Czytając twoja historie zrobiło mi się smutno, ze kobieta oddała wszystko co miała by zwierzęta miały ciepły dom czy jedzenie a ludzie o niej zapomnieli ze wszystkich stron, sama musiała walczyć o każdy dzień mimo starości o zakupy. Świetny artykuł i wcale nie jest krótki pełen emocji i takiego wewnętrznego smutku, ze dając tyle od siebie często nie mamy oparcia w innych. Pewnie ta starsza kobieta była jako dziwaczka bo przecież opiekowała się psami, ale to ona karmiła je i dała im dom nie to co większość społeczeństwa pozbywa się ich. Piękny artykuł smutny i dający do myślenia, ale i wspaniałe zdjęcia, chatka która się rozsypuje życie tam było a teraz tylko kilka desek :( wspaniały artykuł i wielki powrót :)
You are viewing a single comment's thread from:
Dzięki. Mnie sama historia tego domku również mocno przeczołgała emocjonalnie. Wydaje mi się, że na świecie jest dużo takich cichych bohaterów o których opowiada się dopiero wtedy kiedy ich zabraknie. Smutne jest też to, że choć wszyscy widzieli to nikt tak naprawdę nie pomógł. Trzeba mieć naprawdę wielkie serce żeby najpierw pomyśleć o innych, w tym wypadku naszych braciach mniejszych, a dopiero na końcu o sobie.