Kaynak
O gece…
Söylenecek birçok söz vardı dilimin ucunda
Sana seni sevmedim demekten başka.
Zamanla alışırsın yokluğuma demek yerine
Sarılsaydım boynuna
Belki ağlamazdım bu kadar
Belki sende susmak yerine konuşmayı seçer
Belki sende beni ne kadar çok sevdiğini söylerdin
Yokluğun…
Biz bir sevdayı kaybettik Ankara’nın karanlık sokaklarında
Farkında mısın?
Ne kollarımın arasındasın artık
Nede seni saran o adam benim.
Çoktan yelken açmışsın başka sevdalara
Çoktan can demişsin candan ayrı olanlara
Ne anlamı kaldı ki çekilen bunca acıdan sonra
Yar dediğinin gözünde beni görmenin
Ne anlamı kaldı can diye sarıldığında beni bulmanın
Pişmanlık…
Ben geriye dönüp baktığımda keşke demek istemiyorum
Ben her ne olursa olsun sana seni sevdiğimi söylemekten çekinmiyorum
Sen gitmeyi seçtin
Tamam, engel olmuyorum.
Ama bilmeni isterim
Keşke dediğin anda ben oradayım
Kollarımı açtım seni bekliyorum.
pişmanlık ve sonrasındaki kararlılık, belki de yaptıklarından değil de yapmadıklarından pişman olmama hissi..
ellerinize sağlık 🌼
insanın doğası bu. Kıymet bilmesi için kaybetmesi gerek. Kaybedeceği anda görmez gözü hiçbir şeyi. Yakar bütün gemileri. Yıkar,kırar, döker ve parçalar. Sonrasında her zaman pişman olur. Ve bütün bunları yaparken bilir aslında pişman olacağını. Var mı? Ben kırdım, yıktım, döktüm ve paramparça ettim sevdamı hiçte pişman olmadım diyen delikanlı. Okuduğunuz ve güzel yorumlarınızı paylaştığınız için teşekkür ederim.
Ankara'yı ayrı sevenler daha çok yaşamıştır bu şiiri okurken eminim, ellerinize sağlık!
Posted using Partiko Android
Zordur Ankara'yı sevmek. Herkes yapamaz. Benim doğduğum, büyüdüğüm ve yaşamaya devam ettiğim şehir. Bu yüzden yazılarımda Ankara'yı kullanmayı da çok seviyorum. Okuduğunuz ve güzel yorumlarınızı paylaştığınız için teşekkür ederim.
You got a 30.85% upvote from @minnowvotes courtesy of @yusufyusuf!