Herkese merhabaaa!
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. İyi olmaya çalışırken de hayatta kalma modunda kendinize zarar vermemeye uğraşıyorsunuzdur umarım.
Ben biraz heyecanlıyım. Değer verdiğim insanlarla bugün dışarı çıkacağım ama bundan çok daha öncesinde 100. yıl heyecanını üzerimden atabilmiş değilim. Uzun bir süre de bu kadar yoğun yaşayacağıma kalıbımı basarım.
Size 28 ve 29 Ekim'de oldukça yoğun iki gün geçirdiğimden bahsetmiştim. Ve size 29'unda yani şanlı günde geçirdiğim yoğunluk ile birlikte Trliste Gezi Yarışması'na katılımım için gittiğim;
'i anlatmak isterim.
Bunun için Galataport'a giriş yapmak gerekiyor. Bunu açıkçası garipsedim ama özel bir müze olduğu için de mantıksız gelmedi.
Tek başıma gittiğim için düşündüğümden daha rahattı hem 3 saatlik yolum hem de yürüyüşüm.
Bir de İstanbul Modern'den hemen önce karşılaştığım Saat Kulesi'ni bayraklarla donatmışlar. O kadar hoşuma gitti ki bu. Etrafta güneş ışığından dolayı kıpkırmızı bir hava vardı. Bir de meşhur İstanbul Modern yazısı ile fotoğrafım olmazsa olmazdı 😂
Bence 3 saatlik toplu taşıma uğraşına rağmen saçlarım iyi bile dayanmış 😂
Müze girişinde tam cüzdanımı çıkarmışken bana bayrama özel olarak ücretsiz olduğunu söylediler. Ve açıkçası buna çok sevindim. Fazladan tasarruf her zaman iyidir.
Elimdeki minik bir poşeti vestiyere bırakmam istendi. Açıkçası çok güvenemedim. Çünkü sadece açık bir tezgah ve askılık vardı.
Sonrasında müze gezime "Kısa Süreli Sergi Salonu" ile başladım. İnsanların Müze Nasıl Gezilir? hakkında bilgi sahibi olmaması çok sinir bozucu... Sessiz olmamaları ise bambaşka bir sinir kaynağı. Özellikle de bazı yabancıların.
Bütün kat, odalar ile sergilere ayrılmış durumda ve sergi katına geldiğimde beni ilk karşılayan salon ile "Hep Buradayız" sergisi oldu.
Bu eser aslında bir video fakat bütün sergide video çekmek yasak. Tabii ben bunu öğrenmeden 1 tane video çekmiştim. Daha sonrasında ise güvenlikten onayımı aldım. Ona da birazdan geleceğim ama ilk önce "Kurgulan(an)" serisinden V2 ve yine Kurgulan(an) serisinden 13.
Bu serinin sahibi olan Zeynep Kayan hakkında künyede;
Zeynep Kayan fotoğraf ve video kaynaklı çalışmalarında her iki medyumun birbirine olan etkisini, aralarındaki ilişkiyi, birbirinin yerine geçebilme olasılığı gibi hem teknik hem kavramsal yönlerini ele alır. Yöntemine süreçte karar veren sanatçı, tekrar tekrar fotoğraf çekmek, eski fotoğraflara geri dönmek, eski ve yeni arasındaki farklılıkları irdelemek, araya katman eklemek, videodan fotoğraf çekmek, ilk çekilen kareyle müdahalelerle ulaştığı yer arasındaki duraklara karar vermek, rastlantısallığa olanak tanımak denemelerin yardımıyla keşfe çıkmak gibi fikirler üzerine eğilir. Denemelerine geri dönüp, oradan nasıl ilerleyebileceğini irdeleyen sanatçı, çalışmalarına belki de hiç bitmeyecek veya tamamlanmayacak olasılıklar serisi olarak yaklaşır. Kayan böylece, çektiği fotoğrafı kendisini tekrar eden, bölünen ve parçalanan bir malzemeye çevirir.
Ve künyenin devamında da bahseder;
Zeynep Kayan "Kurgulan(an)" serisinde, geçmişte çektiği fotoğraflara yer verir, onları güncel görüntülerle bir arada kullanır. Böylece çekilen her fotoğraf veya videoyla değişen anı ele alan sanatçı, yüzey üzerinde gerçekleştirdiği deneyler aracılığıyla fotoğrafın iki boyutluluğundan uzaklaşmayı hedefler. Videoların perfomatif yönünü vurgulayan sanatçı, bu seride imgeye obje, bedene bir malzeme gib, yaklaşarak görme ve algılama biçimlerinde yeni olanakları araştırır.
El üzerinde hiçbir koruma olmadan yanan kağıt ve elin sahibinin herhangi bir tepki vermeden bu kağıdın tamamıyla yanmasını beklerken aslında bence hayata karşı bakış açısını da yansıtıyor.
Bir de uyarmalıyım sanırım. Burada çok fazla eser bulunuyor, çok büyük bir müze başlı başına ve yaptığım yorumlar istediğimden daha da yüzeysel olabilir. Anlatılmak isteneni anlamamış da olabilirim. Sonuçta sanat, sanatçının anlatmak istediğini anlamakla bitmez. Kişinin ne anladığıyla da oldukça ilgilidir. Umarım bu serginin ve müzenin hakkını verebilirim.
Ve söz veriyorum her eserin altına uzun uzun künyede yazanları yazmayacağım. Sadece hızlı olmaya çalıştığım için, çünkü çok kalabalıktı, çoğu künye okunamaz hâlde. Ben yine de ekleyeceğim. Belki görüp de okuyabilirsiniz.
Daha sonrasında ise künyesi olmayan bir eser vardı. Bu GIF hâline getirdiğim kısa video orada çalışan güvenlik tarafından onaylandı. Özellikle iznini istedim. Ben masumum. 🤣
İlerleyen kısımlarda ise uzun uzun izleyip üzerinde kendi ikinci kişiliğim ile, yani beynim ile tartıştığım bir sürü eser oldu. Tabii hepsini buraya eklemem imkânsız bu yüzden çok uzatmadan kısa keseceğim.
Bu sergi içerisinde en çok beğendiğim iki eserden biri yukarıdaki Burcu Yağcıoğlu'na ait olan Elancholia (sol) ve Carbon Blues (sağ) isimlerine sahip bu ikili oldu. Ortamın ışığı ile o kadar güzel parlıyordu ki bu ikilinin karakalem ve sulu boya çalışmaları oldukları gerçeği bir türlü aklıma sığmadı.
Bu eser ise el yapımı kağıt üzerine çalışılmış. Kağıdın dokusu dokunma isteği uyandırdı bende. Neyse ki bunu yapmayacak kadar bilinçli olduğumu düşünüyorum fakat aynısını başkaları için söyleyemeyeceğim. Kendi gözlerim ile camı parmakladıklarını gördüm...
Bir de sizlerle bu serginin girişinden çok, çıkışında dikkat çeken künyesini paylaşmak isterim.
20'den fazla eserden oluşan bu sergi bittikten sonra Nuri Bilge Ceylan'ın daha önce gösterilmemiş ve yeni fotoğraflarından oluşan bir sergi ile karşılaştım hemen yan odada.
Bir Zamanlar Anadolu'da isimli kitabını daha okumadıysanız kesinlikle tavsiye ederim.
Nuri Bilge Ceylan'ı eğer filmlerinden tanıyorsanız veya filmleri ile bir tanışıklığınız var ise tarzını az çok biliyorsunuzdur.
Bu sergide insanlığın acı gerçeğini gördüğüm, bana tekrar tekrar hatırlatan birkaç eser de oldu. Onları hızlı hızlı geçmeye çalıştım belki yüreğim dayanmaz diye. Ki dayanacak gibi de değildi.
Bu sergi bittikten sonra ki yine 20'den fazla eser vardı, kat boyunca ilerlerken ortada bulunan merdivenlerin çevresinde bulunan dinlenme yerlerinin manzarası olmadığı için bence harika bir çözüm düşünmüşler;
Ağacın rüzgarla sakince yapraklarının titreştiği bir videoydu bu da. Uzunluğunu anlayamadım açıkçası. Yapraklar sürekli farklı gibi göründüğünden uzun gibi gelmişti fakat düşündüğüm kadar uzun olmayabilir de.
