Jak sentymentalnie, jak smutno trochę...
Nigdy na dłużej z kraju nie wyjeżdżałam, ale właśnie uświadomiłam sobie, że praktycznie od zawsze uprawiam emigrację wewnętrzną.
A to opuszczam siebie, a to wracam. Czasem po latach, w najzwyklejszy poranek, potrafię spojrzeć w lustro i się zdziwić: o, hej, jesteś znowu!
I od razu pomyślałam o tym utworze, choć nie jest o klasycznej emigracji. Bardziej o opuszczaniu siebie i własnych ideałów z biegiem lat.
Twoja playlista wspaniała... ❤️
Kukiz, jakiego lubiłam
Kazik z ekipą
Olaf, Ziyo,
Bagdad Cafe...
Gdzieś tam jestem po trochu między tymi nutkami.