Muszę zacząć od postawienia sprawy jasno - nie przeczytałem tej książki.
Czytałem, ale jej nie przeczytałem.
Męczyłem się z nią od listopada 2023. I było coraz ciężej. Doszedłem do etapu, w którym nie chcąc odpuścić czytałem po 1-2 strony dziennie, a potem przeskakiwałem do innej lektury. Za każdym razem z uczuciem ulgi i zadowolenia, że “to przynajmniej da się czytać”.
W mojej ocenie ta powieść jest niczym obcowanie ze skrajnie nudną, przegadaną i co najgorsze antypatyczną osobą. Główna bohaterka niby odnosi w życiu sukces, niby rozprawia się z demonami przeszłości, a nawet prowadzi - niby w wątku głównym - krucjatę o prawdę i sprawiedliwość.
Problem leży w tym, że wszystko to kryje się gdzieś tle. W wątku głównym, nieustająco gada, ocenia innych i zgłasza pretensje do świata. Być może byłoby to strawne lub chociaż do wybaczenia, gdyby równocześnie cały ten monolog nie był prowadzony z pozycji przepełnionego poczuciem wyższości mędrca.
Każde zdarzenie w tej książce jest tylko pretekstem do pouczania innych, ocenianie ich i niemej skargi na to, jacy są niedoskonali. Niemej ponieważ główna bohaterka zwykle po prostu milczy czy odburkuje, a całą swoją wyższość wygłasza w postaci wewnętrznych monologów - męcząc siebie (gdyby istniała) i czytelnika.
Z początku próbowałem szukać tam czegoś. Zrozumieć. Po cichu liczyłem nawet na oś osnutą wokół zmiany. Próżne nadzieje.
Bohaterka już na pierwszych stronach daje nam posmakować jak bardzo jest inna, lepsza i pełna sukcesu, gdy opisuje swoją podróż taksówką i to jak bardzo ten biedny ograniczony umysłowo kierowca niczego nie wie, nie rozumie. Wystarczy, aby powiedział jedno zdanie, a ona już bezbłędnie przekonuje się, że nie ma z nim o czym rozmawiać.
W efekcie przez kilka następnych stron czytelnik zmuszony jest słuchać bełkotliwego monologu o niczym. Monologu, który udaje rozważania, ma coś wnieść - a ostatecznie jest czymś między skargą i myślowym tupaniem nóżką. Tak podejście pozostaje z nami przez kolejne strony.
Równocześnie traumy, rozdrapywane i uwypuklane do rozmiarów góry problemiki i inne uwierające bohaterkę sprawy dają czytelnikowi uparcie znać, że cały ten sukces. Dojrzałość. Rozwój. Wszystko to takie tiktokowo-facebookowe. Na zewnątrz jestem wspaniała, wewnątrz też - więc nie dopuszczam w ogóle innych do głosu. Ja ich oceniam. A między słowami - mielę i mielę, i mielę, w kółko to wszystko, aby skarżyć się sobie i czytelnikowi. Pretensja za pretensją. I tak bez końca. To męczy.
Poddałem się po prawie 300 stronach (nieco ponad połowa). Niby jest tajemnica, niby poruszane są różne ważne społecznie tematy, niby coś się dzieje - a w rzeczywistości czuję się jakbym siedział zamknięty z kimś, kto nie tylko nie ma nic do powiedzenia, ale jeszcze jest mocno toksyczną i nieznośną osobą. Dziękuję, postoję - rzadko nie kończę zaczętych książek - ale ta w pełni na to zasługuje.
Oczywiście, można mieć odmienne zdanie - na Lubimy Czytać mocne 7.2./10. Jednak jeżeli poszperać w recenzjach dość szybko trafimy na kilka opinii zbliżonych do mojej. I całe szczęście, bo w pewnym momencie doszedłem już do punktu, w którym czytałem… tylko żeby przeczytać i zrozumieć, co widzą inni, a czego ja nie mogę dostrzec.
Po znalezieniu kolejnej podobnej do mojej opinii - stwierdziłem, że “wystarczy, szkoda życia".
Odłożenie tej książki na półkę i świadomość, że “przecież ja wcale nie muszę, tego skończyć” sprawiła mi wielokrotnie większą przyjemność niż sama lektura.
W mojej prywatnej skali - 2/10.
@tipu curate 4
Upvoted 👌 (Mana: 35/75) Liquid rewards.
Dzięki!
Congratulations @perymetr! You have completed the following achievement on the Hive blockchain And have been rewarded with New badge(s)
Your next target is to reach 2000 upvotes.
Your next payout target is 100 HP.
The unit is Hive Power equivalent because post and comment rewards can be split into HP and HBD
You can view your badges on your board and compare yourself to others in the Ranking
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPCheck out our last posts: