ေႏြရင့္ႏွင္းစက္ (၁၀)

images (11).jpeg
Credit image

တံခါးသည္ တျဖည္းျဖည္း ပြင့္ဟသြား၏။ညႇင္းသြဲ႔တိုးလ်ေသာ ႐ိႈက္သံသည္ သူ႔ထံ ပ်ံ့လႊင့္လာေလသည္။
ျမင္ကြင္းသည္ တျဖည္းျဖည္းက်ယ္ျပန္႔လာေသာအခါ..
" ဟင္ "
သူ႔ႏွလံုးခုန္သံသည္ ယမ္းခါလ်က္ သူ႔မ်က္လံုးအိမ္သည္ ေဝဝါးမႈတို႔ျဖင့္။ သူ တံခါးကို အသာေလး ျပန္လွည့္ပိတ္လိုက္ၿပီး ထိုအေ႐ွ႕မွ လွည့္ထြက္လိုက္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ပစ္လိုက္မိသည္။
" ေဟး..ေဟး...."
ေခၚသံေၾကာင့္ သူလွည့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ေရသန္႔ဘူးနဲ႔ အထုပ္အခ်ိဳ႕ကို ဆြဲလ်က္ သူ႔ကိုေခၚေနျခင္း ျဖစ္သည္။သူရပ္ၾကည့္ေနစဥ္ သူ႔အနားသုိ႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီး
" အခန္းနံပါတ္ (.....)ကိုလာတာ မဟုတ္လား.."
သူျပံဳးေယာင္သန္းၿပီး ေခါင္းခါျပလိုက္မိသည္။ၿပီးေနာက္ သူ႔ေျခလွမ္းတို႔သည္..
ထိုေနရာမွ ...ေဝးသထက္....ေဝးရာဆီသို႔...

တစ္ႏွစ္ဆိုေသာ အခ်ိန္တို႔ လြန္ေျမာက္ၿပီးခ်ိန္..

" နင္...နင္....႐ိႈင္း မဟုတ္လား.."
ပုဂံေျမရဲ႕ ဆည္းဆာခ်ိန္မွာ နားရြက္ေထာက္ေနသည့္ ဆံပင္တို႔ကို သိမ္းလွန္ၿဖီးလ်က္ ေနကာမ်က္မွန္နက္ကို တပ္ထားသည့္တိုင္ ေမ့ေပ်ာက္ရန္ခက္ခဲေသာ ႐ုပ္ရည္ပိုင္႐ွင္ ႐ိႈင္းအား နဒီ ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိႏိုင္ပါသည္..။
ပါးစပ္တို႔ ပြင့္ဟသြားသည့္ ထိုသူသည္ မ်က္ဝန္းတို႔ကို မျမင္ႏိုင္သည့္ အျဖစ္ကို အကာအကြယ္ယူရင္း..အံ့ျသစိတ္ကို ဖံုးကြယ္ပစ္လိုက္ရင္း ခြၽတ္မလို ျဖစ္သြားသည့္ မ်က္မွန္းကို ျပန္လည္ပင့္တင္လိုက္ရင္း..
"မစၥ လူမွားေနပါၿပီ.."
လွည့္ထြက္သြားသည့္ ေျခလွမ္းတို႔သည္ တစ္ခုခုကို ဖံုးကြယ္ထားမွန္း နဒီ သိလိုက္သည္။
အေျခအေနတစ္ခုကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ထက္ ေ႐ွာင္တိမ္းတတ္ေသာ လူမ်ိဳးကို နဒီမုန္းသည္။တစ္ခ်ိန္က သူမ သေဘာက်ခဲ့ဖူးေသာ ႐ိႈင္းဆိုသည့္လူသည္ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ိဳး ျဖစ္ေနသည့္အျဖစ္သည္..
နဒီ လက္ခံႏိုင္ဖို႔ ခက္ခဲစြာ ေျခလွမ္းေတြေနာက္ ေျပးလိုက္သြားၿပီး ေျခလွမ္း ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ အကြာအေဝးမွ လူကို လူၾကားသူၾကားထဲမွာပင္ နဒီ ေအာ္ေျပာပစ္လိုက္မိသည္..။
"႐ိႈင္း...႐ွင္ ယုယကို မွတ္မိလား..."
အေျပးလွမ္းေနေသာ ေျခလွမ္းတို႔သည္ တျဖည္း ျဖည္း ေလးပင္သြားၿပီး ေနရာမွာပင္ ရပ္တန္႔ေနသည္။
နဒီေျပးသြားလိုက္ၿပီး
" ႐ွင္ ဘာလို႔ ညာတာလဲ။ယုရဲ႕အျဖစ္ေတြကို ႐ွင္သိခဲ့လို႔လား .."
images (12).jpeg
Credit image
"ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မဝင္စားခ်င္ေတာ့ဘူး မနဒီ..။ယုယနဲ႔ကြၽန္ေတာ္လူခ်င္းမဆံုဖူးေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အေပၚထားတဲ့ သေဘာထားကို မနဒီပိုသိခဲ့မွာပါ..တခ်ိဳ႕အရာေတြက အမွန္တရားေပမယ့္ ခါးသီးလြန္းတယ္။ကြၽန္ေတာ္က ႐ူးခဲ့သူ သက္သက္ပါ.."
သူ႔စကားသံတို႔တြင္ သူ႔ခံစားခ်က္တို႔ စြန္းထင္းေနဆဲပင္။သူ ထိုမွ်သာေျပာၿပီး ေနရာမွ ဆက္ၿပီး ေျခလွမ္းေရြ႔သည္။နဒီတခဏမွ် မွင္တက္သလို ျဖစ္ေနရာမွ တိုးလ်ေသာ္လည္း ႐ွင္းလင္းသည့္ စကားအခ်ိဳ႕ကို ကိုယ့္ကိုယ့္ကိုယ္ ေျပာသလိုပင္ ေျပာလိုက္မိသည္။
" ယုယ...ဖိုး စြဲခဲ့တယ္.."

