာေနခဲ့တယ္။
ကားလက္ေဆာင္ ေမ်ွာ္လင့္ထားတဲ့လူငယ္ေလးက စိတ္မ႐ွည္ေတာ့ဘဲ ကြၽန္ေတာ္အတြက္ လက္ေဆာင္ေရာမပါဘူးလားအေဖ လို႔ေမးလိုက္တယ္။
သူ႔အေဖက သူ႔လက္ထဲကို လက္ေဆာင္ဘူးတစ္ခုထည့္ေပးလိုက္တယ္။
လူငယ္ေလးက ဘူးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ဘုရားစာအုပ္တစ္အုပ္ကို စေတြ႔သြားခဲ့တယ္။
သူ႔အေဖက ကားဝယ္ေပးႏိုင္ရဲ႕သားနဲ႔ မဝယ္ေပးဘဲ တရားစာအုပ္လက္ေဆာင္ေပးတာကို ျမင္မိၿပီး လူငယ္ေလးက အရမ္းေဒါသထြက္သြားတယ္။
လက္ေဆာင္ဘူးကို ေျမေပၚ ပစ္ခ်ၿပီး သူက အသံကုန္ေအာင္ သူ႔အေဖကို စိတ္ပ်က္မုန္းတီးေၾကာင္း ေအာ္ေျပာၿပီး ထြက္သြားခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီေနာက္ လူငယ္ေလးက သူ႔အေဖဆီ တစ္ခါမွ ျပန္မလာေတာ့ဘူး။
အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ့ လူငယ္ေလးက စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ အေတာ္အသင့္ ေအာင္ျမင္လာခဲ့တယ္။
အိမ္ေကာင္းေကာင္းတစ္လံုးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ မိသားစုဘဝေလးတစ္ခု သူပိုင္ဆိုင္လာခဲ့တယ္။
အေဖေနရာကို ေရာက္လာတဲ့သူက သူ႔အေဖကိုလည္း သတိရလာမိတယ္။
သူ႔အေဖလည္း အေတာ္အိုမင္းလာေလာက္ၿပီဆိုတာ သူေတြးမိခဲ့တယ္။
သူ႔အေဖဆီ သြားေတြ႔သင့္ၿပီလို႔လည္း သူထင္လာခဲ့တယ္။
ဘြဲ႔ယူတဲ့ေန႔ေနာက္ပိုင္းကစၿပီး သူ႔အေဖနဲ႔ မေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ၾကေတာ့ဘူးေလ။
သူ႔အေဖဆီ သြားေတြ႔ဖို႔ သူမစီစဥ္ႏိုင္ေသးမွာပဲ သူ႔ဆီကို ေ႐ွ႕ေန႔တစ္ဦးက ဆက္သြယ္ၿပီး
သူ႔ဖခင္ ကြယ္လြန္သြားၿပီဆိုတာ ေျပာျပခဲ့တယ္။
သူထြက္ခြာခဲ့တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ အိမ္ေလးကို တစ္ခါျပန္ေရာက္တဲ့အခါ သူ႔စိတ္ထဲ လြမ္းဆြတ္ ဝမ္းနည္းမႈကို ခံစားလိုက္ရတယ္။
သူ႔အေဖရဲ႕ ပစၥည္းေတြကို သိမ္းဆည္းရင္း သူဘြဲ႔ယူတဲ့ေန႔က သူ႔အေဖေပးခဲ့တဲ့ လက္ေဆာင္ဘူးေလးကို ေတြ႔သြားတယ္။
ဘုရားစာအုပ္ေလးကို သူထုတ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ စာအုပ္ၾကားကေန ကားေသာ့တစ္ေခ်ာင္း ထြက္က်လာခဲ့တယ္။
စာအုပ္ရဲ႕ေအာက္မွာေတာ့ စာခ်ဳပ္ေလးတစ္ခုကို သူေတြ႔လိုက္ရတယ္။
သူအရမ္းလိုခ်င္လို႔ ပူဆာခဲ့တဲ့ ကားေလးကို သူဘြဲ႔ယူတဲ့ေန႔က ဝယ္ထားတဲ့ စာခ်ဳပ္ေလး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
သူ႔အေဖရဲ႕ စာရြက္စာတမ္းေတြကို ဆက္႐ွာေဖြရင္းနဲ႔ သူ႔အေဖက သူတို႔အိမ္ကို ဘဏ္မွာေပါင္ထားတဲ့ စာခ်ဳပ္ကို သူ ထပ္ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
တူညီစြာပဲ သူလိုခ်င္ခဲ့တဲ့ကားရဲ႕ တန္ဖိုးနဲ႔ တစ္ညီထဲ ေငြပမာဏကို သူဘြဲ႔မယူခင္တစ္ရက္က သူ႔အေဖက ေခ်းယူခဲ့တာမွန္း သူသိသြားခဲ့တယ္။
သူမ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာၿပီး အေဖျဖစ္သူကို ပိုလြမ္းဆြတ္လာမိတယ္။
ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္က ေႏွာင္းသြားခဲ့ပါတယ္။
ဒီပံုျပင္ေလးနဲ႔အတူ ေပးလိုက္ခ်င္တဲ့ msgကေတာ့ ဘယ္အရာကိုမွ ကိုယ့္အေတြး ကုိယ့္အျမင္တစ္ခုထဲနဲ႔ မေသခ်ာေသးဘဲ မဆံုးျဖတ္လိုက္ပါနဲ့။
တစ္ခ်ဳိ႕ ဆံုး႐ွံုးမႈေတြက အစားျပန္မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တန္ဖိုးႀကီးလို႔ပါ။
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ...
Yadanar Poekyuu
Congratulations! This post has been upvoted from the communal account, @minnowsupport, by yadanarpoekyuu from the Minnow Support Project. It's a witness project run by aggroed, ausbitbank, teamsteem, theprophet0, someguy123, neoxian, followbtcnews, and netuoso. The goal is to help Steemit grow by supporting Minnows. Please find us at the Peace, Abundance, and Liberty Network (PALnet) Discord Channel. It's a completely public and open space to all members of the Steemit community who voluntarily choose to be there.
If you would like to delegate to the Minnow Support Project you can do so by clicking on the following links: 50SP, 100SP, 250SP, 500SP, 1000SP, 5000SP.
Be sure to leave at least 50SP undelegated on your account.
@resteemator is a new bot casting votes for its followers. Follow @resteemator and vote this comment to increase your chance to be voted in the future!