Aslında, şimdi internet girişimciliğindeki deneyimimi anlatmak istiyorum, buraya nasıl geldim. Yani, şu anda şu an yapıyorum: Bloglama yapıyorum, kendi çevrimiçi projelerim var, abonelik üssünü arıyorum, abonelerle çalışıyorum.
Ana konular internet iş, internet pazarlama ve yeni online projelere trafik çekiyor. Bu nedenle, şimdi de başlıyorsanız veya kendinizi internet işinde denemek istiyorsanız, o zaman bu video sizin için yararlı olacaktır.
Ben henüz uzun yıllar değilim. Bu hikayeyi yazarken: 23 yaşındayım, ancak zaten bir online projem var ve başkalarının düşünmediklerini bile yapıyorum.
Şimdi arkadaşlarımın çoğuna bakarsam, o zaman her biri çalışır ya da işe yaramaz. Ama işe alınmış bir işte çalışıyorlar. Parmaklarınızın üzerinde, hangisinin kendi işine sahip olduğuna güvenebilirsiniz. Muhtemelen bütün tanıdıklardan bir kişi 2-3 yaşında olacaktır. Gerisi işe yarıyor.
Onlarla konuşursanız, herkes yaptığı şeyden memnun değil: haftasonu yok, boş zaman yok, hafta sonları meşgul. Onları çağırıp tanışmayı teklif etseniz bile: “Beyler, gidelim bir yere gidelim!” - hiç kimsenin vakti yoktur.
Öte yandan, herkes neden bu kadar boş zamanım olduğunu merak ediyor, paranız var, her gün boş zamanları bir kenara bırakıp bir yere gidebiliyorsunuz. Bunun nedeni şu an yaptığım şey, ama her zaman böyle değildi.
Şimdi basit bir adamın küçük bir hikayesini anlatmak istiyorum. Haydi başlayalım.
İlk olarak, ilk bilgisayarı aldığım zamana geri dönmek istiyorum. Hala okuldayken sekizinci sınıftaydı. Şu anda, bilgisayar oyunlarından başka bir şey düşünmek imkansızdı, ama sonra internete sahibiz.
İnternetin gelişiyle çok değişiyor. İnternet göründüğünde, herkes bir mail başlattı, ICQ'da arkadaşlarıyla sohbet etti, bilgisayar oyunları oynadı, kodları aradı. Böyle bir çocukluğuydu.
Ben de bunu yaptığım zamanda hatırlıyorum, ama bir gün postada bazı anketlere cevap vererek para kazanabileceğinizi söyleyen bir mesaj aldığımı gördüm. İnternette bir anket vardı, orada bir şey tıklıyorsunuz, tıklıyorsunuz ve cevap için para alıyorsunuz. Ve bu sekizinci sınıf, durumu hayal et?
Önünüzde oturmakta olan kişi internette para kazanma konusuna ilgi duyuyor. Kazanabileceğini düşünmedim, ama ilginçti. Birçoğu koşarken, “bir yürüyüşe gidelim” diyorken internette oturdum ve bir şeyler üzerinde çalıştım.
Aslında, bu harika bir deneyim oldu, ilk kez Web Money cüzdanlarıyla karşılaştım. Bence Yandex parası bile yoktu, ama WMR, WMZ, bu para birimi ilginçti. Ve bir şeyler yapmak için çok önemli görünüyorsun. Tabii ki, bir günlüğüne günlerce oturabilir, bu anketlere cevap verebilir ve sonuç olarak 1 dolar cüzdanınıza girer. Bu ilginçti. Biraz para kazandın.
Ama ben bu konudan bıktım, çünkü şimdi anladığım kadarıyla, aynı şeyi uzun süre ve kalıcı bir şekilde yapamayacağımı anlayabildiğim gibi, şimdi de yapamayacağım. Ve sonunda, bu konuya dikkat çektim. Ve eğer internetten kazançlarla karşılaştığım zaman konuşursak, gerçekleşmedi, çünkü okuldan mezun oldum ve üniversiteye girdim.
St. Petersburg'daydım. Ama o zamanlar Pskov Bölgesi'nde, Pskov'un merkezinde bile değil, şehir tipi bir yerleşimde yaşadım. Şehir merkezinde yaşamadım ve normal bir okula gittim.
Ve 1. kursu hatırlıyorum ... Üniversiteye girme vakti geldiğinde, St. Petersburg'a dönmek istedim, çünkü burada bir dairem vardı. Sonuç olarak, St. Petersburg Devlet Ekonomi Üniversitesi'ne girdim. Çok memnunum, çünkü burada, bir insan olarak, şimdi hala iletişim kurduğum birçok arkadaş buldum. Ve aynı zamanda pek çok tanıdık var, çünkü yine de, bu kavramları birbirinden ayırırsak, birkaç arkadaş vardır - birçok tanıdık var.
