Μπορούνε να μας φάνε όλους, αλλά δεν το κάνουν (ευτυχώς δηλαδή, αλλιώς η ιστορία μου θα ήταν θρίλερ :Ρ)
Είναι άλλο το να μένεις με τους γονείς σου και να τους φροντίζεις όταν πλέον δεν μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους κι άλλο οι δεσποτικές σχέσεις που αναπτύσσουν κάποιοι γονείς με τα παιδιά τους, σχέσεις που δεν βασίζονται στην αγάπη, αλλά στην ανάγκη για έλεγχο. Μιλάω έχοντας κατά νου προσωπικές ιστορίες από συγγενικά και φιλικά πρόσωπα.
Καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά και αυτοί(οι γονείς) φαντάζομαι θα βίωσαν απο τους γονείς τους παρόμοιες συμπεριφορές γι αυτό και συμπεριφέρονται έτσι, οπότε έχουμε ένα φαύλο κύκλο, το θέμα είναι κατα πόσο είναι ο καθένας διατεθημένος, έχει τις γνώσεις και την ψυχική δύναμη να σπάσει αυτό τον κύκλο...
Ναι, το θέμα σηκώνει μεγάλη κουβέντα. Κι όπως το λες, πρέπει κάποιος να τολμήσει να σπάσει τον κύκλο, αν θέλει να δει αλλαγή στη ζωή του και να μην υποταχτεί στη μοίρα του.