Balkonda, polar battaniyesi üstünde, kahvesini eline almış ve minderine kurulmuş bir şekilde gökyüzünü izlerken birisi seslendi salondan. Gündüz, yaşadığı evde kimse olmamasına rağmen adının seslenilmesi garip gelmişti Beril'e. Hayallere dalmışken birisi mi gelmişti eve?
İkinci kez adı seslenildiğinde kalkmak istemediği minderin üzerinde dikilip içeriye doğru adımladı. Karşısında en eski dostlarından biri olan @mukadder başka bir deyişle ise tek düşük göz kapağı vardı. Beril "YİNE Mİ GELDİNİZ SİZİ LANET VARLIKLAR!" diye isyanını haykırdı kollarını sallayarak.
İlk ortaya çıkanın Mukadder olması alışılmadık bir olaydı ama daha önceki ziyaretlerinden dolayı alışkındı Beril onlara. Her zaman özgüvensizlikleriniz sizinle birlikteydi sonuçta.
Mevsim değişimi ile birlikte Beril, en sevdiği zamana adım atarken düşüncelerinden hiç çıkmayanların yeniden gelişini garipsemişti biraz. Ama onları itelemedi. İsyan etti sadece. Geciktirmeye çalışmanın hiçbir yararının olmayacağını çok iyi biliyordu. Bekledikleri her gün daha da agresifleşeceklerdi özellik de @ipexito namıdiğer kilolar.
Bu konuşmayı oldu bittiye getirebilmek için Beril evde bağırdı. "Hadi gelin! Konuşacaklarımız var." Her ne kadar ilk görünen Mukadder olsa da balkona, Beril'in yanına minderini alıp da ilk yerleşen @damla, bel simidi idi. Sonra sırasıyla da, düşündüğü kadarıyla son zamanlarda çokça hakkında mızmızlandığı tırnaklarından dolayı @passenger777, İpek, Mukadder, her iki haftada bir de akmasından şikayetçi olduğu saçlarını boyamaktan biraz yıpranmış @princeofbeyhive gelmişti.
Divanın çağrılmadan gelmeyeceğini bildiğinden izin isteyerek ayağı kalktı Beril ve yarım bıraktığı, 1 aydan uzun bir süredir de bitirilmeyi bekleyen yapbozunun olduğu odaya ilerledi. @incublus başına oturmuş hızlı hızlı parçaları yerine oturtturuyordu. Onun bu yapbozu bitirmeden kalkıp da gelmeyeceğini bildiğinden ona yardım etmeye başladı. Zaten yarısı çoktan yapılmış yapboz kısa bir sürede bitmişti ve dikkati başka bir yere kaymasın diye koluna girerek Incublus'u balkona çekiştirdi Beril.
Herkesin minderlerinde olduğunu düşünürken, gözüne boş olan tek minder çarptı. "İpppeeekkkk!!" diye bağırdılar hep bir ağızdan ama gelen giden yoktu. Beril yine ayağı kalktı ve evi turlamaya başladı çünkü bu İpek'in normalde yaptığı bir şey değildi.
Odasına girdiğinde ise onu ayna karşısında buldu Beril. Biraz mırıldanarak biraz da anlaşılabilecek şekilde "Aslında Beril'in beni tamamen yok etmesine gerek yok. Boyu da büyük beden mankenliğine müsait. Bu konuşmada mutlaka ona bunu söyleyeceğim. Hayır dese de gitmemekte ısrar edeceğim. Diğerlerini gönderemiyorken beni bu kadar gözden çıkarabiliyor oluşu kalbimi kırıyor. İnatlaşacağım sinirimi bozarsa da." diyerek bitirdi mırıldanmasını.
Anlaşılan alınmıştı İpek, Beril'in davranışlarından. Yavaşça küçülen İpek'in elbette sorun çıkaracağını biliyordu fakat büyük beden mankenliği fikri mantıklı gelmişti. Ama bunu yaşadığı ülkede de yapamazdı. Beynini istila eden düşünceleri konuşması gereken birkaç hayat bulmuş özgüvensizlik olduğunu anımsayarak öteledi. Bu düşünceler onlar gittikten sonra da hayat bulabilirlerdi.
"İpek! Hadi balkona, konuşacaklarımız var anlaşılan." seslenerek İpek'in irkilmesini sağlayan Beril bir özür mırıldandı.
Minderlerine yerleşen ikili ile de kısa bir süre alkışlayarak dikkatleri üzerine çeken Incublus; "İzninizle olağandışı toplantımızı ilk görünen Mukadder olduğu için onunla başlatıyorum!" dedi.
