A month ago, I finished watching season 2 of Gilded Age with my partner. This is one of HBO's newest hits. It is also a very good and high-budget series intended mainly for women. Maybe I'm wrong, but for several years we've had all the big streaming services (except Apple, which did everything not to take my subscription money) and apart from Handmaid's Tale + maybe two series, I haven't come across anything that I could describe with such words. You can see the budget in this series. Their experience and skills in creating series are also visible. It is clear that the creators tried and actually did their homework, familiarizing themselves with the historical realities of those times. Of course, this is a simple emulation showing the bygone era only to a certain extent. However, from what I have read and seen (articles on the Internet and their film equivalents on YT), the creators managed to convey the atmosphere and realities of those times quite well.
A short reminder of the plot. The series takes place around 1880. A time when electricity was a technological innovation similar to the first mobile phone, and the world was a completely different era in every aspect. Literally in everyone. The world changed drastically because of both world wars. Something like after the introduction of the Internet, and soon Artificial Intelligence. They seem like individual inventions, but they affect everything. The main characters are two families - the van Rhijn (Brook - maiden name) and the Russells. Agnes is the leader of the family and families belonging to the van Rhijn party. She is an extremely proud, even arrogant woman who cannot tolerate any sign of opposition. However, she is not a mean bitch (although she pretends to be one, such an attitude, despite appearances, can be helpful and useful), although her words can hurt a person, like an AK-47. Agnes is wise, faithful, gracious and will not leave anyone to their fate. Not only because of her sister, who softens her stony heart. She is just a good person, but for her own good she has to hide her heart and feelings towards others. When you are so high in the social hierarchy, you have to behave like that (at least in some areas of life).
George Russell, Bertha's husband, is living proof of the truth of the above thesis. He is the son of a merchant family who perfectly sensed the direction in which the world was heading and invested his money there. Thanks to this, he became a filthy rich bastard. However, getting money is only half (or part, I won't go into details) of success. You also need someone who can make proper use of them, not only in terms of successful investments. Of course, you can limit yourself only to money, ignoring the actions of Bertha Russell, but this is not always possible and profitable. The series shows that George benefits from this. Malicious people may deny this by saying that it is a typical situation when a rich husband finances a low or medium-profitable company for his wife so that she does not get bored. Yes, such situations do happen, but not in this case. Their relationship is proof that a well-functioning partnership can provide mutual benefits and significantly increase prestige or resources. If only because it is possible to synchronize actions and act in a multi-vector manner, thanks to which many intelligent people have become rich. And a lot of people underestimate the power of soft-power, George felt the power of his own super-weapon in his face this season. Not all women are like Bertha Russell (a strong character who exudes femininity in every aspect), not all of them like this environment, but the vast majority feel like a fish out of water in it. Well, at least they know what to pay attention to - just like us men when it comes to technical issues or more important investments (I'm leaving out the thread I'm talking about 2 paragraphs below. It results from skills and knowledge, not biological predispositions.). We are not that good at waiting and reading other people's intentions. We are also not equally effective lie detectors, paying attention to small, imperceptible (for most of us) nuances and slight mood changes. An additional advantage is the cat's nature - women know perfectly well when it is worth being nice and/or giving a minimal hint of sexuality to achieve a goal, and when to scratch a little or walk away gracefully. "Let him follow me and try to do it himself!" They have their own methods and know how to sell it to guys in different ways. For example, they would think that they are so generous or great in some area. George, other wealthy men, and professional seducers know this, as they have said many times on various occasions. It's worth watching successful people.
The main plot is the rivalry between these two families. A clash of the old, established aristocracy with people who aspire to this position. This is an old and hackneyed thread. Over the centuries, we have heard various stories about how people, for various reasons, no longer want to be in their old company. Or we observed people who were kicked by the honor of social advancement and are coping in a new environment. For example, the nouveau riche or warriors who showed bravery/obedience during battle, for which they received a reward (of commonly recognizable examples, some families from Game of Thrones come to mind). The series very well portrays the attitude of "the old ones" represented by Agnes and her most influential allies, as well as Bertha's ambition (and complexes). The former do not want to share their piece of the cake (i.e. lose some money + prestige) and make some space on the proverbial bench. The latter are ready to sacrifice more resources just to be able to bask in the same world of vanity and be in the spotlight.
It is no accident that I compare GA to GoT and Boardwalk Empire in the women's version. Although Agnes and Bertha are not fighting for real fortune or the iron throne, the competition to be number one in a lucrative company is no less interesting. Bribery, lying, slandering the other side, making a good impression, making arrangements with enemies for mutual benefits... You will see all this in this series. A real 4D chess and pretend game! Asia and I laughed more than once, seeing what stunts the heroines of the series did just to achieve long-term benefits. Just as often, we nodded in appreciation at the ingenuity and cunning. There is also a very cool plot inspired by a true story - it is about an engineer who is responsible for managing the construction of a real bridge. I am not a historian or a technician, but I have heard more than once about engineering families (Something like a family of lawyers, a family of doctors, a family of actors, like the Skarsgårds, in each case it is the same thing) that the son/wife took over the job from the father/husband or continued it in case of his illness. Speaking of the Skarsgårs - Marian Brook (one of the main characters) is Meryl Streep's daughter. I wasn't surprised when my girlfriend told me about it. I recognized these facial features from somewhere and was surprised that the actress was a bit different from the others. Now I know why. Meryl, Stellen and other actors with their achievements can significantly facilitate the careers of their children. Don't get me wrong, it's not that Louisa Jacobson is a bad actress or looks like a cleaning lady at a rich people's ball. The rest is just so good that it makes less of an impression. And her role doesn't offer that many opportunities. However, it is clear that in the second season she feels better in her role, and Marian herself is becoming more and more familiar with the world she lives in. Aunt Agnes' teachings are not forgotten.
The day after the second season ended, Asia was looking for various information about the actors on the Internet. It turned out that she had seen one series starring Morgan Spector and Carrie Coon. Also as a couple. While in movies I have seen equally well-matched couples with real chemistry, in TV series, no relationship looked so real and natural to me. Oh no, wait, I forgot about Yellowstone and its prequel. There are three couples in these two series that are on their level. Well, apart from Gilded Age and the Yellowstone universe, I don't know any other series like this. The two of them are so well suited to each other that one gets the impression that it is a real marriage. You can see the fire in their eyes when they are having intimate moments. You can see their cooperation and synergy when they complete a task together. They agree on what they will do (often deceiving their opponents), like mafiosi, and then they do it, beckoning everyone like a Premier League player or weak footballers. We also really liked the family relationship between Agnes and her sister Ada. There are clear rules in their house, rules set by Agnes. It is a matriarchy of a firm but merciful hand. Ada, like some long-term singles (because it applies to both sexes), is too soft, which makes her unsuitable for managing the house and property. Although Agnes takes her opinion into account and always takes her into account in her plans (as well as the rest of the house), but from the first episode it is clear who is the Alpha in this relationship. However, this may change in season 3 and it will be an interesting sight. Ada, despite her naivety, is not stupid and has been closely observing her sister's actions for years, so it will probably be interesting.
The third relationship (or rather the third and fourth) that we liked is Peggy Scott and her family and the object of her desires. As I said, from what I checked (and since I'm not a historian, I didn't dig deep because I don't have the knowledge to effectively verify this information), the series presents the Black community and, above all, the Black aristocracy very well. This one is different from Biała. It is true that they also have their own servants, nice (although not so large) houses, and property that allows them to live freely and pursue their goals, but they live next to the Whites. They don't have as many privileges, they are second-class citizens (and they are aware of it, sometimes it can be seen in small gestures and behaviors that I know from the times I lived in England), cabs don't stop so often. The 19th century was a period of great changes and, just like in our times, if someone has an idea, skills, character, money and a bit of luck, he can achieve (more or less) success. Without going into details, the Scott family shows how unresolved problems in the past break family bonds. We see it from three perspectives - a father who regrets too drastic decisions. A mother who supports her husband, but sees his mistakes.