Yürürken, şehri tanıyacaksınız, üniversite ile rahat hissedeceksiniz, para kazanmayla ilgilenmiyorsunuz. Ama sonra, “İş Dünyasına” nasıl uyum sağladığımı biraz sonra anlatacağım bir şey oldu.
Üniversiteden ayrıldığın zamanları hatırlıyorum ve arkadaşlar pahalı bir restorana gider. Bir restorana gitmiyorsun, eve gidiyorsun çünkü paran yok. Çünkü o zaman ailem hala girişimci değildi. İkinci derse girdiğimde girişimciler oldular. Babam taksilerle çalışmaya başladı, şimdi bir filosu var. Ve annem ormancılıkla çalıştı, kendi kereste fabrikası vardı.
Ama ilk yılda hiç para yoktu ve bu yüzden, çocuklar eğlenmeye gittiklerinde, düşündüm: Para olmadığı için, kazanılmaları gerekiyor. Arkadaşım ve ben farklı bir şey yapmaya çalıştık, denedik, çünkü üniversitede birçok farklı proje vardı. Bazı ünlü insanlar geldi, şimdi kim olduğunu hatırlamıyorum, ustalık sınıflarını okudum, konferanslar verdim ve herkesin kendiniz de para kazanabileceğine dair bir mesaj var, yani, birileri için çalışmanıza gerek yok. Ama sonra düşüncelerde kazanmak değildi.
Sonuç olarak, dönüm noktası bir gün arkadaşım ve hatta bir ana sınıfa girdiğimde, o zaman St. Petersburg'daki İş Gençliğini gerçekleştirdim. Sizinle aynı görüşlere sahip birçok insanla tanıştığımızda bir dönüm noktasıydı. Yani, bir ana sınıfa katıldık. Sonra St. Petersburg'daki en büyük usta sınıflardan biriydi. Bana göre bile o zaman bile koçluk yoktu ve en eski gruplar için ana sınıfa sığarız.
Ne yapmadık ki.
İlk olarak, senin gibi düşünen insanlar vardı. Kendimiz için çalışabileceğimizi düşünen tek biz değiliz. Bu fikirle zaten yanıyordum. Herhangi bir işe gitmek istemedim. O zaman parasız olmama rağmen, ama yine de, işimi yapmam gerektiğine dair bir yanma düşüncem vardı.
Sonuç olarak, oraya gittik, ilk ders için, ikinci ders için ödevi yaptık. Bir sitenin ne olduğu, reklamın ne olduğu, nasıl bir niş seçeceğiniz, çalışanlar, heyet - karşılaştığınız her şey hakkında ilk oluşum var. Bu koçluktaydı.
O zamanlar ödedik, şimdi birçok insan para ödemek zorunda kalırsanız, bunun bir boşanma olduğunu düşünür. Hayır. Daha sonra ayda 7.500 dolar ödedik. Şimdi fiyat seviyesini karşılaştırırsanız, fiyatların daha erken olduğunu ve fiyatların şimdi ne olduğunu anlayacaksınız. Evet, 2 ay boyunca 15,000 ödedik, bu büyük para. Yine ebeveynlerinden aldılar çünkü kendi paraları yoktu.
Sonuç olarak, farklı nişler test ettik. Sadece bir şey yapmadık. Ve siteler beton üzerinde yapıldı ve gönderilerdeki siteler yaptı. Oje satan online mağazada çalıştım. Hatırlıyorum, IPhone'da kışın metni yazmanın mümkün olması için eldivenlerle uğraşıyorduk.
Ne istediysek yaptık. Ama sadece bunların hiçbiri çok para getirmedi. Biliyorsun, satıyorsun, yani 1000'de, 2000 karı ve her şeyde. Yani, istikrarlı bir şekilde kazanmadınız, bu sayede ölçeklendirebilirsiniz, böylece tüm bunları devredebilir, bir ofis kiralayabilirsiniz. Sonra bir rüyaydı.
Ve böylece, bu koçluk geçti. Bir sertifika vardı. Geçmedik. Ama minnettar olduğum bilgi kalmaya devam etti.
Bundan sonra hatırlıyorum, bu konuda geliştirmeye başladım, her şeyi okudum. Ve zaten herhangi bir proje hakkında konuşma olmasa da, bazı deneyimler ortaya çıkıyor. Çünkü kendi hiç bir şey yoktu. Bu nedenle, yaşamın bu dönemi, pratikte onu gerçekleştiremediğim halde, ilk birikim birikimine sahip olduğum zamandı. Ama yine de, hala kafamda. Şu anda olanlarla karşılaştırmak, bir tür eğitim veya koçluk programına uyduğunuzda, bir şeyler yaparsınız, bir şeyler yaparsınız, ama bir başarısızlıkla sonuçlanırsınız ve sonra kalbinizi kaybedersiniz - bu benim değildir.
Hayır. Cesaret kırılmayın, çünkü deneyim kazanmış, bilgi sahibi oldunuz.