[ENG_deepl]
My assessment of the teaching process in various humanities faculties, including economics and so-called humanities-technical faculties, especially in newly created university faculties, especially in public schools, where there is a lack of staff experienced with many years of teaching, is low.
For the sake of the faculty's (university's) authority to churn out, especially recently in the age of distance learning, under-educated undergraduates, or better - for the university - masters, retired, so-called independent academics (with a postdoctoral or professorial degree) who reach 80 years of age and are sometimes barely able to walk. I know one who used a microphone and speaker in a small room, unable to speak. Well, they are only supposed to give the power, and their classes will eventually be taught by a newly hired assistant who graduated a month earlier.
The case is even more interesting among graduates of pedagogical studies, i.e. primary and even secondary school teachers. A history graduate, within a week is doing an online qualification to teach geography, within the next week similarly online is doing a qualification to teach physics or computer science, and so on. Some are "specialists" in teaching as many as six subjects, and perhaps more, including PE (physical education classes). New faculties are being created at universities, both for marketing reasons for a larger intake of secondary school graduates, but also so that academics who have recently obtained their doctorate can, with two or three people, form a new team and, in a moment, a new department. For this, more recent graduates of the department are also needed as assistants. Such chairs lack staff with professorial titles who have many years of teaching experience.
Recently, in a post referred to the model of teaching children in China, where teachers, who are lax in their duties, shift teaching responsibilities to parents or grandparents, who are not always predisposed to do so.
In Poland, parents care about their children's good academic performance, as this determines their final school-leaving marks and entry into a higher-level secondary school. It is not uncommon for parents to pay for extra lessons, even in several subjects, or to help their children with homework themselves. It is not uncommon for a parent to do the homework and for the pupil not to be able to defend what he or she has written at school.
Referring to "remote" learning during the last two years of the announced epidemic and school closures, two problems emerged:
1.students had no contact with a peer group and this caused mental disorders in many,
2.pupils, but also students, chose only a few online activities in which they participated more or less attentively.
Even in the lower grades of primary schools, students logged on to the system at the beginning of the class, then muted the speaker and switched off the microphone, and often even fixed their photograph in front of the camera. In this way, they were 'present' in class.
I know of a student who worked, so he had no time to attend engineering classes. He was replaced in front of the computer in compulsory classes by his girlfriend (from humanities studies, geography), who occasionally wrote something on messenger during class.
This is also confirmed by @hallmann 's transcript of a cultural studies course at Jagiellonian University in Krakow 'Classes conducted "in addition online (via the aforementioned app). These are rather strange classes, as there is very often an awkward silence during them. There are usually dozens of students, and usually three people speak. Most often, however, no one speaks."
At post : "Unfortunately it is at an inhuman hour (8.00), so it looks quite funny. When the presenter asks something, she is often answered with deafening silence. ".
On top of that "It turned out that they didn't take place last week because the presenter was an emotional mess."
Academics in the technical faculties I spoke to said that after just one semester of such studies, under-educated 'covid' graduates would leave the walls of the university with diplomas of vintage online learning.
Add to this the popular teaching method of student/student involvement. Two or three people are supposed to prepare an introductory discussion of the class topic and then the teacher develops the issue, e.g. by presenting another possible point of view. The problem is that the rest of the class engages their attention to a small extent, even when it is an indoor class. Some are even able to play 'tic-tac-toe' during such a presentation.
In one of @hallmann's posts he writes that one of the people who was supposed to present her paper did not show up for class (I suspect she probably neglected the assignment). This disrupts the programmed flow of the class and sets a bad example for others.
In Poland, in humanities studies, it is up to the student to choose a more or less ambitious topic for presentation. This has the effect of lowering the level and consequently lowering the requirements (1).
Dawid @hallmann writes
"One of the assignments I have to do is to choose some 21st century Polish cultural text and present it. I have until Monday to upload an excerpt or a link on Teams. I initially approached this very seriously intending to present Ryszard Legutko's 'Essay on the Polish Soul'. Yesterday, however, I took a look at Teams and reviewed the first suggestions from other students. Among others, this one: recording the song 'Przez Twe oczy zielone' on YT. In this situation, I decided to do a pivot and present Klocuch instead of Prof. Legutka... "
[- Klocuch bases his activity on alterations of popular music pieces He uses in his films a characteristic, primitive, infantile language, abounding in neologisms, grammatical errors and regionalisms from all over the country, moreover he speaks in them with an unusually squeaky voice.]
As far as I can see, at US, students put a great deal of commitment into the work they do on their own and take it very seriously. Arguably, there are cases where parents get involved to help, as well as attempts at 'downloading' and plagiarism. However, the latter two are exterminated with the full force of the legal measures available.
There are laws in Poland that would allow for legal prosecution, criminal cases against pupils and students for "downloading" when passing subjects and examinations.
This is simply falsifying documents by falsifying results.
Why are the eyes of teachers in Poland turned a blind eye to 'cheating'?
It is probably a result and derivative of the depravity of teachers and parents - in the next generation - from the reign of the earlier communist system, where cheating by the state machine was tolerated by society. This can be called "the inheritance of communism", which should be eradicated in the younger generation as soon as possible.