"Şu sıralar fotoğraflarda bu kadar belirgin görünmemden rahatsızım. Bunun için yeterince uğraşmıyorsun Beril. Eskiden pörtlek gözlerini daha da açardın sırf Hayko Cepkin gibi görünmemek için. Yüzlerce insanın göreceği yerde benim fotoğraflarımı paylaşıyorsun ve ben bundan rahatsızım. Bunu ne yapıp edip düzeltmen gerekiyor."
"Anlı-" diyerek sözüne başlayacakken Incublus, Beril'in sözünü kesti. "Evet, evet anlıyorsun fakat bununla ilgili daha herhangi bir gelişme göremedik. Kendinle barışık yaşama isteğini anlıyorum fakat anlayabiliyor olmam kabulleneceğim anlamına gelmiyor!"
Herkes mırıldanarak Incublus'u onayladı. Beril ise kendi ile imzalamaya çalıştığı barış anlaşmasının savaş olarak geri dönmesinden korkuyordu bu masa dağılmadan önce.
"En sevdiğin mevsimde dahi beğendiğin benliğinle olamayacaksan sen niye hayattasın Beril?" diye sordu Damla ve "Ben, beni dar bir korse içerisine sokma çabalarına bir şey demem, alışkınım fakat daha yeni toparlanan Passenger'a zarar veriyor olman acımasızlıktan başka bir şey değil." diyerek sonunu getirdi.
"Tabii bir de yarın 50. kere turuncunun farklı bir tonunu boyayacağın gerçeğini unutma. Her gün yeni makyaj malzemeleri kullanabiliyor olman saçının da rengini bu kadar sık değiştirebileceğin anlamına gelmiyor!" Princeofbeyhive da isyanını dile getirdi çekinmeden ve sesini yükselterek.
Oradaki herkesin fiziksel olarak üstüne geldiğini hisseden fakat bunu göremeyen Beril, ellerini kulaklarına kapatarak geleceğini bildiği atağını engelleyebilmek için bulunduğu yerden kendini soyutlamaya çalıştı. Ama sesler kesilmedi. Elleri kulaklarından ayrılmadan kalkmaya çalıştı, başaramadı. Bu seferde ellerini kulaklarından çekip konuşulanları dinlememeye çalışarak herkese hareket çekip odasına ilerlemeye çalıştı fakat İpek onu bırakmadı.
"Dur bakalım. Daha söyleyeceklerim var! Bu iş senin kaçmanla bitmez." diyerek tutacak eşofmanı olmadığı için bileğinden yakaladı ve bırakmadı. "Evet, duydum seni. Merak etme, onu da düşüneceğim. Söz veriyorum. Ama lütfen beni bu seferlik bırakın!" diyerek ikna etmeye çalıştı İpek'i. Ama İpek inatçıydı ve bırakmadı Beril'in paçasını.
"HAYIR! GİDEMEZSİN!" Beril kendini 6. kattan aşağıya atmak istedi tam da o anda. Bıkmıştı. Her şeyden bıkmıştı. Bu sefer diğerlerinin de ellerini hissetti kollarında, bacaklarında. Sanki yer delinmiş, onu içine sokmaya çalışıyorlarmış gibi hissediyordu.
"Hayır bu gerçek değil, ben sadece rüya görüyorum. Şu anda hiç kimse bana dokunmuyor. Ben sorunlarımdan boğulmuyorum, panik atak geçirmiyorum, hayır. Nefes al... Nefes ver... Evet bu kadar kolay. Nefes al ve ver." fısıldayarak kendini telkin etmeye çalışan Beril bir anda üzerindeki baskının kalktığını hissetti.
Gözlerini açıp kafasını kaldırdığında ise biri hariç herkes gitmişti. Sona kalan Incublus kapıdan çıkarken kısık sesle "Diğerlerini bilemem ama ben senin mükemmel olmanı istiyorum. Olabileceğin en iyi hâlini biliyorum ve onu tekrar görmek istiyorum. Ayrıca sa-" Sözünü kesti Beril.
"Bunu ben de istiyorum. Ben de mükemmel olmak istiyorum fakat kendi yolumda da mükemmeliyetin sınırlarını genişleyebileceğimi biliyorum. Annemin oklavasının öğrettiği mükemmel tanımı hiçbir zaman doğru değildi. Olmayacak da."
