"မာန ႏွင္းဆီ" (Part 1)
"ေ မခတ္ထန္"
ေခၚသံက မုိးၾကဳိးပစ္သံထက္ျပင္းသည္။ဘယ္ေလာက္ပင္သတၱိေကာင္းတယ္ေျပာေျပာ ဒဏ္ရာေတြေပးေနက်ေခၚသံေၾကာင့္ ေမ့ကုိယ္ေလးတုန္သြားမိသည္။ၿပီးေတာ့ ေလးေလးမ်က္ႏွာကုိ ဖ်က္ခနဲေမာ့ၾကည့္မိသည္ကအားကုိးတႀကီး...။
"သြားလုိက္သမီးေလး၊ သူတုိ႔ဆုံးမတာလုိ႔ပဲ ခံယူလုိက္ပါကြယ္၊ ခုခ်ိန္မွာ ေလးေလးကသမီးဘက္ကရပ္တည္မေပးႏုိင္လုိ႔ ေလးေလးမွာအပစ္႐ွိပါတယ္ကြယ္"
စကားအဆုံးမွာေခါင္းငုိက္စုိက္က်ကာ ညဳိးေလ်ွာ္သြားတ့ဲ ေလးေလးကုိၾကည့္လ်က္
"စိတ္မပူပါနဲ ့ ေလးေလးရယ္ ဒီဒဏ္ေတြကုိသမီးခံႏုိင္ေနပါပီ"ဟုအံႀကိတ္ကာေျပာမိ၏။
"ဟ့ဲ...ေမခတ္ထန္ ငါေခၚေနတာမၾကားဘူးလား၊နင္နားကန္းေနသလား...ဟမ္"
"ကြၽန္မ လာပါပီ"
"ေအ...မနက္ကနင့္ကုိငါဘာခုိင္းထားလဲ "
"အိမ္အလုပ္ေတြၿပီးရင္...မမေလးလုံခ်ည္ေလ်ွာ္ခုိင္းထားပါတယ္"
"ေအး...အ့ဲဒါေလ်ွာ္ၿပီးၿပီလား"
"ေလးေလးကုိ ေဆးတုိက္ေနလုိ႔ မေလ်ွာ္..."
"ျဖန္း...👋"
စကားေတာင္မဆုံးလုိက္ မမေလးနဒီ၏လက္ဝါးက
ေမခတ္ထန္၏ပါးမွာ အ႐ွိန္ျပင္းစြာက်ေရာက္လာသည္။ေမခတ္ထန္မွာ အသားျဖဴသူေလးျဖစ္၍ ပါးျပင္မွာလက္ဝါးရာေလးက ထင္းခနဲပင္...။
"ေကာင္မ...နင္က ဘာအခ်ဳိး ခ်ဳိးတာလဲ အ့ဲလုံခ်ည္ကုိ မနက္ကတည္းက ေလ်ွာ္ခုိင္းထားတာကုိ ခုခ်ိန္ထိမေလ်ွာ္ရေတးဘူးဟုတ္လား...ဟမ္"
"မေလ်ွာ္ေပးဘူးလုိ႔ ကြၽန္မ မေျပာပါဘူး ဒီခုဟာက ကြၽန္မ မအားေသးလုိ႔ပါ"
အသားက်ေနေသာ႐ုိက္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ေမ့မ်က္ႏွာေလးရဲဝ့ံစြာေမာ့လာသည္။ေခါင္းငုံ႔ လည္စင္းေပးေနလည္း
ဒီ႐ုိက္ခ်က္ေတြက သနားင့ဲညႇာစြာ ေလ်ွာ့က်သြားမည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ေျပာခ်င္တာကုိေျပာၿပီးမွ
ဘယ္ေလာက္ခံရပါေစ...။
"အံမယ္...ၾကည့္စမ္းေမေမ ဒီေကာင္မလူပါးသိပ္ဝေနတာ "
"အမွန္တရားကုိ ေျပာျပတာပါမမ"
"တိတ္စမ္း၊ အမ်ဳိးယုတ္မ"
'အမ်ဳိးယုတ္မ 'ဆုိသည့္ စကားသံက နားထဲမွာ ျပင္းထန္စြာ ေပါက္ကြဲသြားသည္။ေမ့ မ်က္လုံးမ်ားက
ေမ့အား'အမ်ဳိးယုတ္မ'ဟုေျပာလုိက္ေသာေဒၚနဒီလႈိင္းထံသုိ႔...။
"အံမာ...ၾကည့္ပုံက... ငညဳိ"
ေဒၚနဒီလႈိင္း ကသူ႔ငယ္ကြၽန္ႀကီး ငညဳိအား..။
"ဗ်ာ.မမေလး"
"ဒီေကာင္မကုိအပုိးက်ဳိးေအာင္ဆုံးမလုိက္စမ္း..."
