Dağlarca hem şiiriyle hem karakteriyle oldukça güçlü ve biraz da şahsına münhasır biriydi. Ölümüne yakın kendisini ziyaret etme şansım olmuştu. Neredeyse hiç ışık kalmamış gözleriyle bu notu yazıp imzalamıştı kitabını:
"Neslihan hanıma
tazeliğin güzel ışığıyla"
Nur içinde yatsın...
Ağır Hasta şiirini paylaşmak istedim. Her detayıyla beni çok etkiler...
Üfleme bana anneciğim korkuyorum
Dua edip edip, geceleri.
Hastayım ama ne kadar güzel
Gidiyor yüzer gibi, vücudumun bir yeri.
Niçin böyle örtmüşler üstümü
Çok muntazam ki bana hüzün verir.
Ağarırken uzak rüzgârlar içinde
Oyuncaklar gibi şehir.
Gözlerim örtük fakat yüzümle görüyorum
Ağlıyorsun, nur gibi.
Beraber duyuyoruz yavaş ve tenha
Duvardaki resimlerle, nasibi.
Anneciğim, büyüyorum ben şimdi,
Büyüyor göllerde kamış.
Fakat değnekten atım nerde
Kardeşim su versin ona, susamış.
(Fazıl Hüsnü Dağlarca)
Türk Edebiyatının yapı taşlarından birinin imzasını hatıra olarak saklayabilmek ne güzel.