သူ႔ေျခလွမ္းေတြ ထပ္မံ ရပ္တန္႔သြားၿပီး မ်က္မွန္ကို ဆက္ခနဲ ခြၽတ္ကာ နဒီ့ကို အံ့ျသတႀကီး လွည့္ေမး၏..
" ဘာ....နံပါတ္ဖိုးကို....ယုယက.."

နဒီ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေလသည္။

"အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာအေပၚမွာေတာ့ ယုယ ျပန္ၿပီး မလႊမ္းမိုးႏိုင္ေတာ့ဘူး မသက္"

ေလ်ာ့ရဲရဲျပံဳးရင္ တိုးလ်လ်ဆိုမိတဲ့ စကားသံေတြကို သူမ မခံယူႏိုင္စြာ ေခါင္းကို ငံု႔ခ်ထားလိုက္သည္။

" ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ဘဝတစ္ခုကို ျပန္ၿပီး တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့တာနဲ႔တင္ ယုက သိပ္ေတာ္ေနပါၿပီကြယ္။ မသက္ဆို အခုထိ မူးယစ္ကြၽန္ပဲေလ..ၾကည့္စမ္း မသက္ညီမေလးကေတာ့ အခုဆို သိပ္ကို လွပေနတာပဲ.."

သူမ မသက္စကားကိုၾကားမွ သိပ္ကို ဝမ္းနည္းသြားမိသည္။
ဝဲတက္လာသည့္ မ်က္ရည္ေတြကို ျပန္ထိန္းရင္း မသက္ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လိုက္မိေတာ့ မသက္က သူမကို ခပ္ဖြဖြေလး ျပန္ဖက္ထားခဲ့ေလသည္။
" ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ခြင့္မရၾကလို႔ ျဖစ္လာသမွ်အေပၚ အေကာင္းဆံုးလက္ခံႏိုင္ၾကဖို႔ ႀကိဳးစားၾကရတဲ့ လူေတြထဲမွာ မသက္တို႔လည္း ပါတယ္ေလ ယုယရဲ႕။ ကိုယ့္ဘဝကိုေတာင္ ကိုယ္စီမံခန္႔ခြဲဖို႔ခက္တာ သူတပါးရဲ႕အခ်စ္ကိုေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့ကြယ္..ေဝးျခင္းနီးျခင္းက အမွန္တကယ္ ခ်စ္ျခင္း မဟုတ္ဘူးဆို"