Ayrıca katın geri kalanında bir restoran bulunuyor. Tasarruf yapmaya çalıştığım için girmedim açıkçası.
Birinci katta başka bir sergi kalmadığından ikinci kata çıkabilmek için merdivenlere yöneldim ve merdiven boşluklarında oldukça ilgimi çeken avize(?) vardı.
Üst kat çok karmaşıktı. Sergilerin künyelerini gördüğümü hatırlamıyorum ki zaten hiçbirisinin fotoğrafı da yok.
Oda içerisinden oda çıktığını söyleyebilirim. Yani basitçe tam bir labirent. Bana bir bütün oluşturmayan bütün eserleri sırayla dizmişler gibi geldi. Ve yüzlerce eser vardı. Normalde bir eser gezmeye başladığınızda sağdan başlayıp girdiğiniz noktanın solunda bitirmiş olursunuz. Fakat bu katta sürekli yeni oda ile karşılaştığınız için sağ ve sol tarafa aynı anda bakmam gerektiğini kavrayana kadar iki oda geçtim. Dönüp de baktım tabii ki fakat diğer odalarda bu bilinçle ile ilerlediğimden ikisi de aynı tadı vermedi.
Ve size İstanbul Modern'de sergilenen ilk NFT eseri tanıtmak isterim. Künyesini de hemen aşağıya ekleyeceğim. Bu eser kulaklık takarak dinlediğiniz bir video NFT. Videoda herhangi bir konuşma yok fakat uzayın boşluğunda az sonra göreceğiniz görselin, kolonileşme üzerine olduğuna bahse girerim, sesi vardı. Yaklaşık 30 saniye süren bu videonun sesini dinleyebilmek için biraz sıra bekledim.
Serginin devamında ise 3 balonun havada tuttuğu bir piyano vardı. Oldukça ilgimi çekti bu. Tuşlara dokunmayalı oldukça uzun zaman oldu ve biraz dikkatli bakabilirseniz eğer piyanonun fiziksel olarak tek yıpranmış kısmı tuşların sadece bir bölümü. Açıkçası şarkı söylemek ile de ilgilenen biri olarak aklıma ilk gelen kişinin ses aralığının kısıtlı oluşu oldu.
Sanatın aynı zamanda tüketicinin birikimleri ile de ilgili olmasını bu yüzden seviyorum. Ama aynı zamanda da nefret ediyorum. 😁
Peki parıltı sever misiniz? Parlaklık size cazip gelir mi? Şahsen aşırı parlak ve dikkat çekici şeylerden çok hoşlanmam ve bu eseri görür görmez adım atmayı bıraktım çünkü gözlerimi almıştı.
Tremor; çalkantı/titreme/sarsıntı.
Rumour; söylenti/rivayet/dedikodu.
Hoover; elektrik süpürge/çıngılı süpürge/çıngılı süpürgeyle temizlemek.
Esere direkt bakmadığınızda, yani yanda baktığınız okunmayan yazılar karşısına geldiğinizde okunur hâle geliyor. Renkler ile birlikte eminim bu kelimelerim anlamları birbirleri ile ilgilidir fakat ben algılayamadım. Eğer bir fikriniz var ise benimle paylaşır mısınız? Gerçekten merak ettiğim bir eser oldu.
3 saatte gezdiğim bu müzeyi daha da fazla uzatmadan bitirmek isterim ama bundan önce size göstermek istediğim son bir odacık ve bahsetmek istediğim birkaç video eser var. Daha şimdiden postun sadece Türkçe kısmı 1500 kelimeye dayandı. Kusuruma bakmayın lütfen. Büyük ve oldukça ilgi çekici eserlerle dolu müzeyi ancak bu kadar kısaltabiliyorum.
