တေစၦ့ရန္ၿငိဳး
"ေဟ့ေကာင္ထ..ေဟ့ေကာင္ ထေလ"
က်ဳပ္ကႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာဗ်...က်ဳပ္ကို တစ္ေယာက္က ႏႈိးေနတာကို က်ဳပ္နားထဲမွာ ၾကားေနရတယ္...ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္မ်က္လံုးေတြကို ဖြင့္လို႔ကို မရတာဗ်... က်ဳပ္ စာထဲမွာ ဖတ္ဖူးတဲ့ စကားတစ္ခုကို ခ်က္ခ်င္းသတိရသြားတယ္....ကမၻာေပၚမွာ အေလးဆံုးအရာက မ်က္ခြံဆိုတာေလဗ်ာ...
"ေဟ့ေကာင္ ထေတာ့ေလ"
ဒီေတာ့မွ က်ဳပ္ကို ႏႈိးေနတဲ့ အသံကို က်ဳပ္သတိျပဳမိသြားတယ္...ဘယ္လိုအသံမ်ိဳုးပါလိမ့္...စူး႐ွ႐ွ အက္ကြဲကြဲႀကီးပါလား... ဒီအသံႀကီးကို အာရံုစိုက္ၿပီး နားေထာင္လိုက္မိေတာ့မွ က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာ ေၾကာက္မိသလိုလိုႀကီး ျဖစ္လာတယ္....
"ေဟ့ေကာင္ ထေတာ့ေလ"
က်ဳပ္မ်က္လံုးေတြကို အတင္းအားယူၿပီး ဖြင့္လိုက္တယ္...ေဟာရၿပီ ရၿပီ ပြင့္သြားၿပီ က်ဳပ္မ်က္လံုးေတြ ပြင့္သြားၿပီ...ေအာင္မေလးဗ် ဒါ ဘာႀကီးတံုး...က်ဳပ္ကို ႏႈိးေနတဲ့လူရဲ႕ မ်က္ႏွာႀကီးက ေၾကာက္စရာႀကီးဗ်ာ....မ်က္လံုးႀကီးေတြက ကြၽတ္ထြက္ေတာ့မလိုလို ျပဴးထြက္ေနတာဗ်...မ်က္ႏွာကလည္း ခ်ိဳင့္ခြက္ၿပီး ႏွာေခါင္းက ျပားခ်ပ္ေနတာဗ်ိဳ႕...နားရြက္ႀကီးေတြကလည္း ယပ္ေတာင္ႀကီးေတြလို အႀကီးႀကီးေတြဗ်....ပါးစပ္ျပဲျပဲႀကီးကိုဟၿပီး က်ဳပ္ကိုရယ္ျပေနတယ္....ပါးစပ္ထဲကသြားေတြကလည္ူ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ အႀကီးႀကီးေတြပါလား..ဒါ လူမွဟုတ္ရဲ႕လား...သရဲမ်ားလား
က်ဳပ္ကေရာ ဘယ္ေနရာမွာ လာၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတာတံုး ျမက္ပင္႐ွည္႐ွည္ႀကီးေတြၾကားမွာ က်ဳပ္အိပ္ေပ်ာ္ေနတာဗ်...က်ဳပ္တအားေၾကာက္သြားတာကို က်ဳပ္ကိုႏႈိးတဲ့လူက သိသြားတဲ့ပံုပဲဗ်...
"ဟား..ဟား..ဟား..ဟား..ဟား"
မင္းက ငါ့ကိုလန္႔သြားတဲ့ပံုပဲ...ဒီလူက ေျပာေျပာၿပီး ရယ္ေနတာဗ်ိဳ႕..အေပၚပိုင္းက ဘာအက်ီၤမွ မပါဘူး... ကိုယ္လံုးတီးဗ်...ေအာက္ပိုင္းမွာေတာ့ စုတ္ျပဲေနတဲ့ ပုဆိုးကို ဒူးေခါင္းေလာက္ တိုတိုႀကီး ဝတ္ထားတယ္ဗ်...က်ဳပ္ ဒီလူကိုၾကည့္ရင္း ေၾကာက္လိုက္တာဗ်ာ...
