Turkish
For English, please click here.
Herkese merhabaaaa!!!
Umarım iyisinizdir ya da iyi olmaya çalışıyorsunuzdur. Ben iyi sayılırım. Üşümeye başladım yine ama kahve ve çayla idare etmeye çalışıyorum. Bugün misafirlerim gelmeden önce zamanımı birkaç küçük detaya ayırmaya karar verdim.
Fark ettim ki kendime dijital bir tarif kitabı tutmaktansa bunu fiziksel bir kitaba geçirmeye karar verdim. Bence iyi bir aile geleneğimiz. Bunu anne tarafımın neredeyse bütün kadınları yapmış benim yaşlarımda ve ben de yapmak istedim.
Bazı şeylerde jenerasyonla iletilen travmaları kırmak gerekiyor fakat bence bu tarif defteri onlardan birisi değil ve de ben biraz yazıya ve yazı süslemeye de hevesliyim. Şu anda kendi yaptığım tarifleri deftere yazmakla meşgulüm.
Daha ilk birkaç cümlemde yapmak istediğim her şeyi anlattım sanırım 😂 Biraz hikâye kısmına geçmenin zamanı sanırım. Geçtiğimiz cumartesi anneannem ve teyzemin ziyaret sürprizi ile birlikte sohbet ederken öğrendim ki ailemdeki kadınların en büyük kızları hep bu tarz bir deftere sahip olurlarmış. Benim 5 teyzem de bu deftere sahiplermiş. Sadece annem değil.
Anneannem zamanında kızlarına bunu devam ettirmelerini söylemiş. Annem bunu bana söylemedi ne yazık ki. Sanırım daha önce yemek yapmakla bu kadar ilgili olmadığım için olabilir.
Sohbetimizde anneannem, sanırım biraz yaşından biraz da acıktığından olsa gerek, bana bu tarif defterinden hazırlayıp hazırlamadığımı sordu.
Bu yazıyı bu cümleye kadar yazarken sabah saat 9'du ve de şu anda akşam 5:30. Ortanca teyzem ve anneannem dışında bir sürprizim daha varmış benim doğum günüm için. Diğer bir teyzem, onun eşi eniştem ve 2 çocuğu da geldi. Şu anda hâlâ sevinç gözyaşlarımı durdurabilmiş değilim. Sanırım biraz fazla duygusalım.
Benim için çok değerli insanlar bugün sadece 10 metrekarelik bir salonda hep beraberlerdi. Bu mutluluğun varlığını özlemişim ne yalan söyleyeyim. İyi ki de bu insanlar varlar. Harika fotoğraflar çektik hep birlikte ama bu fotoğrafların ben bana kalmasını istiyorum izninizle. Duygusallaşmam bitmedi ama bu küçük anı kısmına geri dönsem iyi olacak.
Tabii o ana kadar bu tarif kitabının bu kadar önemli olduğu konusunda bir fikrim yoktu. Bir süredir kendim için bir tane hazırlamayı düşünüyordum fakat bir aile geleneği olabilecek kadar önemli olduğunu bilmiyordum.
Yukarıda da bahsettiğim gibi, ilk hedefim kendi yaptığım ve beğendiğim tarifleri buraya eklemek. Sizlerle de daha önce bir çok tarif paylaştım ve bunların bazılarını buraya ekleyeceğim. Sonrasında ise annemin yarı Kiril (Rusça'nın alfabesi) yarı Latin harflerinden oluşan yazısının kodunu kırmaya çalışarak üzerine eklemeler yapacağım.
Oldukça basit ve belki de gereksiz bir düşünce olabileceğinin farkındayım fakat buna ihtiyacım olduğunu düşünüyorum. En azından kendi mental sağlığım için. Ayrıca bu sonbaharda yapmak istediğim bir çok şeyin arasında buna zaman ayırabiliyor olmak güzel hissettiriyor.
Şimdilik içerisinde çok fazla tarif yok ve 10'a yakın olduğunda sizlerle hangi tarifler olduklarını paylaşacağım. Hatta yeni tarifler denediğimde sizlere bu tarifin defterde yer edinip edinmediğini de söyleyeceğim. Bazı tarifler deftere giremeyecek ve bazıları da o defterin yıldızlarından biri olacak.
Sanırım tarif defterinden bu kadar. Çok hoşuma gittiğini zaten sizlerle paylaşmıştım. Bir günlük kadar olmasa da buna zaman ayırmak ve ayırmaya çalışmak beni iyi hissettiriyor. Sonra görüşmek üzere. Kendinize dikkat edin, sağlık ve sevgiyle kalın ve lütfen unutmayın ki;
Bu dünyada sizden başka bir tane daha yok.