မသက္စကားေၾကာင့္ သူမ မ်က္ရည္ၾကားမွ ျပံဳးမိျပန္ေသးသည္။
သူမ ေ႐ွာ့ခ္ျဖစ္သြားသည့္ေန႔က ႐ိႈင္းေရာက္လာခဲ့ေၾကာင္းကို သူမ ေဆးရံုကဆင္းမွ သိခြင့္ရခဲ့ေသာ္ ေနာက္က်သြားခဲ့ေလၿပီ။
မ်ိဳသိပ္ထားခဲ့ေသာ စိတ္တို႔ကို ေပါက္ထြက္ခြင့္ေပးလိုက္ေသာအခါ သူမသည္လည္း ႐ိႈင္းအေပၚမွာ ယိမ္းၫႊတ္ေနစိတ္တို႔၏ ထုထည္သည္ အခ်စ္တစ္ခု ျဖစ္ေနခဲ့ျခင္းကိုကား ကိုယ္တိုင္ပင္ မသိခဲ့မိ။
သူမအေပၚ ႐ိႈင္းအထင္လႊဲမွားသြားျခင္းကို သူမ မခံရပ္ႏိုင္ပါ။
႐ိႈင္းလာခဲ့ခ်ိန္က သူမအနားမွာ ထင္မင္းလည္း ေရာက္ေနခဲ့ေလသည္။သူမ၏ အေျခအေနဆိုးအတြက္ မသက္က လုပ္မိလုပ္ရာပင္ သူမ၏ ဖုန္းlistထဲမွ ဖုန္းနံပါတ္ေတြကို တစ္လံုးၿပီး တစ္လံုး ေခၚဆိုလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ပင္။
ထင္မင္းက ေစာစီးစြာပင္ ေပါက္ခ်လာၿပီး သူမ၏ ျဖစ္အင္ကို ျမင္ေတြ႔ေတာ့မွ မယံုၾကည္ႏိုင္စြာ အံ့ျသမွင္တက္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ကိုယ့္စိတ္ကို ခိုင္က်ည္ဟန္တင္းေနရေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အားျပင္းျပင္းျဖင့္ ထိုးႏွက္လိုက္မႈသည္ ထိုးမိန္းကေလး၏ ဘဝတစ္ခုလံုးစာပါ ယိုင္လဲသြားႏိုင္ေၾကာင္း ထင္မင္း သေဘာေပါက္ခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူမကို ထင္မင္း တစ္ေယာက္အႏူးအၫႊတ္ေတာင္းပန္ေနခဲ့ျခင္းပင္။
သူမ၏ လက္အစံုကို ေထြးဆုပ္ရင္း သူမဆီက လက္ထပ္ခြင့္ရဖို႔ ထင္မင္းတစ္ေယာက္ ေတာင္းပန္ေနခ်ိန္တြင္ ႐ိႈင္းေရာက္လာျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
images (13).jpeg
Credit image
အခုေတာ့ ထို ေနာက္ဆုတ္သြားမႈသည္ ေဝးကြားျခင္းတို႔ျဖင့္ ၿပီးဆံုးခဲ့ရေလၿပီ။

" ယု ကားမမီပဲ ေနအံုးမယ္ေနာ္။ သီသီ့ဆီလည္း သြားအံုးမွာ မဟုတ္လား"
"အင္းပါ မသက္ရဲ႕။ မသီဆီကိုက စာတမ္းအတြက္ပါ ႏွစ္လေလာက္သြားေနရမွာ။အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႔ ေက်ာင္းကို လွမ္းအေၾကာင္းၾကားၿပီး တစ္ခါထဲ ေနလို႔ရရင္ ေနလိုက္ေတာ့မလို႔ေလ.."
"ဒါဆို ေကာင္းတာေပါ့ ဒီကိုလည္း မၾကာခဏ လာလို႔ရၿပီ.."
မသက္ရဲ႕ ရႊင္ျမဴးသြားသည့္အသံေၾကာင့္ သူမ ျပံဳးလိုက္မိသည္။
အခ်စ္ကို ထာဝရေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္ရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလိုက္ေလမလဲ။
သို႔ေသာ္...သူမကိုယ္တိုင္...

ဇာတ္သိမ္းသို႔

Writter>>>>@yekungsatthone
Msc>>>>>>231