Undoubtedly, the process of change should start with academics in pedagogical universities, not only in the above issues, but also by showing them new opportunities to challenge students through the use of new digital technologies.
Could blockchain HIVE, in combination with other media, contribute to a better teaching process?
Without a doubt, yes. Just who is supposed to teach teachers how to use blockchain? I think it would be quicker for primary school pupils to get involved in preparing assignments using Hive than for teachers - although, after all, it's not that difficult - to break down their approach, or rather move away from traditional teaching with just chalk or marker on a blackboard.
One student chose the topic of blockchain to discuss in class, which the lecturer probably found difficult to understand.
"The class ended with my presentation entitled. 'The de-algorithmisation of culture using the blockchain Hive as an example'. With the basis of my argument being selected assumptions from the article 'Algorithmic culture' by Magdalena Szpunar. I decided to confront them with the blockchain reality. Below are the excerpts I selected.
In every tool there are certain ideological assumptions, a certain predisposition to construct a world like this rather than another, to value one thing more than another.
Comment: if we were to talk about any ideological assumption in the case of Hive, it would only be decentralisation, that is, the distribution of power on the platform (blockchain) among all users.
And therein lies the essence of the hegemony of algorithms, which - although created by and de facto for humans - are increasingly misunderstood by them, escaping their control and creating a restraining corset of technical rationality.
Comment: Hive is not simple, but it can certainly be understood - unlike the algorithms of Facebook or YouTube, which above all lack transparency.
The power of algorithms over us manifests itself in the fact that they become an emanation of Postman's invisible technology. This is happening even though, for many of us, transparent, invisible algorithms have penetrated so far into the social and cultural bloodstream that it seems impossible to function without them.
Comment: Hive is a perfect example of the fact that functioning without algorithms is possible and that it is safe to stop displaying content chronologically.
In this view, technology ceases to function as neutral, becoming a form of authoritarian technology which, through processes of centralisation of power and control, becomes a form of power in itself.
Comment: Blockchain offers possibilities that were previously unimaginable. Hive is a perfect example of how community can win over capital.
Algorithms are becoming a technology of power not only because they apply a form of symbolic violence to us that we are not aware of, but also because they decide what has value. Human relationships are transmuted into algorithms, so that we are actually dealing with a mechanised but also highly economised sociability.
Comment: on Hive it is the users who decide what has value, not the algorithms. Their absence influences less polarisation. There is also a greater culture of expression. Despite the mercantile dimension, the phenomenon of 'economised sociability' is much weaker than in mainstream social media. Instead, one notices a shared concern for the development of the platform. After all, everyone is a stakeholder."
"The presentation received praise from the presenter, but enthusiasm among the students did not. "(Sic! )
The use of Hive in the teaching activities of the Institute for the Study of Free Enterprise (ISFE) at Oklahoma State University, USA, was presented on the occasion of the conference presentation of the 27 September '22 "Blochain Ideas Summit", during which, among others, @arcange spoke with a HiveAuth Project Presentation and Q&A.
@trostparadox, who is the director of the Institute for the Study of Free Enterprise (ISFE) at Oklahoma State University (OSU), is in active discussions with University administrators to seek authority to seek funding to establish a new centre within the Institute. This centre would focus on promoting, facilitating and disseminating academic research related to decentralised management and leadership. He is also actively seeking input from the Hive community regarding the proposed mission, vision and activities of the centre. He has already had specific discussions with @theycallmedan, @starkerz and @guiltyparties and invites others to join these discussions. Anyone who would like to participate can contact via Discord at trostparadox#8559.
At OSU, Dr Per Bylund, is teaching a new course this semester entitled Entrepreneurship and Society. At the beginning of the semester, Dr Bylund made it a requirement for the 50 or so students in this course to submit their weekly assignments via Hive. This is something that was done previously in a seminar by @trostparadox entitled: Entrepreneurial Value Creation in Society.
In Entrepreneurship & Society, students' weekly assignments involve a 500- to 750-word essay on an entrepreneurial principle they observe in a designated video or podcast they have to watch or listen to each week. Their essays are due every Wednesday by midnight.
In addition, ISFE provides at least one $250 scholarship for each student from that class who wins the most cumulative Hive awards during the semester. Thus, all (including external) votes are to have a direct impact on this competition. The competition is based on all Hive-related prizes earned by a given student, regardless of whether those prizes were directly related to class assignments. With this in mind, there is a request to consider 'following' any student whose essays seem particularly thought-provoking or well-written. Essays are posted by students on:
https://peakd.com/created/gradnium
https://peakd.com/created/eee-2083
https://peakd.com/trending/fall-2022
Of course, anyone can use these tags, whether they are a student in the class or not. For filtering only student entries, you can use front-end (which is currently configured to mute all accounts except student accounts). As an aside, a TA for a class recently discovered that a student was spinning/plagiarising other students' essays. In addition to addressing these infractions at the university level, members of the Hive community who are actively involved in anti-plagiarism efforts have been alerted. If you notice such student activities, there is an appeal to report this to the ISFE Director via Discord at trostparadox#8559.
