annem derdini
suya anlat derdi
vermezmiş sırrını ele
bir kelimeyle başladım
heceye yuvarlandı
ve bir gece anladım
sözlerden kaçarken
kesif sessizlikte
çınladı kulaklarımda
sıraladım tüm anıları
"yalnızlık" belirdi ardında
yalnızlık yalınlaşmaktır
oysa kaçtığın benliğinde
kendini bulabildin mi?
dinle o fısıltıyı
herkesin vardır bir hikayesi
anlatacak kimsen yoksa
aynalarla bakışırsın
kaçınılması mümkün olmayan
satır aralarında bulunmayı bekler
ayağını sürgüne basarsın
karşında parıldar memleket
böyle karanlık çökünce hele
ışıklar iyiden iyiye efsunlanır
çağırır kendine geceler
bekle beni
tüm kaybetmişliğinle o zirvede
gün gelir bastığın yorgun toprak
çekilir parmakların arasından
ışıkları söner perde perde
acılarla döşeli fani yol
gün gelir anı olur, sıyrılır sırtından
zamana bedeldir çünkü
kimi anılar
öylece dikilir karşında
çünkü sessizliğin de sesi vardır
kanatlanır uzak iklimlerde
rüzgarlara teslim ettiğin
eski çağın hazinesi
elbet alevlenir
ihtiyar deniz
o saadet günlerini anımsar
ufku delen bakışları
kim bilir, nerededir?