İlk önce sinema eserlerinden bahsetmek daha doğru olacak gibi. Zirvede bırakmak en iyisi olabilir 😁
Toplamda 3 odada farklı insan hayatlarını konu alan 7 eser bulunuyor. Farklı yaşam tarzları ve travmalardan esinlenen bu eserler çoğu insan için rahatsız edici olabilir. Hayvan doldurmadan tutun da başarılı bir kadının nasıl hayata tutunduğunun hikâyesine kadar her şeye tanık olabilirsiniz. Videolar çok uzun değil fakat oturup hepsini izlemek oldukça zaman aldı.
Rahatsız olabileceğinizi düşündüğüm görselleri buraya eklemiyorum kesinlikle. Bu yüzden yukarıda gördüğünüz fotoğraflar farklı odalardaki eserlere ait.
Klostrofobiniz var mı? Dar alanlar hoşuma gitmese de böyle bir teşhisim bulunmuyor fakat birazdan size göstereceğim odaya girerken az kalsın panik atak geçiriyordum ki yardımıma güvenlik yetişti.
Fotoğrafın sağ kısmında gördüğünüz tüylerle "gizlemiş" bu odaya girmek mümkün. Hatta bu beyaz tüyler iki ya da üç sıra sonra simsiyah oluyor ve hayatınızda girebileceğiniz en karanlık odaya girmiş bulunuyorsunuz. Ben tam da bu tüylerin arasında zor bir durumda kaldım. "Işık bizim için ne kadar da önemliymiş." cümlesi beynimde defalarca turunu attı.
Karanlığa alışır alışmaz beni en güzel eserlerden biri karşıladı. Bu kısa videoyu yine GIF'e çevirdim.
Uzay simülasyonu başarıyla tamamlanmıştır. Odadan çıkmak istemedim açıkçası. O kadar sakin bir ortamdı ki anlatamam size. Tabii bu karanlıkta telefonlarının parlaklığı son düzeyde açık olan hadsizler de vardı. Birkaç tanesine tokat atsam ya da telefonlarını alıp kapatsam dışarı atılır mıyım diye bayağı bir düşündüm...
Eklemek istediğim daha çok fotoğrafım ve eserler var (bütün gezi boyunca çektiğim fotoğrafların sayısı 1073) fakat gereğinden fazla uzamış bir postu daha da uzatmanın bir alemi yok. Ayrıca bütün müzede bulunan favorim olan eser bu oda ve içindekiler oldu.
Sizin, size gösterme fırsatı yakaladığım eserlerden beğendiğiniz bir tane oldu mu? Hangisi?
Bu upuzun postta buraya kadar benimle olduğunuz için çok teşekkür ederim sabrınızı bayağı bir sınamış olmalıyım.
Kendinize iyi bakın, sağlıklı kalın ve lütfen unutmayın ki;
Bu dünyada sizden başka bir tane daha yok.
Hello everyone!
How are you? I hope you're well. I hope you are trying not to harm yourself in survival mode while trying to be well.
I'm a little excited. I'm going out with people I care about today, but long before that, I couldn't get over the excitement of the 100th anniversary. I am sure that I will live this intensely for a long time.
I already mentioned that I had two very busy days on the 28th and 29th of October, and I would like to tell you about
where I went for my participation in the Trliste Travel Prompt on the 29th, the glorious day.
For this, it is necessary to enter Galataport. Frankly, I found this strange, but since it was a private museum, it didn't seem unreasonable.
Since I went alone, both my 3-hour journey and my walk were more comfortable than I thought.
Also, the Clock Tower, which I came across just before Istanbul Modern, was covered with flags. I liked this so much. There was a crimson atmosphere around because of the sunlight. And a photo with the famous Istanbul Modern sign would be a must 😂
I think my hair held up well despite 3 hours of public transport 😂
At the entrance of the museum, just as I was taking out my wallet, they told me that it was free of charge for the holiday. And frankly, I was very happy about that. Extra savings are always good.
I was asked to leave my small bag in the cloakroom. Honestly, I didn't trust it because there was only an open counter and a coat rack.
Then I started my museum visit with the "Pop-Up Gallery". It's very annoying that people don't know how to visit a museum... The fact that they are not silent is a completely different source of irritation. Especially some foreigners.