This semester, @trostparadox proposed a solution: creating accounts for students using their own tokens to create accounts. Students get their master password and instructions on how to reset their master password and recover and store their private keys.
In this way, the lecturer's account is a recovery account, so in theory they should be able to help reset their keys if they lose them.
@curatorcat.pal in a discussion suggested "In college courses, students would be required to put their keys on hard drives, which they would place in sealed envelopes with their names on them and hand in for safekeeping at the beginning of the semester, right after their Hive accounts are created. When final grades are assigned, they receive their envelopes back."
Until a better solution is implemented, students cannot make excuses for losing their private keys.
I have read some student essays at post for example on the assigned topic 'Keith Smith on Free Market Health Care'.
It is worth quoting a passage here, where I was surprised by the valuable thoughts of a student at https://peakd.com/gradnium/@landenwh/discussion-paper-the-fountainhead.
"The biggest aspect of entrepreneurship in this film was not the creativity, but the riskiness of being creative. The unpredictability and riskiness of being creative is what makes an entrepreneur. When an individual decides to take the risk of a business venture, they no longer prioritise the security of predictability. In fact, in order for the entrepreneur to continue his or her business, he or she must adopt effectual reasoning, which is based on total uncertainty. "
The protagonist of the subject, Howard Roark, makes all his decisions in favour of his creativity rather than predictability. One of his friends tries to convince Howard to compromise his values. He tells him that if only he would give in to corporate pressure, then he would have plenty of business and income.
"In particular, we are experimenting at the University of Lille with issuing digital certificates of achievement on a blockchain in order to fight against degree fraud and to offer our graduates a value-added service: a certificate that is available more quickly, translated into English, and easier to share than the paper version.
These certificates are issued in a public blockchain for the moment, but the aim is to use the European public infrastructure EBSI as soon as possible.”
Pierre Boulet @pboulet has created a community for the blockchain-related courses he teaches at the University of Lille in France. He requires students to post their work on it. Also Sorin Cristescu @sorin.cristescu uses Hive in this way.
"At the Faculty of Science and Technology of the University of Lille, we use this platform as a tool to teach blockchain technology. Students submit their papers on this platform and are rewarded at HIVE according to the visibility their articles have received. This is an opportunity for teachers to detail with them the technical and economic mechanisms of the public blockchain ecosystem, such as consensus algorithms (proof of work, proof of stake, etc.) and cryptographic assets (cryptocurrencies, NFTs and other crypto tokens).
"En particulier, nous expérimentons à l’Université de Lille l’émission de certificats de réussite numériques aux diplômes sur une blockchain dans le but de lutter contre la fraude au diplôme et d’offrir à nos diplômés un service à valeur ajoutée : une attestation disponible plus rapidement, traduite en anglais, plus facile à partager que la version papier.
Ces attestations sont émises dans une blockchain publique pour le moment, mais l’objectif est d’utiliser l’infrastructure publique européenne EBSI dès que possible."
Can we implement similar solutions in Poland?
Inspired by the OSU example, can we propose something more in the teaching process?
Our stronger point is the centrally imposed curriculum minimums in the core curriculum by the Ministry of Education and Science. It is a matter of time and extensive action in the form of public pressure on the Ministry to bring about the implementation of setting up a blochain account as part of some "IT" subject, right in the initial classes. By necessity, teachers would also have to master this skill.
The advantage of the model, with an obligation to write essays on an imposed ambitious topic, is that it moves away from the freedom to choose for oneself topics that are not very ambitious and do not require a lot of work (as mentioned by @hallmann) and that the pupil/student has to think for a longer period of time about the relevant issues contained in the analysed work. This is a significant benefit.
It is not insignificant that also the other participants (pupils) can evaluate by comparing (also the parents of their child's "writing") their own with the essays of other pupils.
This frees teachers from discussions with some claimant parents about grades.
I wonder to what extent in my entrepreneurial business, how I could implement the use of Hive.
Hot take: Hive has its limitations due to the form of the blog, in particular the size of the files, which precludes the - sometimes necessary - posting of large encrypted files, e.g. deliberations and discussions about commercial terms limited to a group of clients.
Arguably, applications will emerge to extend the capabilities of Hive.blog or other forms using blockchain.
[PL]
Moja ocena procesu nauczania na różnych kierunkach humanistycznych, w tym ekonomicznych i tzw. humanistyczno-technicznych, zwłaszcza na nowo tworzonych kierunkach studiów uniwersyteckich, w szczególności w szkołach prywatnych, gdzie brak jest doświadczonej wieloma latami pracy dydaktycznej kadry, jest niska.
Dla uzyskania uprawnień wydziału (uczelni) do wypuszczania, zwłaszcza ostatnio w dobie nauczania zdalnego, niedouczonych licencjatów, a lepiej - dla uczelni - magistrów, zatrudniani są emeryci, tzw. samodzielni pracownicy naukowi (z tytułem doktora habilitowanego lub profesora), którzy dochodzą do 80. roku życia i czasami ledwie są w stanie chodzić. Znam takiego, który w niewielkiej salce, nie mogąc mówić, korzystał z mikrofonu i głośnika. Cóż, mają dać tylko uprawnienia, a ich zajęcia w ostateczności poprowadzi świeżo zatrudniony asystent, który miesiąc wcześniej ukończył studia.
