Wiele moich problemów pomogło mi rozwiązać po prostu zwykłe gadanie.
Okej, mam zawał pracy. Co robić? Oczywiście, że panikować. Odkładałem coś przez długi czas. Na półeczkę obok ląduje jeszcze parę innych rzeczy. Bum. Pewnego dnia otwieram szafę, i te wszystkie rzeczy na mnie spadają. Siedzą czasami tam tak długo, że mogą trochę przyśmierdnąć. Ueh. A przecież, gdy decydowałem się je zrobić, to albo tak naprawdę naprawdę wiedziałem, że trzeba, albo bardzo bardzo chciałem. Chciałem lub musiałem. Ale teraz? Czy przestałem je chcieć? Na przykład śpiewanko. Jakbym super ładnie śpiewał, to czy byłoby lepiej, czy gorzej? No oczywiście, że lepiej. Albo bym zarabiał więcej i mieszkał w lepszej okolicy. To dlaczego tego nie zrobiłem? Hm, bo nie wiedziałem jak. A jakbym komuś innemu, w tej samej sytuacji, miał powiedzieć, żeby tym się zajął, wiedziałabym co powiedzieć? Może coś ogólnego, na przykład, idź na lekcje, popytaj się kogoś innego, może pomoże, jeżeli nie umiesz sam. Ogólne gadanie, ale.
Ale nie bałbym się o tym komuś powiedzieć.
Gdy mam za dużo na sobie, pomaga mi słowo. Nazwanie tych rzeczy. To już nie jest wielka góra stojąca na drodze. Jak przybliżę się troszkę bardziej, podejdę kroczek, dwa bliżej, to widzę, że to jest szesnaście pagórków, a wokół każdego z nich są ścieżki, a nie jedna wielka góra. Da się na każdego z nich wdrapać osobno. Wystarczy wiedzieć, jak mają na imię, by znaleźć je na mapie.
Szczerze mówiąc te porównanie takie średniawe jest, ale nie mam innego pomysłu. Może u kogoś w głowie coś lepszego pojawia się w głowie w tej chwili, niż mi.
Gdy mam dużo spraw, problemów, rzeczy, wyzwań, spisuję je. Czy wiem co robić przez to? Nie, nie wiem. Ale rozumiem, gdzie to się kończy. Rozumiem lepiej, nie doskonale, czym mam się zająć. I czasami uda mi się ugryźć to, gdzie się to zaczyna. A czasami ktoś inny widzi to inaczej podpowie coś. Powie: hej, tu jest ścieżka! Przegapiłeś ją!
Dlatego innym powodem, dla którego tak bardzo ważne jest dla mnie słowo, jest to, że można je zwrócić do innego człowieka.
Gdybym miał powiedzieć, jaka jest moja największa wada, to to, że nigdy nie zostałem poprawnie nauczony prosić. Czuję mieszankę wstydu, zakłopotania, lekkiej złości na siebie, (bo ja mogę sam!), i czasami sam nie wiem o co mi chodzi. Jak wtedy zacząć rozmowę? Mam puste ręce, jaki temat mam przynieść?
Ale to, że tak myślę, wynika tylko z tego, że ograniczam się do samego siebie. Drugi człowiek może widzieć w moich rękach coś, czego ja nie widzę. Albo znaleźć coś, o czym nawet nie widziałem, że tego właśnie szukam.
Bo to, że nie wiem, czego szukam, czego chcę, nie znaczy, że tego się nie da znaleźć.
Jeżeli jednej osoby mało, to warto spróbować użyć głowy drugiej osoby. Przykład: uczę się grać na gitarze: pytam się jednej osoby (pozdrawiam ją!) jak coś zrobić, dowiaduję się, że nie umiem czegoś innego, pytam się drugiej osoby (pozdrawiam!) o to jak tę następną rzecz ogarnąć. Super, pomogło. Przełamałem się, chcę to robić! No, ale coś mi znowu nie idzie. O, widzę, że ktoś randomowy gra. Choć nie znam tej osoby, podejdę, co zaszkodzić mi powiedzieć “Sorry, ale mam takie głupie pytanie…”? Najwyżej nie odpowie.
Ale po tych wcześniejszych rozmowach wiem o co teraz się pytać.
Inną sprawą jest pytanie bliskich i znajomych. Czasami jest strach, że ich obciążę. Albo, że pokażę się ze złej strony, i zmienia nastawienie do mnie. Albo, że nie jest to odpowiedni moment. Ale na nie niepytanie się też nie ma odpowiedniego momentu. Nie mam powodu siedzieć cicho. Nikt nie ma. Ludzie są ważni, nie ma powodu siedzieć z czymś sam.
Oczywiście, jest strach, bo były osoby, które potraktowały źle, albo mogą wykorzystać to w przyszłości. Ot, przyznałeś się do czegoś, jesteś tu odsłonięty. Miękkie na wierzchu! Może w przeszłości ktoś Cię tak potraktował? Możliwe. Ale po co Twoje emocje mają siedzieć same w środku? Niech sobie znajdą jakieś towarzystwo na zewnątrz! Czyjeś emocje z chęcią sobie razem posiedzą i pogawędkują. Niech się nauczą z kim, o czym, i jak rozmawiać. Metodą prób i błędów.
Zaufanie potrzebuje odwagi.
Trzymajcie się!
Congratulations @kkonopacki! You have completed the following achievement on the Hive blockchain And have been rewarded with New badge(s)
Your next target is to reach 500 upvotes.
You can view your badges on your board and compare yourself to others in the Ranking
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOP