အချစ်စစ်ဆိုတာ သဝန်တိုခြင်းနဲ့ တွဲလာတတ်တယ်လို့ လူကြီးတွေ ပြောဖူးတယ်။ အဲ့ဒီတုန်းကတော့ သိပ်နားမလည်ခဲ့ပေမဲ့ အခုတော့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ကြုံလာရပြီ။ ငါ့ချစ်သူကောင်မလေးကို အရမ်းချစ်လွန်းလို့ သူ့အပေါ် သဝန်တိုနေရတာပါလေ။
သူက လူချစ်လူခင်ပေါတဲ့သူ၊ အပေါင်းအသင်းများတဲ့သူ။ သူ့ရဲ့ပွင့်လင်းတဲ့စိတ်၊ ရိုးသားတဲ့အပြုံးတွေက လူတိုင်းကို ဆွဲဆောင်နိုင်တယ်။ ငါလည်း ဒီအရာတွေကြောင့် သူ့ကို စတင်ချစ်မိခဲ့တာ။ တစ်ခါတလေ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စကားပြောရင်း ဟာသတွေပြောပြီး ရယ်နေတဲ့အခါ၊ အခြားသူတွေက သူ့ကို ချီးမွမ်းပြောဆိုနေတဲ့အခါ ငါ့ရင်ထဲမှာ မနာလိုစိတ်ကလေး ပေါ်လာတတ်တယ်။ ငါတစ်ယောက်တည်းသာ သူ့ရဲ့အပြုံးတွေကို ပိုင်ဆိုင်ချင်မိတယ်။
ငါသဝန်တိုတာက သူ့ကို မယုံကြည်လို့ မဟုတ်ပါဘူး။ သူ့ကို အရမ်းချစ်လွန်းလို့ပါ။ သူ့ကို တခြားတစ်ယောက်ကများ ငါ့ထက် ပိုချစ်သွားမှာလား၊ ငါ့ဆီကနေ ခိုးယူသွားမှာလားဆိုတဲ့ အတွေးတွေ ဝင်လာတိုင်း ရင်ထဲမှာ မွန်းကျပ်လာတတ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလိုခံစားချက်တွေက သူ့ကို ပိုပြီးတန်ဖိုးထားမိစေတယ်။
သူ့ကို ဘယ်လောက်တောင် ချစ်လဲဆိုတာကို ဒီလို သဝန်တိုစိတ်နဲ့ပဲ တိုင်းတာလို့ရတယ်။ သူ အမြဲတမ်း ပျော်နေတာကို မြင်ချင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲ့ဒီပျော်ရွှင်မှုတွေထဲမှာ ငါသာ တစ်ဦးတည်းသော အကြောင်းပြချက် ဖြစ်စေချင်မိတယ်။
ချစ်သူရေ... ငါ့ကို သဝန်တိုတယ်လို့ မထင်ပါနဲ့။ ငါ့ရဲ့ရင်ထဲက အချစ်တွေ ပေါက်ကွဲထွက်နေတာပါလို့ပဲ မှတ်ယူပေးပါ။ မင်းကို ချစ်တဲ့ငါ့ရဲ့ အချစ်တွေက သဝန်တိုစိတ်အဖြစ် ဖောက်ပြန်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ငါ့ရဲ့ရင်ထဲမှာ မင်းကို ချစ်တဲ့စိတ်ကပဲ အပြည့်အဝ ရှိနေတာပါ။