It's hard for me to say anything more without going into spoilers. However, I can say that the series treats Black people equally to White people. Their threads got enough airtime. They were also well written. We really engage with their situation and clearly see systemic racism, which is slowly giving way to tolerance and judging a person for his achievements / personality, and not for such trivial things as skin color. Not to mention acting. I really liked the self-confident Peggy Scott, who is aware of her rights and does not allow others to impose her values. She is a full-fledged woman - she has a good heart, she is not afraid of work, she has a lot of tenderness, understanding and empathy. Her mother is the same woman, although due to her role as the Lady of the House, she shows it slightly differently. She is not afraid to scold her husband, it is clear that they are on the same level. Like me, she is painfully honest and prefers to have a clear situation from the beginning of cooperation. A wise and mature approach, also visible in the romance. This thread is quite cliche, but consistently written and suited to historical realities. The rest of the actors perform differently - some are equally good, others just play their roles correctly. However, at no point did Asia or I lose the magical atmosphere of those times. Their plots showed the main characters from different perspectives, so we could get to know them better. Some characters, in turn, show how the world has changed over 100 years, and in what aspects it has remained unchanged.
To sum up, even though I advertise it as a series intended for women, men can also devote their time to it without feeling like they are wasting it. Even for George Russell, who is an almost ruthless capitalist. Its plot has been simplified and we often don't see its detailed actions (unlike my wife), but when it does happen, even my girlfriend enjoys listening to me tell her about the capitalism, economy and realities of those times. Then you appreciate more the times you live in. I rate this season a strong 8.5/10 and am waiting for the third one, which will appear at the end of this year (or at the turn of 2024 and 2025) or in 2025.
Miesiąc temu skończyłem oglądać ze swoją partnerką 2 sezon Gilded Age. Jest to jeden z najnowszych hitów HBO. Jest to również bardzo dobry i wysokobudżetowy serial przeznaczony głównie dla kobiet. Być może mylę się, ale od kilku lat mamy wszystkie duże serwisy streamingowe (poza Apple, które robiło wszystko by nie wziąć ode mnie pieniędzy na abonament) i poza Handmaid's Tale + może dwoma serialami, nie natrafiłem na nic, co mógłbym opisać takimi słowami. Widać budżet w tym serialu. Widać też ich doświadczenie i umiejętności w tworzeniu seriali. Widać że twórcy postarali się i faktycznie odrobili pracę domową, zaznajamiając się z historycznymi realiami tamtych czasów. Oczywiście jest to zwykła emulacja pokazująca minioną epokę jedynie w pewnym przybliżeniu. Jednakże z tego co czytałem i widziałem (artykuły w internecie i ich filmowe odpowiedniki na YT), to twórcom całkiem nieźle udało oddać klimat i realia tamtych czasów.
Krótkie przypomnienie fabuły. Akcja serialu dzieje się w okolicach 1880 roku. Czasach gdy prąd elektryczny był podobną nowinką technologiczną, jak pierwszy telefon komórkowy, a świat był totalnie inną epoką w każdym aspekcie. Dosłownie w każdym. Świat drastycznie się zmienił przez obie wojny światowe. Coś jak po wprowadzeniu internetu, a niedługo Sztucznej Inteligencji. Niby pojedyncze wynalazki, a oddziałują na wszystko. Głównymi bohaterami są dwa rody - van Rhijn (Brook - nazwisko panieńskie) i Russellowie. Agnes jest liderką rodu i rodzin przynależnych do stronnictwa van Rhijnów. Jest wybitnie dumną, wręcz arogancką kobietą, która nie znosi żadnej oznaki sprzeciwu. Nie jest jednak wredną suką (choć na taką pozuje, taka postawa wbrew pozorom może być pomocna i przydatna), choć jej słowa mogą zranić człowieka, jak AK-47. Agnes jest mądra, wierna, łaskawa i nie zostawi nikogo na pastwę losu. Nie tylko ze względu na swoją siostrę, która zmiękcza jej kamienne serce. Jest po prostu dobrą osobą, ale dla swojego dobra musi ukrywać swoje serce i uczucia wobec innych. Jak się jest tak wysoko w hierarchii społecznej, to trzeba tak się zachowywać (przynajmniej w niektórych obszarach życia).
