เมื่อผมบวชเณรภาคฤดูร้อน

in #thai2 years ago

_.jpg

✏️ สวัสดีครับทุกคน เมื่อวานเห็นมีกิจกรรมการประกวดครั้งใหม่ ของทางชุมชนไทยด้วย ในหัวข้อภาพถ่ายที่น่าขนลุก ก็เลยทำให้ผมได้นึกถึงเรื่องราวเมื่อ 6 ปีที่แล้ว ตอนนั้นผมเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ผมอาศัยอยู่กับยาย และน้องที่ต่างจังหวัด เวลาปิดเทอมใหญ่ของทุกปี ยายผมจะให้ผมไปบวชเณรภาคฤดูร้อนทุกปี เริ่มบวชเณรครั้งแรกเมื่อตอนผมเรียนจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 เด็กตามต่างจังหวัด เวลาปิดเทอมใหญ่ที ปู่ย่า ตายาย ก็จะให้ไปบวชเณรภาคฤดูร้อน ผมก็ด้วยเช่นกัน ยายให้บวชผมก็บวช ไม่ได้ขัดอะไร เพราะผมคุ้นเคยกับวัดอยู่แล้ว ตอนเรียนที่ต่างจังหวัดจะมีวิชาพระพุทธศาสนา ที่ต้องมาเรียนกับพระที่วัด เรียนแล้วต้องสอบเปรียญธรรมด้วย แล้ววัดก็อยู่ใกล้บ้านผมมาก เดินไปไม่ถึง 5 นาทีก็ถึงวัดแล้ว ผมก็เลยไม่มีปัญหาเรื่องบวชเณรภาคฤดูร้อน

img_1207.jpg

✏️ ผมบวชเณรภาคฤดูร้อน 2 ปีแรก ก็ไม่มีอะไร แต่พอปีที่ 3 ด้วยความที่ปิดเทอมเณรที่บวชด้วยกันก็จะเยอะ ก็เพื่อนๆ กันทั้งนั้น แล้วอีกอย่างพวกเราก็เริ่มโตเป็นหนุ่มกันแล้ว เวลาที่เล่นอะไรก็จะเล่นกันแผลงๆ การมาบวชเรียนก็เหมือนได้มาสนุกกับเพื่อนๆ ได้กินด้วยกัน นอนด้วยกัน ทำกิจกรรมต่างๆ ด้วยกัน

_.jpg

✏️ วันหนึ่งตอนเย็นๆ หลวงพี่ก็ให้ผมกับเพื่อนไปกวาดใบไม้ รอบๆ บริเวณเมรุ เพราะช่วงบ่ายมีงานเผาศพ หลวงพี่ก็เลยให้ไปทำความสะอาด ผมกับเพื่อนก็ไปกวาดใบไม้ ระหว่างที่กวาดใบไม้อยู่นั้น เพื่อนผมคนนึงก็ถามขึ้นว่า

เพื่อน "เฮ้ยกัส มึงเคยเห็นเงินปากผีไหมวะ"
ผม "เคยเห็นแต่ของยาย แต่ไม่เคยเห็นตอนที่อยู่ในปากผีจริงๆ"
เพื่อน "แล้วมึงอยากจะเห็นเงินปากผีที่อยู่ในปากผีจริงๆ ไหม๊วะ"
ผม "ไม่วะ กูกลัว"
เพื่อน "ทำไมมึงป๊อดแบบนี้วะ มึงตามกูมานี่เดี๋ยวกูจะพาไปเอาเงินปากผี ได้ข่าวว่าศพที่เผาเมื่อตอนบ่าย เขาใส่เงินในปากไว้เยอะเลย"

_5.jpg

✏️ ด้วยความที่เพื่อนคะยั้นคะยอหนัก ผมก็เลยเดินตามเพื่อนขึ้นไปยังเตาเมรุ แบบกล้าๆ กลัว ซึ่งเตาเผาศพยังร้อนๆ อยู่เลย เพราะเพิ่งจะเผาศพชายขี้เมา กินเหล้าเมาแล้วก็ตกน้ำตาย

_3.jpg

✏️ เมื่อพวกเราเดินขึ้นมายังเมรุ แล้วก็ยืนอยู่หน้าเตาเผาศพ เพื่อนก็กำลังจะเอื่อมมือไปจับที่ประตูเตาเผา จู่ก็ก็มีมือแก่ๆ เหี่ยวย่น จับหมับเข้าที่ข้อมือของเพื่อน พวกเราก็ได้กลิ่นเหล้าหึ่งแรงมาก โชยมาเข้าจมูก แล้วชายแก่ก็พูดขึ้นว่า

คนแก่ "จะทำอะไรกันเณร อยากได้เงินในปากกูหรอ มาเอาสิ"

พวกผมและเพื่อนๆ วิ่งกลับกุฎิกันจีวรปลิว วิ่งแบบไม่คิดชีวิตเลยครับ เข้าไปในกุฎิได้ก็คลุมโปงกันเลย จนหลวงพี่ต้องเดินมาดูว่าเอะอะอะไรกัน ตอนเช้าหลวงพ่อก็เลยให้อาบน้ำมนต์ แล้วบอกว่าอย่าเล่นอะไรห่ามๆ กันอีก พวกผมเข็ดแล้วครับ ทุกวันนี้ไปวัดผมยังไม่กล้าเดินไปเฉียดเมรุเลยครับ