Helloooo everyone!!!
I hope you’re doing well, or are trying to be well. I’m fairly well. I’ve started feeling cold again, but I’m managing with coffee and tea. Today, before my guests arrive, I decided to dedicate my time to a few small details.
I realised that instead of keeping a digital recipe book, I’ve decided to transfer everything into a physical one. I think it’s a good family tradition. Almost all the women on my mother’s side have done this around my age, and I wanted to do it too.
Some things need to be broken when it comes to generationally passed-down traumas, but I don’t think this recipe notebook is one of them — and I’m also a bit keen on handwriting and decorating my notes. Right now, I’m busy writing down my own recipes in the notebook.
I think I’ve already said everything I wanted to in the first few sentences 😂 I suppose it’s time to move on to the story part.
Last Saturday, during a surprise visit from my grandmother and my aunt, I found out that the eldest daughters in my family have always had this kind of notebook. All five of my aunts have one — everyone except my mum.
My grandmother once told her daughters to keep this tradition going. Unfortunately, my mum never mentioned it to me — perhaps because I wasn’t as interested in cooking back then.
During our chat, my grandmother — perhaps because of her age or because she was getting hungry — asked me if I had prepared anything from this recipe notebook.
When I wrote this sentence, it was 9 in the morning, and now it’s 5:30 in the evening. Apparently, apart from my middle aunt and grandmother, there was another surprise waiting for me for my birthday. My other aunt, her husband (my uncle), and their two children came over too. I still haven’t managed to stop my tears of joy. I suppose I’m a bit too emotional.
The people who mean so much to me were all together today in a living room barely 10 square metres wide. I’ve missed the existence of this kind of happiness, to be honest. I’m so glad these people are in my life. We took wonderful photos together, but I’d like to keep those to myself if you don’t mind. My emotional moment isn’t quite over yet, but I’d better get back to this little memory part.
Up until that moment, I had no idea this recipe book was so important. I’d been thinking about preparing one for myself for a while, but I didn’t know it was something that could be considered a family tradition.
As I mentioned above, my first goal is to add the recipes I’ve created and liked myself. I’ve shared quite a few recipes with you before, and I’ll include some of those here. Then I’ll try to decode my mum’s handwriting — which is half in Cyrillic (the Russian alphabet) and half in Latin letters — and add her recipes too.
I’m aware that it might sound quite simple, maybe even unnecessary, but I think I need this — at least for my own mental well-being. And among all the things I want to do this autumn, being able to make time for this feels really nice.
For now, there aren’t many recipes inside, and once there are around ten, I’ll share which ones they are with you. When I try new recipes, I’ll also tell you whether or not they’ve earned a place in the notebook. Some recipes won’t make it in, and others will become the stars of the book.
I suppose that’s all from the recipe notebook for now. I’ve already told you how much I enjoy it. It doesn’t quite feel like keeping a diary, but taking and making time for it makes me feel good. See you later. Take care of yourself in advance, stay in health and love, and please remember that;
You are the only one of you.
All of my content is written in Turkish first and then with the help of translators and dictionaries below translated in English.
https://www.seslisozluk.net P.S. If you know English AND Turkish, I do that too... If you see a translation discrepancy that was on purpose. I did think this is as proper as I could do. Because there are many differences between these languages.
Not: Hem Türkçe hem de İngilizce biliyorsanız, ben de biliyorum... Eğer çeviri farklılığı görürseniz bunun bilinçli olduğunu bilin lütfen. Bunu yapabileceğim en uygun şekilde yaptığımı düşünüyorum. Çünkü bu iki dil arasında çok fazla fark var.
https://www.deepl.com/translator
Oh, a handwritten cookbook? That's so cute :)
Aww, this is so sweet! What a beautiful way to honor your grandmother while she's still here to share those precious recipes with you.😊
Wow you are a memory keeper through writing. We also have like this. We called it diaries. I sometimes write my life before but that was I was a teenager. Now that I'm having a family I used to have stories written on my phone on the notepad app.
This made me smile! Handwriting your recipes and honoring your grandmother is such a beautiful idea. I’m sure every page will be filled with love and memories. 😊
I believe the old recipe was the legendary recipe's.In fact these are the ones that most of the remaining relatives follow. Usually the recipes followed are the popular recipes of the moment.