"ေဟ့ေကာင္ ေၾကာက္မေနနက္...ထ..ထ..မင္းကို ဘိုးဘိုးလာပို႔သြားတာ မင္းက ငါနဲ႔ ေနရမွာတဲ့ လာ လာ"
"က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားနဲ႔ ဘာလို႔ေနရမွာတံုး က်ဳပ္မွာ အိမ္႐ွိတာဘဲ...က်ဳပ္အိပ္မွာ က်ဳပ္ေနမွာေပါ့ဗ်"
"ဟာ...ဒီေကာင္ ခက္ေနမွပဲ မင္းတို႔ ငါတို႔ ဘဝေတြက ဘယ္က အိမ္႐ွိမွာတံုး တေစၦရဲ႕"
"ဗ်ာ....ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို ဘယ္လိုေခၚလိုက္တာတံုး"
"ငါလား...ငါက သရဲေလ....မင္းက တေစၦေလ....အဲ့ဒါ ဘာျဖစ္တုန္း
"ဘာဗ် က်ဳပ္က တေစၦဟုတ္လား..က်ဳပ္က တေစၦ ္ဟုတ္ဘူဗ်....က်ဳပ္က လူ လူ"
"ဟား ဟား ဟား ဟား...ေဟ့ေကာင္ တေစၦ မင္းကလူမဟုတ္ေတာ့ဘူးကြ....မင္းက ေသၿပီးသြားၿပီ...ေသၿပီးေတာ့ တေစၦျဖစ္ေနၿပီကြ"
"ဘာ...ဘာေျပာတယ္ က်ဳပ္ကေသသြားၿပီ ဟုတ္လား.... က်ဳပ္ကဘာေၾကာင့္ ေသရမွာတံုး"
"ဟာ...ဒီတေစၦေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို ခက္ေနမွဘဲ...ကိုယ္ေသတာလည္း ကိုယ္မသိ....ကိုယ္ဘာေၾကာင့္ေသမွန္းလညး္...ကိုယ္မသိ...ေအးေလ...ဒါမ်ဳိးကျဖစ္တက္ပါတယ္ေလ...ကဲ တေစၦ. ၿပီးေတာ့ မင္းကို ငါေျပာျပမယ္ အခုေတာ့ ငါ့တာဝန္က မင္းကိုေနစရာေပးဖို႔ကြ မင္းဟိုသရက္ပင္ႀကီးကို ျမင္လား...အႀကီးႀကီးဘဲေလ.. အဲ့သစ္ကိုင္းမွာ မင္းနဲ႔ငါ ႏွစ္ေယာက္ထည္းေနရမွာကြ....လာ သြားမယ္"
သရဲက က်ဳပ္လက္ကို ကိုင္လိုက္တယ္....ဟာ..က်ဳပ္ သရက္ကိုင္းႀကီးမွာ ထိုင္လ်က္သား ျဖစ္ေနၿပီဗ်....ဟုတ္ၿပီထင္တယ္...က်ဳပ္ တေစၦ ျဖစ္ေနတာဗ်....က်ဳပ္အိမ္မက္ မက္ေနတာလို႔ထင္လို႔ က်ဳပ္ပတ္ဝန္းက်င္ကိုက်ဳပ္ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိတယ္...ပတ္ဝန္းက်င္ကို က်ဳပ္ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ေနရတာဘဲေလဗ်ာ...အိမ္မက္ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္မာတုႏ္ူး...က်ဳပ္နက္မနီးမေဝးမွာထိုင္ေနတဲ့ သရဲကို က်ဳပ္ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္တယ္....
"ကိုသရဲ က်ဳပ္ကို ေျပာျပပါ ဒါ တဂယ္လားဗ်ာ"
"တေစၦ တဂယ္ေလကြာ မင္းတဂယ္ေသသြားခဲ့တာပါ...အခုလည္း...တေစၦ တဂယ္ ျဖစ္ေနတာပါ"
"ဒါ ဘယ္ေနရာတံုးဗ်ာ"
"မင္းတို႔ရြာ ဘန္႔ေဘြ႔ကုန္းနဲ႔ ေခြးတစ္ေဟာင္ေဝးတဲ့ေနရာကြ သရက္ပင္အုပ္ႀကီးေလ....ဟိုဘက္ကိုသြားရင္ ထန္းေတာႀကီးရြာေလကြာ"
"ဟာ....က်ဳပ္သိၿပီ ထန္းေတာႀကီးနဲ႔ဘန္႔ေဘြးကုန္းၾကားက သရက္ပင္အုပ္ႀကီးပဲ...ကိုသရဲ က်ဳပ္က ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ေသခဲ့တာတံုးဗ်...ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္က ဘာေၾကာင့္ တေစၦ ျဖစ္ရတာတံုး...လူ႔ဘဝတုန္းက ႀကီးႀကီးမားမား မေကာင္းမႈေတြ က်ဳပ္ဘာမွမလုပ္ခဲ့ပါဘူးဗ်ာ....က်ဳပ္ေသေတာ့ က်ဳပ္မိန္းမ ျမခင္က က်ဳပ္အတြက္ ေကာင္းမႈကုသလိုလ္ေတြ ဘာေတြ လုပ္မေပးဘူးလားဗ်ာ"
"မင္းေမးတာေတြက မ်ားေတာ့ ငါ ဘာကစၿပီး ေျဖရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူးကြ တေစၦ ရဲ႕....ဒီလိုေဟ့ မင္းေသတာကသူမ်ားလုပ္ၾကံလို႔ ေသရတာ...မင္းမိန္းမျမခင္က မင္းအတြက္ ဆြမ္းသြတ္ေပမယ့္ မင္းက ခုနစ္ရက္လံုး အိပ္ေပ်ာ္ေနတာကြ"
"ဗ်ာ...က်ဳပ္က အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ဟုတ္လား က်ဳပ္က ဘယ္ေနရာမွာ အိပ္ေနလို႔တံုး"
"မင္းလဲက်ၿပီး ေသတဲ့ေနရာမွာဘဲ မင္းအိပ္ေပ်ာ္ေနတာကြတေစၦရ"
"ကိုသရဲ ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္ တစ္ခုေမးပါရေစဗ်ာ"
"ဟ....တေစၦ... တစ္ခုမဟုတ္ဘူး...မင္း အမ်ားႀကီး ေမးလို႔ရတယ္....ဘိုးဘိုက မင္းကို ငါ့ဆီမွာ အပ္သြားတာ..မင္း႔ပတ္သတ္ရင္ ငါက တာဝန္ယူရမွာကြ"
(ေနာက္ရက္ဆက္ရန္)
Written by MSU 020
Eposoid,1
This. is a Good Post But You need to care ur writing Skill
Thanks Bro
Nice post
Thanks
ဝတၳဳတို..
😃
ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္ဗ်
nice story