ေခတ္ ………

ပုဂံသြားဘို ့စကားနဲ႔ အကိုတေယာက္နဲ႔B Pyae စပ္မိစပ္ရာေလးေတြေျပာျဖစ္ခ့ဲႀကပါတယ္ ။

B Pyae က်ဴရွင္တက္တ့ဲအေႀကာင္းေတြထည့္ေျပာႀကရင္း အကုန္ႀကံဳရသမ်ွေလးေတြပါ ေျပာျဖစ္သြားေတာ့ ခုလိုပိုစ့္ေလး တပုဒ္အျဖစ္ B Pyae က ဖန္တီးလိုက္ပါတယ္ ။

အ့ဲဒီအကိုရဲ႕စကားေတြကို ေကာက္နႈတ္ရင္း Steemit Post အျဖစ္ ျဖည့္စြက္လိုက္တာကေတာ့ ……

တကယ္ေတာ့ ..
အသုံးမက်တဲ့ သူတေယာက္အျဖစ္
ရပ္တည္နိူင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။
သူတို႔ေတြမွာလဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့
ေခတ္ဆိုတာရွိတယ္။
အဲဒါေတြကို နားလည္သြားရင္
အသုံးမက်သူေတြကို
ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္သြားလိမ့္မယ္။
သင္ကိုယ္တိုင္ ျဖတ္သန္းဖူးရင္ေတာ့
သင္အသုံးမက်ဘူးဆိုတာ
၀န္ခံမိပါလိမ့္မယ္။
................
သိတတ္စအ႐ြယ္မွာ မိဘလူႀကီးေတြက
သားႀကီးရင္ သမီးႀကီးရင္ ဘာလုပ္မွာလဲ?
ဆရာ၀န္ႀကီးလား စစ္ဗိုလ္ႀကီးလား
အင္ဂ်င္နီယာႀကီးလား ဆိုၿပီး လမ္းေၾကာင္းေပးတဲ့
အေမးေတြ ေမးတတ္ၾကတဲ့ ေခတ္ ……

အတန္းထဲမွာ စာဘယ္ေလာက္ည႕ံည႕ံ
ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္မျပည့္ရင္ေတာင္ က်ဳရွင္မွန္မွန္တက္ထားရင္ Aခန္းမွာအၿမဲေနရပီး အတန္းတိုင္းေအာင္တဲ့ ေခတ္ ……

ဆယ္တန္းက်မွာကို ေသမေလာက္ ေၾကာက္တတ္ၾကၿပီး နတ္ႀကီးတယ္လို႔ ေျပာတတ္ၾကတဲ့ ဆယ္တန္းကို လမ္းေၾကာင္းမွန္မွန္နဲ႔ ပူေဇာ္ပသတတ္ရင္
ေအာဒီနဲ႔ေတာင္ ေအာင္လို႔ရတဲ့ ေခတ္ ……

တကၠသိုလ္မွာ ေမဂ်ာေ႐ြးတဲ့အခါ အမွတ္နဲ႔မဆိုင္ ဝါသနာနဲ႔တလြဲ ေခါင္းပန္းလွန္သလုိ က်ခ်င္ရာက်ေ႐ြးတတ္ၾကပီး တက္ရပီးေရာဆိုတဲ့ ေခတ္ ……

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းတက္ရျခင္းရဲ႕ အဓိကရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ ဘြဲ႕တစ္ခုခုရဖို႔ျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းၿပီးဘြဲ႕ရတဲ့တေန႔ေန႔ ဘြဲ႕ဓာတ္ပုံကို အိမ္တိုင္မွာခ်ိတ္ဆြဲနိူင္ရမည္ဟု ၾကဳံးဝါးကာ ဘြဲ႕ရမွ လူရာ၀င္မယ္ဆိုတဲ့အသိတစ္ခုက အရိုးစြဲေနၾကျခင္းေၾကာင့္ ဘြဲ႕တခုခုရဖို႔ အသဲအသန္
လုံးပန္းၾကရတဲ့ ေခတ္ ……

ေက်ာင္းၿပီးဘြဲ႕ရေတာ့ ဘြဲ႕ေတာ္လက္မွတ္ကို ကိုင္ဆြဲကာ ပညာမာန္တခြဲသားနဲ႔ အလုပ္ထဲ၀င္ကာမွ
ရခဲ့တဲ့ဘြဲ႕ေတာ္ႀကီးဟာ သုံးစားလို႔မရမွန္းသိသြားၿပီး ေသာက္တလြဲ ျဖစ္ေနပါကလားးရယ္လို႔ အခ်ိန္လြန္ေနာင္တရတတ္ၾကတဲ့ ေခတ္ ……

ဒီေခတ္ႀကီးကို တြန္းလွန္ရင္း အသုံးက်တ့ဲသူတေယာက္ျဖစ္ဖို ့ B Pyae ႀကိဳးစားရေတာ့မယ္လို ့ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိတယ္ ။

image credit source

@pyaesonekhinkhin

MSC 021