Lot nad kukułczym gniazdem należy do wąskiego grona moich ulubionych dzieł kina
Opowieść się zaczyna bardzo zwyczajnie o to młody chłopak, który miał wybór trafić do więzienia lub iść do zakładu na obserwacje wybiera to drugie udaje świra myśląc, że jego życie się odmieni.
lot to wzruszająca historia zamknięcia,gdzie wszystko jest dyktowane a każde złamanie reguły jest surowo traktowane.
Świat do którego trafia tytułowy bohater już nigdy nie będzie taki jak kiedyś.
Raddle probuje się oswoić z nowymi kolegami im mocniej ich poznaje tym bardziej zastanawia się czy jest na pewno zdrowy na umyśle.
Film jest długi ponad 2 godziny ale warto zobaczyć.
Film jest tez odpowiedzią ludzi na zamknięcie poszukiwanie tego lotu nad kukułczym gniazdem.
Jeśli czytaliście książkę to wiecie ze największa różnica jest taka że Wódz prowadzi cała opowieść jednak równie ciekawie i równie zaskakująco.
Lot to tez walka z system gdzie pacjenci próbują się na każdym kroku zbuntować okrutnej siostrze Ratched która ma swoje dyscyplinarne praktyki gdzie radość czy zmiana planów nie wchodzą w grę.
Piękna scena gdzie Raddle wraz z kilkoma pacjentami wyjeżdżają na ryby właśnie po to by utrzeć nosa Siostrze przełożonej.
Im częściej Raddle jest na dywanie u dyrekcji tym sama dyrekcja zastanawia się z kim maja do czynienia czy z szaleńcem czy z osoba która udaje szaleństwo.
Finał opowieści jest bardzo poetycki, łza w oku się zakręci widząc ostanie minuty filmu i to będzie łza radości ze kukułki wyruszają w swój lot.
Lubię kino gdzie historia się dzieje w szpitalu psychiatrycznym gdzie szaleństwo łączy się ze zdrowymi zmysłami a lekarze często są bardziej szaleni niż pacjenci.
Na ogromy plus tego filmu zasługuje rola Danny DeVitto który zagrał z takim przekonaniem człowieka chorego ze myślałem ze to prawdziwy chory.
Każda scena oglądania telewizji lub grania w karty jest świetna
Jack Nicolson zagrał świetnie bardzo ciekawie przeplata bycie normalnym by za chwile wpaść w jakiś atak.
Oczywiście film nie byłby tak pamiętny gdyby nie znana siostra Rached grana przez Luis Fletcher
Dzieło tez ma piękna ścieżkę dziejowa taka spokojna wręcz uspokajają i to pewnie chodziło
Obraz dzieje się w latach 70 jednak oglądając nie zwrócicie uwagi bo tak ciekawie jest zrobiony ze mógłby być wczoraj nakręcony i nikt tego nie odczuje.
Izolacja w tym filmie pokazuje ze można ludzi kontrolować do pewnego momentu później ludzie chcą odfrunął niczym kukułki nad swoje gniazda.
Mi się film bardzo podobał lubię wracać do niego raz na jakiś czas przypominając sobie większość scen oraz finał.
Millos Forman Czeski reżyser miał trudne zadanie stworzyć psychologiczny portret Amerykanina zamkniętego, błąkającego się między psychoza a normalności, ale mu się udało i to ze skutkiem 5 statuetek Oscar.
To film z jednej strony łatwy w odbiorze bo przestawia jak nowy człowiek poznaje nowe miejsce i nowych ludzi, z drugiej trudniejszy bo ukazuje cierpienie ludzi chorych bo każdy chce być zdrowy chociaż nie wszystkim się to udaje.
Dziękuje za przeczytanie
Potwierdzam że to super film. Kilka razy ogladałem i za każdym razem byłem poruszony. Czas otkużyć kasetę i oglądnąć raz jeszcze.