"ဟုတ္က့ဲ...မမေလး"
ငညဳိကလည္း အမိန္႔နာခံသည့္ တပ္သားတစ္ေယာက္ႏွယ္ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ေမ့အား႐ုိက္ရန္ နံရံတြင္
ထား႐ွိသည့္ က်ာပြတ္ႏွင့္...
"ရႊမ္း..."
ဘယ္ေလာက္ပင္မာန္တင္းထားပါေစ ဒီက်ာပြတ္ကုိ
ေတာ့ေတာင့္ခံထားႏုိင္းစြမ္းမ႐ွိပါေခ်။တစ္ခ်က္ထဲႏွင့္
ဒူးေထာက္က်သြားေသာ ေမခတ္ထန္အား သားအမိ
ႏွစ္ၾကည့္ကာ သူတုိ႔အတြက္ ၏ျမင္ကြင္းကဟာသ
ဗီဒီယုိက့ဲသုိ႔ ၾကည့္ကာ ဟားတုိက္ရယ္ေမာေနၾကသည့္
ေဒၚနဒီလႈိင္းတုိးသားအမိကုိ က်ာပြတ္ဒဏ္ကုိအံႀကိတ္
ခံေနရင္းမွ စူးစုိက္စြာၾကည့္ေနမိသည္။
"ရႊမ္း"
"အား..."
"ရႊမ္း"
"အား..."မိန္းကေလးေတ်ာက္ ျဖစ္သည့္အတြက္
ျပင္းထန္လြန္းသည့္ က်ာပြတ္သုံးခ်က္ႏွင့္အတူ
ေမ့ခႏၡာကုိယ္ေလး ေလဟာနယ္ထဲ ေရာက္သြား
သက့ဲသုိ႔ ခံစားလုိက္ရၿပီး ေမေနာက္ဆုံးသိလုိက္သည္က "ဒုန္း"ဟူေသာ ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ သူမ၏ေခါင္းထိခက္သံ ...။ထုိအခ်ိန္မွ ေဒၚနဒီလႈိင္းက
"ဟ့ဲ ..ငညဳိ ရပီ ...အ့ဲေကာင္မကုိသူ႔အခန္းထဲထည့္ပိတ္ထားလုိက္...ငါ့ေယာက်ာ္းမသိေစန႔ဲ။သူေမးရင္
အျပင္သြားခုိင္းထားတယ္လုိ႔ေျပာ ၾကားလား..."