Ciekawiej jeszcze sprawa wygląda wśród absolwentów studiów pedagogicznych, czyli nauczycieli szkół podstawowych, a nawet średnich. Absolwent kierunku historii, w ciągu tygodnia robi on-line uprawnienia do nauczania geografii, w ciągu następnego tygodnia podobnie on-line robi uprawnienia do nauczania fizyki lub informatyki, itd. Niektórzy są „specjalistami” od nauczania nawet 6-ciu przedmiotów, a może i więcej, włączając w to wf (ćwiczenia wychowania fizycznego). Dostają zagadnienia/pytanie z odpowiedziami, a w czasie egzaminu on-line korzystają z tego.
Tworzy się nowe kierunki na uczelniach wyższych, zarówno ze względów marketingowych dla większego naboru absolwentów szkół średnich, ale także aby pracownicy naukowi, którzy niedawno uzyskali tytuł doktora habilitowanego mogli we dwie, trzy osoby utworzyć nowy zespół, a za chwilę nową katedrę. Do tego potrzebni są również kolejni świeżo upieczeni absolwenci tego wydziału, którzy będą asystentami. W takich katedrach brakuje pracowników z tytułami profesorów, którzy mają długoletnie doświadczenie dydaktyczne.
Niedawno w poście przywołany został model nauczania dzieci w Chinach, gdzie luźno traktujący swe obowiązki nauczyciele przerzucają obowiązki nauczania na rodziców lub dziadków, którzy nie zawsze mają do tego predyspozycje.
W Polsce rodzicom zależy na dobrych wynikach w nauce ich dzieci, gdyż od tego zależą końcowe wyniki punktowe na zakończenie szkoły i dostanie się do szkoły średniej z wyższym poziomem nauczania. Rodzice nierzadko płacą za dodatkowe lekcje, nawet z kilku przedmiotów, albo też sami pomagają dzieciom w odrabianiu lekcji. Dochodzi nierzadko do sytuacji kuriozalnych, że rodzic odrabia zadanie, a uczeń nie potrafi w szkole obronić tego co ma napisane.
Odnosząc się do nauczania „zdalnego” w okresie ostatnich dwóch lat ogłaszanej epidemii i zamykania szkół, pojawiły się dwa problemy:
- uczniowie nie mieli kontaktu z grupą rówieśniczą i powodowało to u wielu zaburzenia psychiczne,
- uczniowie, ale również studenci, wybierali sobie tylko nieliczne zajęcia on-line, w których z mniejszą lub większą uwagą uczestniczyli.
Nawet w niższych klasach szkół podstawowych uczniowie logowali się na początku zajęć w systemie, po czym wyciszali głośnik i wyłączali mikrofon, a nierzadko nawet mocowali przed kamerą swoją fotografię. Tym sposobem byli „obecni” na zajęciach.
Znany mi jest student, który pracował, więc nie miał czasu uczestniczyć w zajęciach inżynierskich. W zajęciach obowiązkowych przed komputerem zastępowała go jego dziewczyna ( ze studiów humanistycznych, geografii), która od czasu do czasu coś w trakcie zajęć napisała na messengerze.
Potwierdza to również zapis @hallmann 'a na studiach kierunku kulturoznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie
„Zajęcia prowadzone „w dodatku on-line (przez wspomnianą aplikację). Są to dość dziwne zajęcia, bo bardzo często zapada na nich niezręczna cisza. Słuchaczy jest zwykle kilkudziesięciu, a odzywają się zwykle 3 osoby. Najczęściej jednak nikt nie zabiera głosu.”
W poście :
„Niestety jest to o nieludzkiej porze (8.00), więc wygląda to dość zabawnie. Gdy prowadząca o coś pyta, to często odpowiada jej głucha cisza.”
Do tego „Okazało się, że w ubiegłym tygodniu się nie odbyły, bo prowadzący był w emocjonalnej rozsypce.”
Nauczyciele akademiccy z wydziałów technicznych, z którymi rozmawiałem, już po jednym semestrze takich studiów stwierdzili, że mury uczelni opuszczą niedouczeni „kowidowi” (od covid) absolwenci, którzy będą się legitymować dyplomami roczników nauki on-line.
Dołóżmy do tego popularny sposób prowadzenia zajęć dydaktycznych z zaangażowanie ucznia/ studenta. Dwie, trzy osoby mają przygotować wstępne omówienie tematu zajęć, a później nauczyciel rozwija zagadnienie, np. prezentując inny możliwy punkt widzenia. Problem w tym, że pozostali uczestnicy zajęć w niewielkim stopniu angażują swoją uwagę, nawet gdy są to zajęcia na sali. Niektórzy potrafią nawet grać w trakcie takiej prezentacji w „kółko i krzyżyk”.
W którymś z postów @hallmann pisze, że jedna z osób, która miała zaprezentować swoje opracowanie, nie pojawiła się na zajęciach (podejrzewam, że prawdopodobnie lekceważąco nie wykonała zadania). Zaburza to zaprogramowany tok zajęć i daje zły przykład innym.