"Yanılıyorsun. Bu yanılgı içerisinde de kaybolup gideceksin. Bugünkü savaşını kaybettin ve biz sana acıdığımız için bıraktık. Bunu bir lütuf olarak gör ve çalış, çabala. Her şeyden önce çabaladığını hissettir yoksa bu kaybettiğin ilk değildi ve son da olmayacak. Omurganı dik tut ve savaş." ekledi Incublus. Son sözünü de söyleyen mükemmeliyetçilik kapıdan çıktı.
Savaş bitmemişti. Asla da bitmeyecekti, insan olmak buydu çünkü. Kendi şeytanlarınla savaşına "en"i bile yardım edemezdi insanın.
Eninizin yardım edebilmesi dileğiyle.
Ne acımasızlarmış bunlar hepsi 😀 Seni bunlardan kurtarmak istedim okur okumaz. Çok gerçekçi anlatmışsın. Hatta karakterleri gözümde canlandırdım korkunçlardı hepsi. Ellerine sağlık. Eğlenceli bir hikaye olmuş 🌸
Biraz öyleler. Ama kendimize de bu kadar acımasız değil miyizdir zaten? Biraz psikolojik şeyler yazmak istedim, kusurlarımızla ne kadar savaş hâlinde olduğumuzdan. Biraz da kendimden yola çıktım. Ama daha çok psikolojik 🤣 Teşekkür ederim bu imkânı verdiğin için. 💫
Tesekkurler katildigin icin Beril
@tipu curate 10
Upvoted 👌 (Mana: 0/60) Liquid rewards.
Desteğin için ben teşekkür ederim 💫
Congratulations @bemier! You have completed the following achievement on the Hive blockchain And have been rewarded with New badge(s)
Your next target is to reach 800 comments.
You can view your badges on your board and compare yourself to others in the Ranking
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPTo support your work, I also upvoted your post!
Check out our last posts:
Her şey mükemmel olmak zorunda değil ama olursa güzel olur. Başlamak bitirmenin yarısıdır ve başarı gayrete aşıktır derler. İşin sonunda başaracağını biliyorum. Hikayene bayıldım 💪
Tahminimde farklılıklar olsa da benzer bir konu bulabildiğim için mutluyum. Evet her şey mükemmel olmak zorunda değil fakat kendimizin en iyi hâlini vermeliyiz. Başlamadan sonu gelmez, önünü göremezsin. Ama sonuçları ile ödülleri arasındaki bağlantı ve ilişki iyi bir dengeye sahip olmalı. Güzel yorumun için teşekkürler ✨💫
Eline sağlık. Okuması keyifli bir şeyler çıkmış ortaya. Beni de dahil ettiğin için teşekkürleeeer 🌸.
Tam bir psikoloji tadında yazılmış etkileyici bir post olmuş. Kendi düşüncelerinle yarattığın karakterlerden , kendine verdiğin tavsiyelerle azmin ve başarın sayesinde tekrar kurtuluyorsun. En sevdiğin mevsimde, kendini yeniden baştan yaratacağına inananlar olarak, etrafını sarmış da olabiliriz.
Belki de etrafımı saranlar şimdilerde hastalıklı bulduğum kişiliğimi övenlerdir. Agresif, saldırgan ve de şiddete itaatkâr. Yeni benlik ise daha barışçıl, sevecen olmaya ve hayatını zorluklara rağmen devam ettirmeye çalışan genç bir kadındır.
Desteğin ve güzel yorumun için çok teşekkür ederim. 🌠
Gece gece bu hikayeyi okudum. Biraz tedirginim. Harika ve gerçekçi bir hikaye olmuş. Ellerinize sağlık. :)
😂 Amacım kesinlikle tedirgin etmek değildi. Biraz da olsa bir şeyler hissettirebildiyse ne mutlu bana.
Uğradığın ve desteğin için teşekkür ederim 💫
karanlık bir atmosfer, sisli bir hava ve diyaloglar çok gerçekçi..
ellerine sağlık, görsel seçimlerin de çok iyi 👏
ayrıca yarışmada da başarılar dilerim 🌼
Teşekkür ederim. 💫 En azından bir süre uzak kalmış olsam da elimden geleni yaptım diyebilirim. 😁 Uğradığın ve desteğin için de teşekkür ederim.
Aslında biraz "spice" eklemek için uzatacaktım ama okuyacak kişileri bunaltmanın anlamı yok diye düşündüm. Sen olduğun gibi kalırdın ve bende büyük beden mankenliğine başlardım belki de 😂 Teşekkürler güzel yorumun ve uğradığın için ✨