There is method in the madness.
Batman Asylum Arkham is a comic book written by Grant Morrison and Dave Mckean that takes the reader by the hand and throws him into the abyss of madness, so dark and deep, which strongly influenced the world of DC and Batman.
The 1980s was a breakthrough for comics with more adult themes, slowly authors moved away from infantile storylines to down-to-earth and psychological issues.
Arkham Asylum can be described as a whirlwind of a psychedelic journey that Batman traverses to defeat his greatest enemy
The framing in this work is a small masterpiece. Characters, although blurry (they have a reason for it), look very realistic, a similar drawing technique can be seen E.g. in Sandman.
The comic book does not want to be mild, it touches on a variety of problems, from mental illnesses to more sinister issues such as threads of pedophilia (although they are neatly woven in here).
While reading the comic, we will not only follow the fate of Batman, but also some seemingly strangers who have something to do with the Arkham hospital and fall into madness.
Batman is asked to help out at Arkham because it has been taken over the facility by patients, and the only task is that was Batman has appeared alone at the facility.
When Batman crosses the entrance some of the staff will be allowed to leave, but those who are left alone will fall into madness.
The Joker will show Batman the other side of being a madman.
He does not want to reveal much because the best thing about it is that we discover and interpret the finale ourselves, and it is quite interestingly shown.
Asylum is characterized by a dark, often psychedelic atmosphere, often linking threads in a surreal way, which can make the reader, like Batman, get lost, but the closer we get to the finale many pieces of the puzzle are shown in front of us and we can understand what the whole story was about and what it aimed at.
The biggest drawback of the comic is its length, or rather lack of it, unfortunately it is only about 130 pages ( plus extras) and you can feel here that the story could have flowed even stronger however 130 pages makes it impossible.
It reads very quickly because often the frames are with little or no text at all, and it is more the author shows to make the reader absorb the stories by watching.
As a whole, as a story it is a psychological horror with elements of drama, where goodness is only an illusion and madness plays a significant role.
8/10 great comic although it can sometimes be convoluted strongly surreal, and the portrayal of familiar characters in a new arrangement can be quite strange at first, but later we quickly get used to it and the plot moves so briskly that a visit to Arkham is short but intense.
Thank you for reading and I invite you to the halls of Arkham you will find Asylum there :)
W tym szaleństwie jest metoda.
Batman Azyl Arkham to komiks autorstwa Granta Morrisona oraz Dave’a Mckeana, który bierze czytelnika za rączkę i wrzuca w otchłań szaleństwa, tak mrocznego i głębokiego, który mocno wpłynął na świat DC i Batmana.
Lata 80 to był przełom dla komiksów z watkami bardziej dorosłymi, powoli autorzy odchodzi od infantylnych fabuł na rzecz przyziemnych i psychologicznych problemów.
Azyl Arkham można określić jako wir psychodelicznej podróży jaka przemierza Batman by zdołać pokonać największego wroga
Kadry w tym dziele to małe arcydzieło. Postacie mimo, ze rozmazane (maja ku temu powód) to wyglądają bardzo realistycznie, podobna technikę rysowania zauważymy Np w Sandmanie.
Komiks nie chce by łagodny dotyka różnych problemów, od chorób psychicznych po bardziej mroczniejsze jak wątki pedofilii (choć zgrabnie są one tutaj wplecione)
W czasie czytania komiksu nie tylko podążymy losami Batmana, ale i kilku na pozór obcych ludzi, którzy maja coś wspólnego ze szpitalem w Arkham i popadają w obłęd.
Batman jest proszony by pomógł w Arkham bo został przejęty obiekt przez pacjentów, a jedynym zadaniem jest to był Batman stawił się sam do placówki.
Kiedy Batman przekroczy wejście niektórzy z personelu będą mogli odejść, jednak ci co zostaną sami popadną w obłęd.
Joker pokaże Batmanowi druga stronę bycia szaleńcem.
Nie chce wiele zdradzić bo najlepsze w nim jest to, ze sami odkrywamy i interpretujemy finał, a jest on dość interesująco ukazany.
Azyl cechuje się mrocznym często psychodelicznym klimatem często łącząc wątki w surrealistyczny sposób przez co czytelnik niczym Batman może się pogubić jednak im bliżej finału wiele elementów układanki jest przed nami ukazane i możemy zrozumieć o co chodziło w całej historii i do czego dążyła.
Największa wada komiksu jest jego długość, a raczej brak, niestety to tylko około 130 stron ( plus dodatki) i czuć tutaj, ze historia mogła by jeszcze mocniej wypłynąć jednak 130 kartek uniemożliwia to.
Czyta się bardzo szybko bo często kadry są z mała ilością tekstu, bądź całkowicie pozbawione, a bardziej autor pokazuje by czytelnik wchłonął opowieści oglądając.
Całość jako historia to horror psychologiczny z elementami dramatu, gdzie dobro jest tylko złudzeniem, a szaleństwo odgrywa znacząca role.
8/10 komiks świetny choć bywa momentami zawiły mocno surrealistyczny, a ukazanie znanych postaci w nowej aranżacji bywa początkowo dość dziwne, jednak później szybko się przyzwyczaimy a fabuła idzie tak żwawo, ze wizyta w Arkham jest krótka, ale intensywna.
Dziękuje za przeczytanie i zapraszam na sale do Arkham znajdziecie tam Azyl :)