W Polsce na studiach humanistycznych to student może wybrać sobie mniej lub bardziej ambitny temat do prezentacji. Efektem tego jest zaniżanie poziomu i w następstwie zaniżanie wymagań
https://peakd.com/polish/@hallmann/dziennik-studenta-kulturoznawstwa-7-8
Dawid @hallmann pisze „Jedno z zadań, które muszę zrobić, to wybrać jakiś tekst polskiej kultury XXI wieku i go zaprezentować. Do poniedziałku mam czas, by wrzucić na Teams jakiś fragment lub link.
Początkowo podszedłem do tego bardzo poważnie zamierzając zaprezentować "Esej o duszy polskiej" Ryszarda Legutki.
Wczoraj jednak zajrzałem na Teams i przejrzałem pierwsze propozycje innych studentów. M.in. tę: nagranie piosenki „Przez Twe oczy zielone” na YT.
W tej sytuacji postanowiłem zrobić piwot i zamiast prof. Legutki zaprezentować Klocucha...”
[Klocuch swoją działalność opiera o przeróbki popularnych utworów muzycznych Stosuje w swych filmach charakterystyczny, prymitywny, infantylny język, obfitujący w neologizmy, błędy gramatyczne i regionalizmy z całego kraju, ponadto mówi w nich nietypowo piskliwym głosem.](za https://pl.wikipedia.org/wiki/Klocuch) ]
O ile się orientuję, w US uczniowie wkładają bardzo wiele zaangażowania w wykonywane przez siebie samodzielnie prace i traktują je bardzo serio. Zapewne zdarzają się przypadki, kiedy to rodzice angażują się w pomoc, jak również próby „ściągania” i plagiatów. Jednak te dwa ostatnie są tępione z całą mocą dostępnych środków prawnych.
W Polsce są przepisy, które umożliwiałyby ściganie prawne, wytaczanie spraw karnych uczniom i studentom za „ściąganie” w czasie zaliczania przedmiotów i egzaminów.
Jest to po prostu fałszowanie dokumentów poprzez sfałszowane wyniki.
Dlaczego na „ściąganie” są przymykane oczy nauczycieli w Polsce?
Prawdopodobnie jest to skutkiem i pochodną deprawacji nauczycieli i rodziców - w kolejnym pokoleniu - z okresu panowania wcześniejszego systemu komunistycznego, gdzie oszustwa machiny państwowej były przez społeczeństwo tolerowane. Można to nazwać „spadkiem po komunizmie”, który należy jak najszybciej wytępić w młodym pokoleniu.
Niewątpliwie, proces zmian należy zacząć od nauczycieli akademickich w uniwersytetach pedagogicznych, nie tylko w powyższych zagadnieniach, ale także ukazując im nowe możliwości stawiania wymagań uczniom poprzez wykorzystanie nowych technologii cyfrowych.
Czy blockchain HIVE, w połączeniu z innymi środkami przekazu, mógłby przyczynić się do lepszego procesu dydaktycznego?
Bez wątpienia tak. Tylko kto ma nauczyć nauczycieli nauczyć posługiwania się blockchain'em?
Myślę, że szybciej uczniowie szkół podstawowych zaangażowaliby się w przygotowywanie zadań przy pomocy Hive, niż nauczyciele - chociaż, przecież to nie jest takie trudne – przełamali swoje podejście, a raczej odejście od tradycyjnego nauczania wyłącznie kredą lub pisakiem na tablicy.
Jeden ze studentów wybrał sobie do omówienia na zajęciach temat blockchain'u, który prawdopodobnie dla wykładowcy był mało zrozumiały.vide!
„Zajęcia zakończyły się moją prezentacją pt. "Dezalgorytmizacja kultury na przykładzie blockchainu Hive". Przy czym bazą mojego wywodu były wybrane założenia z artykułu "Kultura algorytmów" autorstwa Magdaleny Szpunar. Postanowiłem je skonfrontować z rzeczywistością blockchainową. Poniżej wybrane przeze mnie fragmenty.
W każdym narzędziu tkwią pewne założenia ideologiczne, pewna predyspozycja do konstruowania świata takiego raczej niż innego, cenienia jednej rzeczy bardziej od innej.
Komentarz: jeśli mielibyśmy mówić o jakimkolwiek założeniu ideologicznym w przypadku Hive, to byłaby nim wyłącznie decentralizacja, czyli rozłożenie władzy na platformie (blockchainie) między wszystkich użytkowników.
I w tym właśnie zasadza się istota hegemonii algorytmów, które – choć stworzone przez i de facto dla ludzi – coraz częściej są przez nich niezrozumiane, wymykają się ich kontroli, tworzą krępujący gorset technicznej racjonalności.
Komentarz: Hive nie jest prosty, ale z pewnością da się go zrozumieć - w przeciwieństwie do algorytmów Facebooka czy YouTube'a, którym przede wszystkim brakuje transparentności.
Władza algorytmów nad nami przejawia się w tym, że stają się one emanacją Postmanowskiej niewidzialnej technologii. Dzieje się tak, choć dla wielu z nas przezroczyste, niedostrzegalne algorytmy wniknęły tak dalece do społecznego i kulturowego krwiobiegu, że funkcjonowanie bez nich wydaje się niemożliwe.
