Burada son gezi yazımı paylaştığımda dinozorlar hayatına devam ediyordu.
Bu çok güzel bir giriş cümlesiydi. Gülümsettin. İlk cümleni okudum. Sonra hızlı bir şekilde resimlere baktım. En güzeli de dur kaçıncı resim sayayım) Altıncı resme bayıldım çok canlı ve doğal göründü gözüme. Hepsi o kadar güzel ve kaliteli ki, farklı bir yazının içinde seni görmenin heyecanıyla, tekrar başa dönerek , okumaya devam ettim.
Kastamonu ve Karabük'ün köylerinden, kullanılmayan ahşap evler satın alınarak aynı şekilde inşa edilmiş.
Bir Karadenizli olarak bu ahşap evlere aşinayım. Şimdi burada yazında görünce beni eski yıllarıma götürdü. Hele aralardaki taşlı yollara da bayıldım.
Hayvanlardan bahsederken, onların duruşlarını, hallerini ve bakışlarını ne güzel ifade etmiştim öyle…
Kaskatı kesilmiş zombiye benzettim. Birazdan Chucky bebeği gibi hareket edecekmiş gibilerdi. Yanındaki bez bebekler ve kuklalar da öyle
Buralarda yaptığın benzetmeler de olağanüstüydü.
Asma köprüdeki Türk bayrağımızın dalgalanışı ile veda etmek istiyorum. Kuşların teldeki dizilişleri de müzik notalarına benzemiyor mu?
Bu çok güzel bir benzetmeydi. Sonunu güzel bir resimle bitirmişsin. İnan çok keyif aldım. Resimlerin hepsi çok güzel. Bizimle böyle güzel bir müzeyi paylaştığın için çok teşekkür ederiz. Yarışmada başarılar dilerim.
O fotoğraf benim de en sevdiklerimden oldu hatta o evin bir pansiyon gibi hizmet vermesini isterdim. Orada kalma fikri beni etkilemişti. 🙆♀️
Karadeniz evleri çok güzel oluyor gerçekten de. Ormanla bütünleşen, hava şartlarına yenilmeyen evler inşa etmek kolay değildir.
Ben de müzede görmekten mutlu oldum ve seni eskilere götürmesine sevindim 🙂
Beğendiğin cümleler ve betimlemeler beni mutlu etti, dikkatli okuyucuları çok severim. 🤗
Çok teşekkür ederim hem okuduğun hem de vakit ayırıp bu güzel yorumu yaptığın için 🌻🌻