The whole floor is divided into rooms and exhibitions, and when I arrived at the exhibition floor, the first thing that greeted me was the hall and the exhibition "Always Here".
This piece is actually a video, but it is forbidden to shoot videos in the whole exhibition. Of course, I took 1 video before I learnt this. Afterwards, I got my approval from the security. I will come to that in a moment, but first, V2 from the "Constructed" series and 13 from the "Constructed" series.
In the tag about Zeynep Kayan, the owner of this series;
In her photography and video-based works, Zeynep Kayan explores both technical and conceptual aspects, such as how the two mediums affect each other, the relationship between the two, and the possibility of their interchangeability. The artist determines her method during the process and focuses on ideas such as repeatedly taking a photograph, returning to old photographs, investigating differences between old and new, adding layers in between, taking photographs of videos, and deciding on the stages between the first shot and the point reached through interventions- always allowing for the accidental, and exploration through experimentation. Returning to her experiments and investigating where and how she can proceed from there, the artist approaches her works as a series of possibilities that may never end or be completed. Thus, she transforms the photograph she has captured, or the image itself into a material that is repeated, divided and deconstructed.
And it mentions it in the rest of the tag;
The series "Constructed" xombines photographs taken in the past ith contemporary images. Thus, while touching on the moment, which changes with every video or photograph taken, the artist aims to escape the to-dimensional surface. In the series, which emphasizes the performative aspect of the videos. KAyan explores new ways of seeing and perceiving by treating the image as object and the body as material.
The burning paper on the hand without any protection and the owner of the hand waiting for this paper to burn completely without any reaction actually reflects the perspective towards life.
I should also warn you. There are too many pieces of artwork here, it is a very large museum in itself, and my comments may be even more superficial than I would like. I may not have understood what was meant. After all, art does not end with understanding what the artist wants to tell. It is also very much related to what the person understands. I hope I can do justice to this exhibition and museum.
And I promise I won't write what is written in the long tags under each work. Just because I was trying to be fast, because it was very crowded, most of the tags are unreadable. I'll add it anyway. Maybe you can see it and read it.
And then there was an artwork without a tag. This short video I made into a GIF was approved by the security guard working there. I specifically asked for his permission. I'm innocent. 🤣
In the following parts, there were many works that I watched for a long time and discussed with my alter ego, that is, with my brain. Of course, it is impossible to include them all here, so I will cut it short without making it too long.
One of my two favourite pieces in this exhibition was this duo, Elancholia (left) and Carbon Blues (right) by Burcu Yağcıoğlu. They shone so beautifully in the ambient light that I couldn't wrap my mind around the fact that they were charcoal and watercolour works.
This work was worked on handmade paper. The texture of the paper made me want to touch it. Fortunately, I think I am conscious enough not to do this, but I can't say the same for others. I saw them fingering the glass with my own eyes...
I would also like to share with you the tag of this exhibition, which attracts more attention at the exit than at the entrance.
After this exhibition of more than 20 works was over, I came across an exhibition of new and previously unseen photographs by Nuri Bilge Ceylan in the next room.
If you have not read Once Upon a Time in Anatolia yet, I highly recommend it.
If you know Nuri Bilge Ceylan from his films or if you are familiar with his films, you know his style more or less.
There were a few artworks in this exhibition that reminded me again and again of the painful reality of humanity. I tried to go through them quickly, in case my heart couldn't take it. And it wasn't like it could.
After this exhibition was over, and there were more than 20 works again, I think they thought of a great solution because the resting places around the stairs in the middle had no view while moving along the floor;
This was a video of the tree's leaves calmly trembling in the wind. I honestly couldn't understand its length. I thought it was long because the leaves seemed to be constantly different, but it may not be as long as I thought.
There is also a restaurant on the rest of the floor. I didn't go in because I was trying to save money.
Since there was no other exhibition left on the first floor, I headed to the stairs to go to the second floor and there was a chandelier(?) in the stairwells that attracted my attention.
The upstairs was very complicated. I don't remember seeing the tags of the exhibitions because of this there are no photographs of any of them.
