Bana göre yardımlaşmak sevgidir, merhamettir, mutluluktur. Bizler birer toplum olarak ve bizler birer bir bütün insanlık olarak böyle bir duyguyu anlamaya öyle bir ihtiyacımız var ki ve böyle bir duyguyu yaşamaya o kadar muhtaç oluyoruz ki yani bunu yazmaya cümleler yetmez. Ve ben o kadar çok inanıyorum ki ramazan ayında kendimi bir başkasının yerine koyarak orada ki varlık birliği olarak gösterilmiyor ve bu birer yokluk olarak gözükse bile yokluk kelimesini anlamaya çalışarak bu hayatın tümünde yani bazılarında bu belirttiğim değerlerin ışığında adlandırmak anlamına gelmektedir. Sebebi ise şu ben biliyorum ve inanıyorum ki dünyadaki tüm insanlar hepimiz ama hepimiz ramazan ayının yüreğimize eklediği hoşgörüsü, merhameti, sevgiyi ve paylaşmak duygusundan bayağı bir nasibimizi alacak olursak bizim için her ay ramazan ayı gibi bayram gibi olacaktır. Buna eminim her şey ama her şey o kadar iç içe ki. Ne yokluk varlığı tanıyor ve de varlık yokluğu tanıyor, ne aç yokum halinden anlıyor ve de yok açık halinden anlıyor. Benim yaptıklarım sınırlı fakat bu yaptığımla yapabildiğim ile bir şekilde tüm müslümanların ramazan aynın güzel ve hayırlı geçmesini diliyorum. Ramazan ayı sevdiklerinize ve paylaşmak kadar güzel bu mutluluğun getirdiği güzel bir ay oldu. Hiç tanımadığımız insanları mutlu etmek için çaba harcamak çok güzel bir dini İslamdır. Hatırlamak veya hatırlanmak aynı şekilde ihtiyaç sahiplerine ulaşıp onlar için çabalamak. Bazılarımızda maddi zorluklardan geçtik illaki küçücük hediyelerin bizi ne kadar mutlu edeceğini hepimiz tahmin ediyoruzdur illaki. Bana göre bu ramazan ayında hatırlamamız gereken ilk kişiler çocuklar ve hakikaten yardıma ihtiyacı olan yaşlılar ve dediğim gibi çocuklar olmalıdır.
İKİ GÜZEL İNSAN, İKİ ANLATILMAZ MUTLULUK
Benim yardımım küçükte olsa yaşlı bir amcaya ve küçük bir kız çocuğuna oldu. Yaşlı amcaya ilaç yardımında bulundum. Ilaç alacak parası yoktu bende ilaçlarını aldım amcaya Allah şifalar versin. Yarın öbürgün bizde yaşlancaz bizimde illaki yarına ihtiyacımız olabilir. Rabbim ele ayağa düşürmesin hiç birimizi. Sağlık çok önemli ilaçlarını ihmal etmemeli diye düşündüm ve ilaç yarımında bulundum. Birde küçük bir kız çocuğuna oyuncak yardımında bulundum. Garibim nasıl mutlu oldu ya görseniz çok tatlı ve şeker bir çocuktu. Oyuncak bir bebek aldım gücünün yettiği kadarıyla kendi çapında iki insanı mutlu ettin. Ben onları mutlu ederken kendim de çok mutlu oldum. Sadece ramazan ayında değil tüm aylarda gücümüzün yettiği kadar yardım etmek esastır. Ancak ramazan ayının mübarekliğinden midir ruhundan mıdır bilmiyorum ama her eve ne kadar da güzel bereket geliyor. Ayrıca ramazan ayında her evde huzur var daha da cana yakın oluruz ve daha da bir sevecen oluyoruz. Hepimiz yaşam savaşı veriyor olsak bile hiçbir zaman unutmamalıyız ki her zaman bizlerden daha da fazla yardıma ihtiyacı olan kişiler vardır. Hepimizin yardımları Allah ile kul katında kabul olur inşallah. Bu hayatın yüreğimde oluşturduğu üzüntü mü desem burukluk mu desem kendi üzerimden atıp varlığıma ve yaşayışıma bir anlam katmak düşüncesi ile daha fazla yardım etmek geliyor içimden ama elimden bu kadarı geldi. Bu hayatı paylaşmak istiyorum ailemle paylaşmak, sevdiklerim ile paylaşmak, arkadaşlarım ile paylaşmak veya etrafında yaşayan bütün canlılar ile bu hayatı herkes ile paylaşmak istiyorum. Beni mutlu eden bütün canlılar ile bu hayatı paylaşmak istiyorum. Ayrıca Onlara karşı sevgi göstermek istiyorum, bazen onların yaptıkları hataları gözardı etmekle beraber hayat ablam kazanıyor. Ve onların dertleri ile dertlenmek istiyorum. Bu hayatı hepsi ile paylaşmak istiyorum.
SONUÇ OLARAK YARDIMLAŞIRKEN BENDEKİ DÜŞÜNCE NASIL OLDU ?
Bunun sonucunda dünyada halk için veyahut toplum için yardım etme grreģi olsun bu nesilden vesile aktarılmış olmaktadır bir nevi. Kendimi onların yerine koyarken bununla beraber gelişen bir düşünce bende çok güzel hisler oluşturdu. Bu zamandaki kalabalık topluluğa bile birbirimize karşı olan yardımlaşma kısa süreli de olsa bunun yararını görmek biraz zor tabiki. Bu yüzdendir ki binlerce sene önce insanların bir çoğu avcılık topluluğu şeklinde yaşıyorlardı. Bu topluluklar hayvanları avlayarak yaşayıp gitmekteydiler. Bu topluluklar için ise önemli olan şey aklanıp beslenerek yaşamlarını devam etmekteydi. Burada anlatmak istediğim şey toplum genişledikçe tüm toplumun devamı için daha büyük yardımlaşmak gerekiyor. Fakat burada her ne kadar insanın genel bir bakış açısı insanın genel toplumu düşünmediği bir gerçeği var. Bu zamanda çevremizde bunu açık bir şekilde görebiliyoruz. Toplumun hemen hemen geneli böyle diyebilirim. Bizler bu yardımlaşma konusunu en iyi bir şekilde yaygın bir hale getirmek için iyi bir yönetim aracılığı ile kurallar koymak gerekiyor. Yazımda baştan sonuna kadar belirttiğim gibi yardım etme arzumuzu bilimsel bir şekilde açıklık getirmeye çalıştım Dinimiz olarak açıklanacak çok şey var aslında ben direk olarak açıklık getirdim. Yani burada yardıma ihtiyacı olan veya zorda olan insanlara yardım edilmesi gerektiğini belirttim.
Proje Önerisi:
Steemit sizce Güvenli mi?