George Russell, mąż Berthy, jest chodzącym dowodem na prawdziwość powyższej tezy. Jest to syn rodziny kupieckiej, który doskonale wyczuł w którym kierunku zmierza świat i tam też zainwestował swoje pieniądze. Dzięki temu stał się obrzydliwie bogatym krezusem. Zdobycie pieniędzy to jednak tylko połowa (lub część, nie będę wchodził w detale) sukcesu. Trzeba jeszcze mieć kogoś kto umie zrobić z nich należyty użytek, nie tylko w kwestii trafionych inwestycji. Oczywiście można się ograniczyć wyłącznie do pieniędzy, ignorując działania Berthy Russell, ale nie zawsze jest to możliwe i opłacalne. Serial pokazuje, że George na tym zyskuje. Złośliwi mogą to zanegować mówiąc, że to typowa sytuacja, gdy bogaty mąż finansuje mało lub średnio opłacalną firmę żonie, by ta się nie nudziła. Zgadza się, takie sytuacje zdarzają się, ale nie w tym przypadku. Ich związek to dowód na to, że dobrze funkcjonujący, związek partnerski, może zapewnić obopólne korzyści i znacząco zwiększyć prestiż lub zasoby. Choćby dlatego, że można zsynchronizować działania i działać wielowektorowo, dzięki czemu wielu inteligentnych ludzi zostało bogaczami. No i mnóstwo ludzi nie docenia potęgi soft-power, George poczuł potęgę własnej super-broni na swojej buzi w tym sezonie. Nie wszystkie kobiety są jak Bertha Russell (silna, emanująca kobiecością w każdym aspekcie postać), nie wszystkie lubią to środowisko, ale zdecydowana większość czuje się w nim jak ryba w wodzie. No a przynajmniej wiedzą, na co zwracać uwagę - tak jak my mężczyźni w kwestiach technicznych lub istotniejszych inwestycjach (pomijam tutaj wątek o którym mówię 2 akapity niżej. On wynika z umiejętności i wiedzy, a nie biologicznych predyspozycji.). My nie jesteśmy tak dobrzy w czekaniu, odczytywaniu cudzych intencji. Nie jesteśmy też równie skutecznym wykrywaczem kłamstw, który zwraca uwagę na drobne, niedostrzegalne (dla większości z nas) niuanse i leciutkie zmiany nastroju. Dodatkowym atutem jest kocia natura - kobiety doskonale wiedzą, kiedy warto być miłym i / lub dać minimalną namiastkę seksualności dla osiągnięcia celu, a kiedy lekko drasnąć lub odejść z gracją. "A niech za mną idzie i sam się postara!" One mają swoje metody i wiedzą jak to sprzedać facetom na różne sposoby. Np. taki by pomyśleli, że to oni są tak wspaniałomyślni lub świetni w jakimś obszarze. George, inni bogacze oraz zawodowi uwodziciele wiedzą o tym, co wielokrotnie mówili przy różnych okazjach. Warto obserwować ludzi sukcesu.
Głównym wątkiem jest rywalizacja między tymi dwoma rodami. Zderzenie starej, ugruntowanej arystokracji z ludźmi którzy aspirują do tej pozycji. Jest to stary i oklepany wątek. Przez wieki słyszeliśmy o różnych historiach, jak ludzie z różnych powodów, nie chcą już przebywać w starym towarzystwie. Albo obserwowaliśmy ludzi, których kopnął zaszczyt awansu społecznego i radzą sobie w nowym środowisku. Np. nowobogaccy albo wojownicy, którzy wykazali się męstwem / posłuszeństwem w trakcie walki, za co otrzymali nagrodę (z powszechnie rozpoznawalnych przykładów, przychodzą mi na myśl niektóre rody z Game of Thrones). Serial bardzo dobrze portretuje postawę "tych starych" reprezentowanych przez Agnes i jej najbardziej wpływowych sojuszników, jak i ambicję (oraz kompleksy) Berthy. Ci pierwsi nie chcą się podzielić swoim kawałkiem tortu (czyli stracić część pieniędzy + prestiżu) i zrobić trochę miejsca na przysłowiowej ławce. Ci drudzy są gotowi poświęcić więcej zasobów byleby tylko móc się pławić w tym samym świecie próżności i być na świeczniku.