Komentarz: Hive jest doskonałym przykładem na to, że funkcjonowanie bez algorytmów jest możliwe i spokojnie można poprzestać na chronologicznym wyświetlaniu treści.
W takim to ujęciu technika przestaje funkcjonować jako neutralna, stając się formą techniki autorytarnej, która przez procesy centralizacji władzy i kontroli staje się formą władzy samej w sobie.
Komentarz: Blockchain daje możliwości, które do tej pory były niewyobrażalne. Hive jest doskonałym przykładem na to, że społeczność może wygrać z kapitałem.
Algorytmy stają się technologią władzy nie tylko dlatego, że stosują wobec nas formę przemocy symbolicznej, której istnienia nie jesteśmy świadomi, ale także dlatego, że decydują, co ma wartość. Relacje międzyludzkie zostają przenicowane na algorytmy, co sprawia, że mamy właściwie do czynienia ze zmechanizowaną, ale i silnie zekonomizowaną towarzyskością.
Komentarz: Na Hive to użytkownicy decydują co ma wartość, a nie algorytmy. Ich brak wpływa na mniejszą polaryzację. Jest też większa kultura wypowiedzi. Mimo merkantylnego wymiaru zjawisko "zekonomizowanej towarzyskości" jest o wiele słabsze niż w głównych mediach społecznościowych. Zauważyć można za to wspólną troskę o rozwój platformy. Bo przecież każdy jest udziałowcem.
Prezentacja uzyskała pochwałę prowadzącego, ale entuzjazmu wśród studentów nie wywołała.”* (Sic!)
Czy nie jest to znamienne?
Wykorzystanie Hive w zajęciach dydaktycznych Instytutu Badań nad Wolną Przedsiębiorczością (ISFE) w Uniwersytecie Stanowym Oklahomy, USA zostało zaprezentowane przy okazji prezentacji konferencji z 27 września '22 „Blochain Ideas Summit”, w czasie której między innymi wystąpił @arcange z prezentacją HiveAuth Project Presentation and Q&A.
@trostparadox, który jest dyrektorem Instytutu Badań nad Wolną Przedsiębiorczością (ISFE) na Uniwersytecie Stanowym Oklahomy (OSU) prowadzi aktywne rozmowy z administratorami Uniwersytetu w celu uzyskania upoważnienia do poszukiwania funduszy na stworzenie nowego centrum w ramach Instytutu. Centrum to skupiałoby się na promowaniu, ułatwianiu i rozpowszechnianiu badań akademickich związanych ze zdecentralizowanym zarządzaniem i kierowaniem. Aktywnie poszukuje on również wkładu od społeczności Hive w odniesieniu do proponowanej misji, wizji i działań centrum. Przeprowadził już konkretne dyskusje z @theycallmedan, @starkerz i @guiltyparties i zaprasza innych do przyłączenia się do tych dyskusji. Każdy kto chciałby wziąć udział, może skontaktować się poprzez Discord pod adresem trostparadox#8559.
W OSU, dr Per Bylund, prowadzi w tym semestrze nowy kurs zatytułowany Przedsiębiorczość i społeczeństwo. Na początku semestru dr Bylund postawił wymóg około 50 studentom tego kursu, aby przesyłali swoje cotygodniowe zadania za pośrednictwem Hive. Jest to coś, co było robione wcześniej w ramach seminarium przez @trostparadox pt.: Entrepreneurial Value Creation in Society.
W programie Entrepreneurship & Society, cotygodniowe zadania studentów obejmują esej o długości od 500 do 750 słów na temat zasad przedsiębiorczości, które obserwują we wskazanym filmie lub podcaście, który muszą obejrzeć lub wysłuchać w każdym tygodniu.
Ich eseje mają być oddane w każdą środę do północy.
Dodatkowo, ISFE zapewnia co najmniej jedno stypendium w wysokości 250$ dla każdego ucznia z tej klasy, który zdobędzie najwięcej skumulowanych nagród Hive podczas semestru. Tak więc, wszystkie (również zewnętrzne) głosy mają mieć bezpośredni wpływ na ten konkurs. Konkurs oparty jest na wszystkich nagrodach związanych z Hive zdobytych przez danego studenta, niezależnie od tego, czy nagrody te były bezpośrednio związane z zadaniami klasowymi. Mając to na uwadze, jest prośba o rozważenie "śledzenie" każdego studenta, którego eseje wydają się szczególnie prowokujące do myślenia lub dobrze napisane.
Eseje są publikowane przez studentów na:
https://peakd.com/created/gradnium
https://peakd.com/created/eee-2083
https://peakd.com/trending/fall-2022
Oczywiście każdy może używać tych tagów, niezależnie od tego, czy jest studentem w klasie, czy nie. Dla filtrowania wyłącznie wpisów studentów, można użyć front-endu (który jest obecnie skonfigurowany tak, aby wyciszyć wszystkie konta oprócz kont studenckich)
Na marginesie, TA dla klasy niedawno odkrył, że student kręcił / plagiatował eseje innych studentów. Oprócz zajęcia się tymi wykroczeniami na poziomie uniwersyteckim, zaalarmowani zostali członkowie społeczności Hive, którzy są aktywnie zaangażowani w działania antyplagiatowe. W przypadku zauważenia takich działań studenckich, jest apel o zgłoszenie tego dyrektorowi ISFE poprzez Discord na trostparadox#8559.