"ဟုတ္က့ဲ...မမေလး"
ဒီျမင္ကြင္းကုိ အစအဆုံးျမင္လုိက္ရသူက...။အမုန္း
ျပင္ဦးလြင္ ကုိေရာက္ကတည္း ဘယ္မွမသြားပဲ
မေရာက္တာၾကာပီျဖစ္တ့ဲစံအိမ္ႀကီးကုိလွည့္ပတ္
ၾကည့္႐ွဴ႕ေနသည္။ၿပီး အေပၚဆုံးအထပ္မွ မွန္ဘီလူး
ေလးတစ္လက္ျဖင့္ ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္ ၾကည့္ေနရာမွ
အမွတ္မထင္ ေဘးအိမ္၏ ေထာင့္က်က်ေနရာေလး
တစ္ခုမွ သူႏွင့္ရြယ္တူေလာက္႐ွိမည့္ ေကာင္မေလး
တစ္ေယာက္ကုိ သူႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္သည္ဟု
ယူဆရေသာ အသက္အလတ္ပုိင္းမိန္းမႀကီးေတ်ာက္
ႏွင့္သူႏွင့္ရြယ္တူေကာင္မေလးထက္နည္းနည္းႀကီး
မည္ဟုထင္ရေသာ မိန္းကေလးေတ်ာက္ ၿပီး
အသားညဳိညဳိ ဗလေတာင့္ေတာင့္ေယာက်ာ္းႀကီး
တုိ႔ကထုိမိန္းကေလးအား႐ုိက္ႏွက္ေနသည့္ျမင္ကြင္း
သည္ သူ႔အားအ့ံအားသင့္ေစသည္။စိတ္ထဲမွလည္း
'ဘယ္လုိလူေတြဘာလိမ့္အၾကင္နာတရား ေခါင္းပါး
လုိက္ၾကတာ ကုိယ့္ကုိဘာမွျပန္မလုပ္ႏုိင္တ့ဲလူကုိ
႐ုိက္ႏွက္ေနၾကတာ ထုိမ္ိန္းကေလး သတိလစ္
သြားလဲက်သြားသည္အထိ ပင္။အမုန္း ကုိယ္ႏွင့္မဆုိင္
ေသာ္လည္း လူငယ္သဘာဝ အရစူးစမ္းခ်င္မိသည္။
ထုိအခ်ိန္...
"က်ီြ.. ."ဟူေသာအမုန္းအခန္းတံခါးဖြင့္လာသူ
ျခံေစာင့္ဦးေလး ဘႀကီးစုိးက
"အမုန္း..."
"ဗ်ာ...ဘႀကီးစုိး ဘာေျပာစရာ႐ွိလုိ.လဲ"
"အဟဲ...ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ မင္းကခါတုိင္းဆုိ
ဒီေရာက္တာန႔ဲ ခ်က္ခ်င္းလည္တာေလကြယ္
ဒီတစ္ေခါက္ၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနလုိ႔
ဘာမ်ားျဖစ္တာလဲဆုိပီးလာၾကည့္တာ...။"
"ေျသာ္...ဒီလုိပါပဲဗ်ာ ေရာက္တုိင္းလည္ေနေတာ့
ျပင္ဦးလြင္တစ္ျမဳိ့လုံးကႏွံ႔ေနပီေလဗ်ာ အ့ဲတာေၾကာင့္
ပါဗ်ာ ဘာရယ္လုိ႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး..."
"ေအးပါကြာ...😂😂"
"ဒါန႔ဲ...ေဘးျခံကလူသစ္ေတလား?"
"ေအးကြယ့္...ဒီႏွစ္မွေျပာင္းလာၾကတာပဲ
ဘႀကီးစုိးၾကားမိသေလာက္ကေတာ့ သူတုိ႔က
အထည္ႀကီးပ်က္ေတြဆုိလား ဘာလားသခ်ာမသိပါဘူးကြာ "
"Aww..."
မနက္မုိးလင္း၍ မ်က္စိႏွစ္လံုးဖြင့္ၿပီဆုိသည္ႏွင့္
သံပတ္ေပးထားသည့္စက္႐ုပ္ပမာ အလုပ္ေတက
တန္းစီေနသည္ ဒီေန႔ေရခဲေသတၱာထဲမွ ဟင္းခ်က္
စရာမ်ားကုန္ေနပီျဖစ္သည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ေစ်းသြားရန္
ထြက္လာခ့ဲသည္ ။ လမ္းသာေလ်ွာက္ေနရတယ္
မေန႔က႐ုိက္ထားတ့ဲ က်ာပြတ္ဒဏ္ေၾကာင့္
တစ္ကုိယ္လုံးနာက်င္ေနသည္။လူကယုိင္န႔ဲန႔ဲဖစ္ေန
သည္မနည္းအာယူးကာေလ်ွာက္ေနရသည္။
သုိ႔ႏွင့္အခ်ဳိးေကြ႔ေလးတစ္ခုသုိ႔အေရာက္
"အား... အမေလး!"
"ဒုန္း"