Nieprzypadkowo porównuję GA do GoT i Boardwalk Empire w wersji dla kobiet. Co prawda Agnes i Bertha nie walczą o realny majątek, czy żelazny tron, ale rywalizacja o bycie numerem jeden w lukratywnym towarzystwie, jest nie mniej interesująca. Przekupstwa, łganie w żywe oczy, oczernianie drugiej strony, sprawianie dobrego wrażenia, układanie się z wrogami dla obopólnych korzyści... Wszystko to zobaczycie w tym serialu. Istne szachy 4D i gra pozorów! Nie raz śmialiśmy się z Asią, widząc jakie fikołki robią bohaterki serialu, byleby osiągnąć długoterminowe korzyści. Równie często kiwaliśmy głową z uznaniem widząc pomysłowość i przebiegłość. Jest też bardzo fajny wątek inspirowany prawdziwą historią - chodzi o inżynierkę, która jest odpowiedzialna za zarządzanie budową prawdziwego mostu. Nie jestem historykiem ani technikiem, ale nie raz słyszałem o rodzinach inżynierskich (Coś jak rodzina prawników, rodzina lekarzy, rodzina aktorów, jak Skarsgårdowie, w każdym przypadku chodzi o to samo), że syn / żona przejmowali zlecenie po ojcu / mężu lub je kontynuowali w przypadku jego choroby. A propos Skarsgårów - Marian Brook (jedna z głównych bohaterek) to córka Meryl Streep. Nie byłem zdziwiony gdy moja dziewczyna mi o tym powiedziała. Skądś kojarzyłem te rysy twarzy i dziwiłem się, że aktorka odrobinę odstaje poziomem od pozostałych. Teraz wiem dlaczego. Meryl, Stellen i inni aktorzy o ich dorobku, mogą znacząco ułatwiać karierę swoim dzieciom. Nie zrozumcie mnie źle, to nie tak że Louisa Jacobson jest słabą aktorką lub prezentuje się niczym sprzątaczka na balu bogatych ludzi. Po prostu reszta jest tak dobra, że ona robi mniejsze wrażenie. No i jej rola nie daje aż tak dużych możliwości. Aczkolwiek widać, że w drugim sezonie lepiej czuje się w swojej roli, a sama Marian coraz lepiej orientuje się w świecie, jakim żyje. Nauki cioci Agnes nie idą w zapomnienie.
Dzień po skończeniu drugiego sezonu, Asia poszukiwała w internecie różnych informacji na temat aktorów. Okazało się, że widziała jeden serial, w którym wystąpił Morgan Spector i Carrie Coon. Też jako para. O ile w filmach widziałem równie dobrze dobrane pary, między którymi jest autentyczna chemia, o tyle w serialach, żaden związek nie wyglądał dla mnie równie prawdziwie i naturalnie. A nie, czekajcie, zapomniałem o Yellowstone i jego prequelu. W tych dwóch serialach są trzy pary, które są na ich poziomie. No ale poza Gilded Age i uniwersum Yellowstone nie znam innego takiego serialu. Oboje są tak do siebie dopasowani, że można odnieść wrażenie, że to prawdziwe małżeństwo. Widać ogień w ich oczach, gdy są w trakcie intymnych chwil. Widać ich współpracę i synergię, gdy razem realizują jakieś zadanie. Umawiają się co będą robić (niejednokrotnie oszukując swoich oponentów), niczym mafiozi, a potem robią to, kiwając wszystkich niczym zawodnik z Premier League jakiś słabych piłkarzy. Bardzo polubiliśmy też rodzinną relację między Agnes, a jej siostrą Adą. W ich domu panują jasne reguły, reguły ustalane przez Agnes. Jest to matriarchat twardej, ale litościwej ręki. Ada jak część wieloletnich singli (bo dotyczy to obu płci), jest zbyt miękka, przez co nie nadaje się do zarządzania domem i majątkiem. Agnes co prawda liczy się z jej zdaniem i zawsze uwzględnia ją w swoich planach (jak i resztę domu), ale od pierwszego odcinka widać, kto jest Alfą w tej relacji. Aczkolwiek w 3 sezonie może się to zmienić i będzie to ciekawy widok. Ada mimo swojej naiwności, nie jest głupia i przez lata dokładnie obserwowała poczynania swojej siostry, więc zapewne będzie interesująco.