I can say that there was a room within a room. So it is basically a labyrinth. It seemed to me that all the pieces that did not form a whole were arranged in order. And there were hundreds of pieces. Normally, when you start to visit artifacts, you start on the right and finish on the left of the point you entered. But since on this floor I constantly encountered new rooms, I passed through two rooms until I realised that I had to look at the right and left sides at the same time. I looked back, of course, but since I proceeded with this consciousness in the other rooms, neither of them gave the same taste.
And I would like to introduce you the first NFT work exhibited at Istanbul Modern. This work is a video NFT that you listen to by wearing headphones. There is no speech in the video, but I bet that the visual you will soon see in the void of space is about colonisation, it had sound. I waited in a queue to listen to the audio of this video, which lasted about 30 seconds.
In the rest of the exhibition, there was a piano held in the air by 3 balloons. I was very interested in this. It's been quite a long time since I touched the keys and if you look a little carefully, the only part of the piano that is physically worn is only a part of the keys. Obviously, as someone who is also interested in singing, the first thing that came to my mind was the limited sound range.
That's why I love the fact that art is also about the consumer's knowledge. But I hate it at the same time. 😁
Well, do you like glitter? Does the shine attract you? Personally, I don't like overly shiny and eye-catching things and as soon as I saw this work, I stopped stepping because it took my eyes.
When you do not look directly at the work, that is, the unreadable writings you look at the side become readable when you face them. Together with the colours, I am sure the meanings of these words are related to each other, but I could not understand them. If you have an idea, could you share it with me? It was a piece I was really curious about.
I spent 3 hours in this museum and I would like to finish it without further ado, but before that, there is one last room I want to show you and a few video pieces I want to talk about. Only the Turkish part of the post has already reached 1500 words. Please excuse me. This is the only way I can shorten the museum full of big and very interesting pieces.
It seems like it would be more accurate to talk about cinema works first. It may be best to leave it at the top 😁
In total, there are 7 pieces in 3 rooms, all about different people's lives. Inspired by different lifestyles and traumas, these works may be disturbing for most people. You can witness everything from taxidermy to the story of how a successful woman survived. The videos are not very long, but it took me quite a while to sit and watch them all.
I definitely won't add images here that I think you might be uncomfortable with. Therefore, the photographs you see above are of pieces in different rooms.
Do you suffer from claustrophobia? Although I don't like small spaces, I don't have such a diagnosis, but I almost had a panic attack while entering the room I will show you in a moment, but security came to my aid.
It is possible to enter this "hidden" room covered with the feathers you can see on the right side of the photo. In fact, these white feathers turn black after two or three rows and you have entered the darkest room you can enter in your life. I was in a difficult situation right in the middle of these feathers. The sentence "How important light is for us" went round and round in my brain.
As soon as I got used to the darkness, one of the most beautiful pieces greeted me. I turned this short video into a GIF again.
Space simulation successfully completed. I didn't want to leave the room. It was such a calm environment that I can't tell you. Of course, in this darkness, there were some rude people with their phones on at full brightness. I thought a lot about whether I would be thrown out if I slapped a few of them or took their phones and turned them off...
I have more photos and artwork I would like to add (the number of photos I took during the whole trip is 1073), but there is no point in making an already overlong post even longer. Also, my favourite piece in the whole museum was this room and its contents.
Do you have a favourite among the pieces I had the chance to show you? Which one?
Thank you very much for being with me so far in this long post, I must have tested your patience a lot.
Take care of yourself, stay healthy and please remember that;
You are the only one of you.
Editing was done using Adobe Express/free version and PhotoPea.
Editler Adobe Express/ücretsiz ve PhotoPea üzerinden yapılmıştır.
Bütün fotoğraflar aksini iddia etmediğim sürece benim tarafımdan, akıllı telefonumla çekilmiştir.
All photos are taken by me, with my smart phone unless otherwise stated.
All of my content is written in Turkish first and then with the help of translators and dictionaries below translated in English.
https://www.seslisozluk.net
https://www.deepl.com/translator
P.S. If you know English AND Turkish, I do that too... If you see a translation discrepancy that was on purpose. I did think this is as proper as I could do. Because there are many differences between these languages.
