ရင့္က်က္လာမိတ့ဲအခါ
ျပႆနာေတြရွိလာတဲ႔အခါ
အရင္လို ထင္တိုင္းမလုပ္တတ္ေတာ့ပဲ အမွားအမွန္စဥ္စားျပီးမွ လုပ္တတ္လာတယ္...
လူတစ္ခ်ိဳ ့ရဲ႕စကားေတြကို
မယံုႀကည္ေပမယ့္ နားေထာင္ေပးတတ္လာတယ္...
အထီးက်န္ေနခဲ႔ရေတာင္
အရင္လိုအေတြးေတြ အစြန္းမေရာက္ေအာင္
ထိန္းတတ္လာတယ္....
အျပစ္တင္ခံရတဲ႔ စကားေတြႀကားလာတဲ႔အခါ
အရင္လိုေခါင္းထဲထည့္ စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ
လစ္လ်ဴရႈတတ္လာတယ္....
ေဒါသေတြျဖစ္ေနရင္ေတာင္
အရင္လို ေပါက္ကြဲမျပတတ္ေတာ့ဘူး....
ခြဲျခားဆက္ဆံေနခဲ႔ရင္ေတာင္မွ
ခံစားမေနေတာ့ပဲ မသိသလိုမ်ိဳးနဲ႔ ေနတတ္လာတယ္..
စာေတြဖတ္ရတာ နွစ္သက္လာျပီး
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝျဖတ္သန္းလာပံုေတြ
အခက္အခဲေတြကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္လည္းဆိုတာကို
စိတ္ဝင္စားတတ္လာတယ္....
ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ရင္ခုန္တတ္စလို မဟုတ္ေတာ့ပဲ
တည္ျငိမ္စြာပဲ ခ်စ္ေနခ်င္လာတယ္.....
ဝမ္းနည္းမႈေတြရွိလာေတာင္
ဘယ္သူမွမသိေအာင္
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ငိုတတ္လာခဲ႔တယ္....
စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ကုိယ္မ်က္နွာမွာ
မေပၚေအာင္ အျပံဳးေတြနဲ႔ ထိန္းတတ္လာတယ္....
အရင္လို စိတ္ကူးမေနတာ့ပဲ
ဘဝကို လက္ေတြဆန္ဆန္ပံုေဖာ္တတ္လာတယ္....
ဆံုးရံႈးမႈဆိုတာ ဘယ္အရာမွ မရွိမွန္းလည္း
စဥ္စားတတ္လာတယ္..........
I vote you