Trzecią relacją (czy właściwie trzecią i czwartą), którą polubiliśmy, to Peggy Scott i jej rodzina oraz obiekt jej westchnień. Tak jak mówiłem, z tego co sprawdziłem (a że nie jestem historykiem, to nie kopałem głęboko, bo i tak nie mam wiedzy by skutecznie zweryfikować te informacje), serial bardzo dobrze przedstawia środowisko Czarnoskórych, a przede wszystkim, Czarną arystokrację. Ta różni się Białej. Co prawda też mają własną służbę, ładne (choć nie tak wielkie) domy, majątek pozwalający im na swobodne życie i realizację swoich celów, ale żyją obok Białych. Nie mają tyle przywilejów, są obywatelami drugiej kategorii (i są tego świadomi, czasem widać to po drobnych gestach i zachowaniach, które znam z czasów gdy mieszkałem w Anglii), dorożki nie zatrzymują się tak często. Wiek XIX był okresem wielkich zmian i podobnie jak w naszych czasach, jeżeli ktoś ma pomysł, umiejętności, charakter, pieniądze i trochę szczęścia, to może osiągnąć (mniejszy lub większy) sukces. Bez wchodzenia w szczegóły, familia Scottów pokazuje jak nierozwiązane w przeszłości problemy, rozbijają więzi rodzinne. Widzimy to z trzech perspektyw - ojca który żałuje zbyt drastycznych decyzji. Matki która wspiera męża, ale dostrzega jego błędy.
Trudno mi powiedzieć coś więcej bez wchodzenia w spoilery. Mogę natomiast powiedzieć, że serial traktuje Czarnoskórych równorzędnie względem Białych. Ich wątki dostały odpowiednio dużo czasu antenowego. Zostały też dobrze napisane. Naprawdę angażujemy się w ich sytuację i doskonale widzimy systemowy rasizm, który bardzo powoli ustępuje miejsca tolerancji i ocenianiu człowieka za jego osiągnięcia / osobowość, a nie tak trywialne rzeczy, jak kolor skóry. O aktorstwie nie wspominając. Bardzo polubiłem pewną siebie Peggy Scott, która jest świadoma swoich praw i nie pozwala innym na narzucenie swoich wartości. Jest pełnoprawną kobietą - ma dobre serce, nie boi się pracy, ma mnóstwo czułości, zrozumienia i empatii. Jej mama jest taką samą kobietą, choć z uwagi na rolę Pani Domu, okazuje to nieco inaczej. Nie boi się skarcić swojego męża, widać że są na równym poziomie. Podobnie jak ja, jest szczera do bólu i woli mieć jasną sytuację od początku współpracy. Mądre i dojrzałe podejście, widać też po romansie. Ten wątek jest dość kliszowy, ale konsekwentnie napisany i pasujący do realiów historycznych. Reszta aktorów prezentuje się różnie - jedni są równie dobrzy, inni po prostu poprawnie spełniają swoją rolę. Jednak w żadnym momencie, ani ja ani Asia, nie zostaliśmy wybici z magicznego klimatu tamtych czasów. Ich wątki pokazywały głównych bohaterów w innych perspektywach, dzięki czemu mogliśmy ich lepiej poznać. Niektóre postacie z kolei pokazują, jak zmienił się świat przez ponad 100 lat, a w jakich aspektach pozostał niezmienny.
Reasumując, mimo że reklamuję to jako serial przeznaczony dla kobiet, to mężczyźni też mogą mu poświęcić czas bez poczucia jego straty. Choćby dla George'a Russella, który jest niemal bezwzględnym kapitalistą. Jego wątki zostały co prawda uproszczone i często nie widzimy jego szczegółowych akcji (w przeciwieństwie do żony), ale jak już się dzieje, to nawet moja dziewczyna z przyjemnością słucha, gdy opowiadam jej o ówczesnym kapitalizmie, gospodarce i realiach tamtych czasów. Człowiek wtedy bardziej docenia to w jakich czasach żyje. Oceniam ten sezon na mocne 8.5/10 i czeka na trzeci, który pojawi się pod koniec tego roku (lub na przełomie 2024 i 2025) albo w 2025.