W tym semestrze @trostparadox zaproponował rozwiązanie: utworzenie dla studentów kont przy użyciu swoich własnych tokenów do tworzenia kont. Studenci dostają ich hasło główne i pouczenie, jak zresetować ich hasło główne oraz odzyskać i przechowywać ich klucze prywatne.
W ten sposób konto wykładowcy jest kontem odzyskiwania, więc teoretycznie powinien być w stanie pomóc zresetować ich klucze, jeśli je zgubią.
@curatorcat.pal w dyskusji zaproponował, „aby na kursach w college'u, studenci byli zobowiązani do umieszczenia swoich kluczy na dyskach twardych, które umieszczą w zapieczętowanych kopertach z ich nazwiskami i przekażą do przechowania na początku semestru, zaraz po utworzeniu ich kont Hive. Kiedy oceny końcowe zostaną przypisane, otrzymują swoje koperty z powrotem.”
Dopóki nie zostanie wdrożone lepsze rozwiązanie, uczeń nie może tłumaczyć się zagubieniem kluczy prywatnych.
Przeczytałem kilka esejów studenckich na https://peakd.com/created/eee-2083,
na przykład na zadany temat „Keith Smith on Free Market Health Care".
Warto przytoczyć tutaj fragment, w którym zaskoczyły mnie wartościowe przemyślenia studenta w innym poście:
„Największym aspektem przedsiębiorczości w tym filmie nie była kreatywność, lecz ryzykowność bycia kreatywnym. Nieprzewidywalność i ryzyko bycia kreatywnym jest tym, co czyni przedsiębiorcę. Kiedy jednostka decyduje się ponieść ryzyko przedsięwzięcia biznesowego, nie stawia już na pierwszym miejscu bezpieczeństwa przewidywalności. W rzeczywistości, aby przedsiębiorca mógł kontynuować swoją działalność, musi zaadaptować rozumowanie efektowne, które opiera się na całkowitym braku pewności.”
Bohater tematu, Howard Roark, podejmuje wszystkie swoje decyzje na rzecz swojej kreatywności, a nie przewidywalności. Jeden z jego przyjaciół próbuje przekonać Howarda do kompromisu swoich wartości. Mówi mu, że gdyby tylko poddał się presji korporacji, wtedy miałby mnóstwo biznesu i dochodów.
”Ryzyko przedsiębiorczości wpływa na społeczeństwo w pozytywny sposób. Powodem jest to, że bycie kreatywnym jest kosztowne. Kiedy przedsiębiorca zaczyna, zwykle ma niezwykle ograniczone zasoby i musi je jak najlepiej wykorzystać. Jest to również znane jako bootstrapping. Ten dylemat utrzymuje przedsiębiorców skupionych i świadomych wartości, którą muszą stworzyć. W konsekwencji przedsiębiorcy są oszczędni w tym, co mają i są mniej skłonni do marnowania czasu i pieniędzy społeczeństwa. Krótko mówiąc, większa presja zachęca do innowacji. Również społeczeństwo wspiera ten aspekt w całej rozciągłości. W społeczeństwie mamy tych, którzy wolą życie w prostocie i przewidywalności, a także tych, którzy są ryzykantami. Naturalnie, społeczeństwo podporządkowuje się ich tendencjom i ludzie wpadają w ich karierę. Wciąż jednak mamy tych, którzy pracują w korporacji przez większość swojego życia, zanim uświadomią sobie, że brakuje im poczucia własnej wartości.”
Pierre Boulet @pboulet stworzył społeczność dla prowadzonych przez siebie kursów związanych z blockchainem na Uniwersytecie w Lille we Francji. Wymaga, aby studenci zamieszczali na nim swoje prace. Również Sorin Cristescu @sorin.cristescu używa Hive w ten sposób.
"Na Wydziale Nauki i Technologii Uniwersytetu w Lille używamy tej platformy jako narzędzia do nauczania technologii blockchain. Studenci składają swoje prace na tej platformie i są nagradzani w HIVE w zależności od widoczności, jaką uzyskały ich artykuły. Jest to okazja dla nauczycieli, aby wyszczególnić z nimi techniczne i ekonomiczne mechanizmy publicznego ekosystemu blockchain, takie jak algorytmy konsensusu (proof of work, proof of stake, itp.) i aktywa kryptograficzne (kryptowaluty, NFT i inne tokeny kryptograficzne)."
"W szczególności eksperymentujemy na Uniwersytecie w Lille z wydawaniem cyfrowych świadectw osiągnięć na blockchainie, aby walczyć z oszustwami dotyczącymi stopni naukowych i zaoferować naszym absolwentom usługę o wartości dodanej: świadectwo, które jest dostępne szybciej, przetłumaczone na język angielski i łatwiejsze do udostępnienia niż wersja papierowa.