Not: Hem Türkçe hem de İngilizce biliyorsanız, ben de biliyorum... Eğer çeviri farklılığı görürseniz bunun bilinçli olduğunu bilin lütfen. Bunu yapabileceğim en uygun şekilde yaptığımı düşünüyorum. Çünkü bu iki dil arasında çok fazla fark var.
Congratulations, your post has been added to Pinmapple! 🎉🥳🍍
Did you know you have your own profile map?
And every post has their own map too!
Want to have your post on the map too?
@tipu curate 10
Upvoted 👌 (Mana: 0/63) Liquid rewards.
Desteğin için teşekkür ederim 🌠
Önünden ayda bir de olsa geçtiğim ama yolumun bir türlü düşmediği o yer 😂. Yarışma postunu okumak keyifliydi 🌸.
Eğer bir gün gitmeye vakit ayırabilirsen en büyük banknotu gözden çıkarmanı öneririm. Müzekart da geçerli değil. Beğenmene sevindim. Bazılarının geçici olduğunu da unutma lütfen eğer kendin görmek istiyorsan da.
Post manually reviewed. 😊
Yay! 🤗
Your content has been boosted with Ecency Points, by @bemier.
Use Ecency daily to boost your growth on platform!
Support Ecency
Vote for new Proposal
Delegate HP and earn more
Benim en çok dikkatimi çeken eser kırık cam gibi olan karalanmış bir deftere benzeyen gif oldu. Ayrıca duvara yansıtılan yeşil ağaç huzur veriyor. Okumak keyifliydi teşekkür ederim.
O eseri doğru noktadayken insan yüzüne benzettim. Doğru zamanda doğru yerde olmak zordur, kısa sürer fakat olmadığınızda da dağılırsınız ve aynı zamanda da bu insan olduğunuz anlamına gelir. Umarım aklımdaki düşünceyi yansıtabilmişimdir bu karmakarışık cümle ile.
Uğradığınız için teşekkürler 💫
En çok uzay simülasyonunu görmek isterdim sanırım. Emeğine sağlık, güzel bir gezi postu olmuş. 🌸
Keşke görebilsen olur da İstanbul'a ya da İstanbul Modern'e yolun düşerse umarım hâlâ orada olur.
Uğradığın için teşekkür ederim 💫
Ilginc bir muzeye benziyor, ağaç videosunun yeri güzel olmuş.
Oldukça ilgi çekici bir müze. Harika eserler ve düşünmeye teşvik eden fikirlerle doluydu. Umarım bir gün yolunuz düşer.
Uğradığınız için teşekkür ederim 💫
Gezdiğin yeri tanıtacağını yazı ve görselle çok akıllıca göstermişsin. İşte Farkındalık!!! İnsanların acı gerçeklerinin yaşatıldığı tablolar en çok dikkatimi çeken eserler olmuştur. Nuri Bilge Ceylan'da bu konuda çok başarılı hem filmleri hem de resimleriyle dikkat çekiyor. Bir Zamanlar Anadolu'da olduğunu gibi dramatik bir olay araştırılırken, araştırmaya yapan kişilerin ruh hallerine de film de enteresan bir şekilde gösteriliyor. Müze modern çağdaş sanatını bire bir yansıtan en güzel gezi noktalarından biri olarak görünüyor. Bence sanata aşık olan herkes buraya gelmeli.
Kapının hemen yanında panoya yansıtılan, bana Hayat Ağacını anımsatan resim de çok hoşuma gitti. Evin bir köşesine ağacın dallarına sevdiklerimizle geçirdiğimiz güzel anıların resimlerinden oluşan bir albüm yapılabileceğini hatırlattı.
Yazdıklarınla resimleri de konuşturmuşsun. Çok başarı bir gezi yazısı olmuş. Tebrik ederim. Başarılar dilerim. 🌸😊
😅 Elimden geleni yapıyorum bu konuda. Özellikle kapak fotoğrafları için ayrı bir çaba sarf etmeye çalışıyorum. Aklımdan geçen düşünce genelde "Başkasının postunda görsem nasıl bir tavsiye verirdim?" oluyor. Kişinin bulunduğu duruma dışarıdan bakmaya çalışmasının mutlaka faydası dokunuyor.
