İstekler insanı yoruyor. Dünyadan hiçbir şey istemeyen biri olmak isterdim. Maalesef tek isteğim bu değil. İstemek, çalışmak, umursamak, sevindirmek, sevmek hepsinin hasssas bir dengesi var. Laf olsun diye söylemiyorum. Mutluluk tekil bir şey değil çünkü. Kimse bomboş bir dünyada kral olmak istemez. Mutluluk paylaşmaktan gelir. Peki bu dengenin neden bu kadar hassas olduğunu iddia ediyorum?? Eğer duygusallığımın etkisi yoksa düşündüğüm gerekçe şu;
Artık çevrenizle uyumlu olmak çok zor. Paylaşmak çok zor. Çok farklı hayat ve çok farklı fikirler kendi arasında gruplaşırken kimse tek grubun parçası olamıyor. Her dünya görüşünde, her politik yaklaşımda, her sosyal yaklaşımda gruplar var ve bu grupların keskinlik dereceleri değişiyor. Yani kendi içlerinde de gruplaşıyorlar. İki insanın tüm o gruplaşmalarda aynı çizgide olması çok zor. Dünya bu kadar yoğun iletişimdeyken iki insan nasıl çok benzer olabilir ki? Çok fazla kültür üretimi var ve her gün bir şekilde bu kültürlerin sergilendiği vitrinleri geziyoruz. Bazılarımız kolaylıkla ben buyum, ben böyleyim beğenmeyen yoluna gitsin diyor. O insanlar rahat insanlar. En azından bu konularda rahatlar. Peki çeşitli insanları sevebilen insanlar ne yapacak? Herkes o kadar anlayışlı değil ki? Rol mü yapmak zorundayız yoksa sürekli kendimizi açıklayarak sayımızı arttırmak mı zorundayız? Hangisi daha güzel?
Yine dağıldım galiba ama tembelliğim üzerimde. Bir satır boşlukla sıfırdan başlamanın hazzını yaşıyorum. Gerçi artık sıfırdan başlamak da eskisi kadar keyif vermiyor. Her şeyi tekrar yaşamaya, her şeyi tekrar anlatmaya üşeniyorum. Acaba dönemsel bir sorun mu? Bana fazladan en ufak keyif veren şeyin üzerine çok gitmem açlıktan mıdır?
Yaklaşıyor. Kararlar almam gereken dönemler yaklaşıyor ve ben sırf karar almama yardım etsin diye çevreme saldırıyorum. Almak istediğim kararı daha haklı çıkarabilmek için bahaneler arıyorum. Belki de aradığım bahane alacağım karardan daha önemli ve daha güçlü bir konudur.
Ah şu kahrolası farkındalık.
Şimdilik evim gibi hissetmediğim bir yeri evim gibi hissetmek için çabalıyorum. Neden her şeyi sıfırdan tecrübe etmemiz gerekiyor ki? Siz de hissediyorsunuz değil mi? Daha çoook hata yapacağım gibi.
Geri döner dönmez yanlış mesajlar veriyorsun. 😜
Kimse paylaştığı için mutlu olmuyor. Paylaşınca yaşanan mutluluk egosal mastürbasyon bir nevi. Yoksa haklısın boş dünyada kral olmak değil, dolu dünyada sahip olduklarını, sahip olmayanlara göstererek farkını ve gücünü ortaya koymak mutlu ediyor.
Sağolsun dün bir yorumuma @murattar; Lucy diye bir filme atıf yaparak cevap vermiş. Daha önce hiç duymamıştım sanırım ama ilgimi çekti. İzleme fırsatını bile buldum hemencecik.
İşte orada profesör amcanın, insan beyni ve yunus beyni üzerinden yaptığı benzeşim ve yaklaşımlar sonucu, insan'ın farkını; İnsanlar, var olmak yerine, sahip olmaya daha fazla önem veriyor olduğu sonucuna vararak açılım yapmaya çalışıyordu.
İnsanoğlu haketmediği bir gücü ele geçirmiş gibi dolanıyor dünya üzerinde. Bir de kendine modern maskeler geliştirerek özünde ne kadar iyi ve erdemli olduğuna inandırıyor kendini.
Erdemli deyince bilinçli bir seçim gibi duruyor, o sebeple o da egosal beslenmeye katkı sunuyor.
İnsanın erdemlisi değil aslında merhametlisi lazım. Merhametli deyince havalı durmuyor tabii. Kendi seçtiğin bir şey de değil. Tam da bu yüzden merhameti herkesin içşne yerleştirmek gerekiyor.
Nasıl olur bilmiyorum.
Seni buralarda görünce gebele hübele yorum yapasım gelmiş. Yaparken bir şeylere itiraz ederken , birşeyleri de kendi istediğim yerlere çekerek anlatasım gelmiş. Sonunda nereye vardığımı bilemeden nıktayı kıyasım gelmiş. :))
ahahah geri döner dönmez YİNE yanlış mesajlar veriyorsun olarak düzelt onu :)
Paylaşmaktan kastım ekmeği bölmek dediğimiz durum da olabilir. İnsana göre değişiyor ama ben elimdekileri çevremle paylaşırken daha çok keyif alıyorum. Ayrıca tahmin ediyorum ki sen de.
İnsanla ilgili yazdıklarında da haklısın muhtemelen bana doğru geldi ama insana ben biraz hayvan kategorisinde bakıyorum biliyorsun. Yani doğasının sürüklediği yere gidiyor tüm o modern maskelerin altında. Tabi bir yandan doğamız karışıyor değişkenlik gösteriyor entegre kültürler ego açlığını besliyor vs. Konuşalım bunlar bir ara :)
Yaz abi yaz. Biz burdayız, okurus.
Teşekkür ediyorum ilgin için :) bakalım tekrar barışırsam buralarla neden olmasın.
Merhaba. Yeniden burada olmanız güzel. Umarım paylaşımlarınızın devamı gelir ve steemit eskisi kadar şen ve sosyal bir alana dönüşür :) Herşeyi sıfırdan tecrübe ediyorsunuz gibi hissetmenizi istemem ama hoş geldiniz demeden de olmaz.
Posted using Partiko Android
Merhaba, buradayım diyemiyorum da yine de iyi dilekleriniz için teşekkürler :) Bıraktım diyorum ama yine arada aklıma giriyor :)
yeniden iç sesinin bir kısmını duyuyor olmak güzeldi..
o zaman hoş geldin :)
Seni özledim sudefteri
Bu yazı Curation Collective Discord Sunucusunda küratörlere önerilmiş ve manuel inceleme sonrasında @c-squared topluluk hesabından oy ve resteem almıştır. @c-squared hesabı topluluk witness'ı olarak faaliyet göstermektedir. Projemizi desteklemek isterseniz bize buradan witness oyunuzu verebilirsiniz.
This post was shared in the #turkish-curation channel in the Curation Collective Discord community for curators, and upvoted and resteemed by the @c-squared community account after manual review.
@c-squared runs a community witness. Please consider using one of your witness votes on us here