Certyfikaty te są na razie wydawane w publicznym blockchainie, ale celem jest jak najszybsze wykorzystanie europejskiej infrastruktury publicznej EBSI."
Czy możemy w Polsce wdrożyć podobne rozwiązania dydaktyczne?
Czy - zainspirowani przykładem z OSU - możemy zaproponować coś więcej w procesie dydaktycznym?
Naszą mocniejszą stroną są narzucane w sposób scentralizowany przez Ministerstwo Edukacji i Nauki minima programowe w podstawach nauczania.
Kwestią czasu i szerokich działań w postaci nacisków społecznych na ministerstwo jest doprowadzenie do wdrożenia w ramach jakiegoś przedmiotu „informatycznego” założenia konta na blochchain'ie, zaraz na początkowych zajęciach. Z konieczności nauczyciele też musieliby tę umiejętność opanować.
Zaletą modelu, z zadawanym obowiązkiem pisania esejów na narzucony ambitny temat, jest odejście od swobody wybierania sobie tematów, mało ambitnych, nie wymagających dużego nakładu pracy (o czym wspominał @hallmann) i dłuższego zastanowienia się nad istotnymi problemami zawartymi w analizowanym utworze przez ucznia/ studenta. Jest to istotna korzyść.
Nie bez znaczenia jest, że również inni uczestnicy (uczniowie) mogą ocenić porównując (również rodzice „wypociny swojej pociechy”) swoje z wypracowaniami innych uczniów.
Uwolni to nauczycieli od dyskusji z niektórymi roszczeniowymi rodzicami na temat ocen.
Należałoby rozważyć możliwość wykorzystania Blurt'a zamiast Hive'a, gdyż opłata (niewielka)zmiejszyłaby chęć części młodzieży do wypisywania złośliwych komentarzy przy postach kolegów/koleżanek, ewentualnie nękanie autora opublikowanego zadania wpisami nie na temat.
Zastanawiam się, w jakim zakresie w mojej działalności przedsiębiorcy, jak ja mógłbym wdrożyć stosowanie Hive.
Na gorąco: Hive ma swoje ograniczenia wynikające z formy blogu, a w szczególności wielkości plików, co wyklucza - czasem potrzebne - umieszczanie dużych plików zaszyfrowanych, np. rozważań i dyskusji o warunkach handlowych ograniczonej do grupy klientów.
Zapewne powstaną aplikacje rozszerzające możliwości Hive.blog lub inne formy wykorzystujące blockchain.
Podejmijmy dyskusję w tym temacie.
Metoda projektu (bo tak najkrócej można nazwać zadanie, którego efektem byłaby publikacja uczniowska na Hive) to metoda bardzo dobra, ale nie zgadzam się z poniższą tezą.
Przeładowane i nieprzemyślane podstawy programowe, których stopień opanowania przez ucznia jest sprawdzany podczas egzaminów końcowych, to główny problem polskiej edukacji i największa przeszkoda w jej unowocześnianiu. Krótko mówiąc - w podstawy władowano tyle treści w większości odtwórczo-pamięciowych, że przeznaczenie tygodnia lub dwóch na ciekawy i kreatywny projekt tematyczny oznacza niezrealizowanie obowiązkowych treści.
Szkoły nie przymykają oczu na ściąganie. Raczej ciągle z nim walczą, a walka jest nierówna, bo uczniowie nie mają poczucia uczenia się dla siebie - kretyńskie podstawy programowe sugerują uczniom rozwiązania w stylu zakuć - zdać - zapomnieć, a jeszcze lepiej przechytrzyć (ściągnąć, znaleźć w necie rozwiązania) - zdać - zapomnieć.
Piszesz:
Zapytuję zatem - gdzie można uzyskać takie tygodniowe uprawnienia? Studia podyplomowe dla nauczycieli trwają trzy semestry. Indywidualnie możliwe jest skrócenie do dwóch semestrów - zależnie od charakterystyki wcześniej ukończonych studiów.
Sami się nauczą. Wystarczy dać im troche autonomii, a nie wygrażać odebraniem dodatku motywacyjnego, negatywną oceną pracy lub komisją dyscyplinarną za niezrealizowanie napiętej jak guma w ciasnych gaciach podstawy programowej.
Brzmi dość fantastycznie. Żeby zaistniały jakiekolwiek skutecznie "naciski społeczne" najpierw społeczeństwo musiałoby być świadome. Niestety nie jest i prędko nie będzie. Szerokie zastosowanie blockchainu to na ten moment marzenie ściętej głowy. Potrzeba czasu. Nie oznacza to rzecz jasna, że nic z tym nie można zrobić. Na początek wystarczy, że przekona się choćby jednego nauczyciela do wykorzystania Hive. Jeśli będzie przynosiło to widoczne efekty, to inni też się zainteresują.
Nie bądź "niewiernym Tomaszem".
Nie pracuję w szkole, ale spróbuję jakiegoś młodego nauczyciela do tego zachęcić.
Starsi nauczyciele są oporni ( - żaden przykład ich nie zdoła zainteresować) i z niechęcią patrzą na pomysły młodych nauczycieli i chętnych do działania.
Thank you for the mention @leon112.