O zaman bu müzenin sinema bölümleri tam olarak senin için. Çok detay vermek istemesem de, rahatsız olabilecek insanlar elbet var, o videolarda gözyaşı akıtacak çok acıklı hikâyeler de var. Tam anlamıyla hayatın gerçeklerini yansıtmışlar, çalışmamışlar.
Bana da oldukça Hayat Ağacı'nı hatırlattı. Özellikle de tamamıyla açık bir konuma geldiğini gördüğümde. Evde bir sürü eşyam ve takım var Hayat Ağacı'nın olduğu. Çoğu da el yapımı. Gerçekten hem görsel olarak hem de anlam olarak çok sevdiğim bir imge.
Düşünceli yorumun için çok teşekkür ederim. Elimden geleni yapmaya çalışıyorum ✨
Congratulations @bemier! You have completed the following achievement on the Hive blockchain And have been rewarded with New badge(s)
Your next target is to reach 11000 upvotes.
You can view your badges on your board and compare yourself to others in the Ranking
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPCheck out our last posts:
güzel bir ziyaret olmuş, keyifle okudum. uzun olması benim için hiç sıkıntı değil, eminim daha anlatacak çok şeyin vardır.
çok hoş görünüyorsun 🙆♀️
modern sanat pek bana göre değilmiş gibi gelse de bahsettiklerini ilgiyle inceledim, kendimce yorumlamaya çalıştım.
en çok bu sesi dinlemek isterdim sanırım.
içlerinde beni en çok etkisi altına alan o oldu. 🌠
ellerine sağlık, bizimle paylaştığın için teşekkürler sayende birlikte gezmiş gibi hissettim. yarışmada da başarılar dilerim 🌸
O kadar çok eseri kısmak zorunda kaldım ki anlatamam. Sadece highlight olabilecekleri eklemeye çalıştım fakat daha onlarcası vardı.
Teşekkür ederim 😁
Bence modern veya başka bir sıfat eklemeden sanatın en güzel özelliklerinden birisi "kendimce" kısmı. Ben de aynısını yapmaya çalışıyorum tıpkı senin gibi, ne kadar başarılıyım o tartışılır elbet. Bir de tabii beynim ve benim düşündüğüm şeyleri ayrı ayrı yazmaya kalkışırsam eğer Odyssey'in uzunluğu yazdıklarımın yanında halt eder 😂
Aslında biraz yeni nesil kulaklıkları "noise cancellation" özelliğini andıran bir ses vardı desem yanlış olmaz herhalde.
Uğradığın için teşekkür ederim. Ve aynı şekilde ben de sana başarılar dilerim (ki gerek yokmuş gibi de duruyor 🤣)
8 vee 12. resimleri bende çok beğendim. Çok ilginç yorumu olan resimlere benziyorlar.
Nuri Bilge Ceylan'ın filmlerini bende çok severek izliyorum. Çok kaliteli yapımları oluyor sergisi de bi o kadar güzel görünüyor.
3 saatte iyi bitmiş baya keyif alarak gezdiğiniz anlatımınızdan belli. Emeklerinize sağlık.🌼 Yarışmaya katıldığınız için teşekkür.💫✨
Değil mi? Bazılarında insanlara konuşurken kulak misafiri oldum ve sanatçılar ile ilgili bilgiler hakkında da konuşuyorlardı. Bazı yorumlara gerçekten çok şaşırdıklarım oldu.
Uğradığınız için teşekkür ederim ✨
Senin zamanın olsa bu hafta sonu hadi kalk gidelim diyeceğim ama evlilik çok zor şey! Bu yüzden ne yapıyorum; evlenmiyorum 😂 ve gezebiliyorum 😂😂
Şaka bir kenara umarım gitme şansın olur. Daha seninle gitmek istediğim bir kafe var ama zaman yok şimdilik. Belki sonra.