Ragnarok Conspiracy 1/44 (Prologue) Nederlands

in #nederlands5 years ago (edited)

Voorpagina
index
Hoofdstuk 2

Prologue


1 Dakila

Manila, 17 Juni 2027

'Dat dit verdomme nou net op m´n fucking verjaardag moest gebeuren' dacht Dakila terwijl hij snel door z'n aantekeningen keek.

Tot gisteren nog, hadden z'n zelfgeschreven single dames zonder al te veel onderhoud voor een constante stroom van klinkende munten gezorgd. Maar nu, vandaag, na de laatste update van het nummer één anti-K.I. pakket, zat er voor Dakila niet veel anders op dan uren aaneengesloten zijn virtuele dames in synchrone modus te draaien, zonder dat ze hem ook maar een rode cent zou opleveren. Alleen maar om z'n targets aan het lijntje te houden, zodat het later mogelijk weer wat om kon leveren.

Zo waren die dating sites nou eenmaal. Geef zo'n vent eventjes het idee dat de wereld van z'n muse misschien niet de hele dag om hem draait, en meneer gaat direct op zoek naar een potentiële nieuwe verovering. Dakila had te veel tijd in z'n K.I.-Farm gestoken
om dat zo maar te laten gebeuren. Maar zelfs in synchrone mode zat een K.I. ongeluk in een klein hoekje. Leden van dating sites maakten meer en meer gebruik van anti-K.I. software, en anti-K.I. deed tegenwoordig een stuk meer dan alleen het detecteren van Kunstmatige Intelligentie. Anti-K.I. software was ook best goed in het gebruik van kruiscorrelatie van verschillende discussies voor het detecteren van gescripte discussies en van knip en plak acties in chats door menselijke scammers. Het bedenken van nieuwe excuses om twee weken van de radar te kunnen verdwijnen ging Dakila steeds moeilijker af. 'Er moet een betere manier zijn, denk Dakila, denk' dacht Dakila.

Hoewel hij al eerder schade had gehad van anti-K.I. updates, een update had er nog nooit eerder zo hard ingehakt. Elk van Dakila's virtuele dames had haar eigen unieke Kunstmatige Intelligentie, dus hoewel anti-K.I. zich steeds ontwikkelde, kwam het maar zelden voor dat Dakila meer dan één sim kwijt raakte aan een K.I. update. Vandaag was echter hele andere koek. Veertien simsen twaalf high-value targets verloren in slechts twintig minuten tijd. En daar bovenop nog eens zes doordat Dakila in een staat van paniek een domme sync-mode fout had gemaakt.

'Godverdomme Dakila, domme lul die je bent; een familietragedie waardoor ik twee weken naar een afgelegen eiland zou moeten, het domste excuus dat ik kon bedenken en ik gebruik het in zes verschillende sync-mode video-chats. Tering!'

"Dakila, je eten is klaar, lieverd. Kom je naar beneden?"

"Één minuutje mam, ik moet dit eerst afronden"

Op het moment dat Dakila z'n moeder antwoordde, besefte hij direct zijn enorme blunder.
'Shit' dacht Dakila, 'die god vergeven sync-mode!'

"Mam? …. Je moeder was twee jaar geleden overleden Ligaya! Tenminste, dat is wat je mij eerder had verteld."

Kon hij deze target behouden na deze blunder? Verdomme Dakila! Theo was een van Dakila's vetste melkkoeien, een melkkoe die Dakilla's via zijn Ligaya sim, de laatste acht maanden tot een belangrijke bron van inkomsten had gecultiveerd. 'Denk, Dakila, denk; Wat zou Ligaya zeggen?'

"Doe niet zo mal, lieverd! Het is de moeder van m'n huisbaas die mij om de huur komt vragen. Ze beheert het gebouw nu de huisbaas op vakantie is. Theo, schat, ze heeft echt geen plezierig karakter, maar ik merk dat als ik haar 'mam' noemt dat ze wat milder wordt. Ze is echt gemeen Theo, en ik ben bang dat ze een excuus zoekt om mij uit het gebouw te schoppen. Ze mag mij niet lieverd. Zou je mij één of twee BareunCoin kunnen sturen om deze week de huur te betalen?"

Op dat moment drukte Dakila op de F-6 toets waardoor de levensechte simulatie van Ligaya de tot in de puntjes uitgewerkte serie van gelaatsexpressies door liep welke een belangrijk onderdeel was gebleken van Dakila's formule tot succes. De kunstmatige intelligentie van Dakila's sims, combineerde aspecten van bijna kinderlijke schattigheid en naïviteit met een subtiele seksuele ondertoon welke bijna al deze westerse geilaards van middelbare leeftijd tot was in zijn handen maakte, en ze blind maakte voor de kleine oneffenheden in de K.I. implementatie.

Waar het om K.I. sims ging maakte Dakila, ondanks zijn jonge leeftijd, geen enkele van de veel voorkomende beginnersfouten. Dakila's sims waren niet 'te' sexy. Geen professionele fotomodellen als template; geen expliciete sexueliteit of overte insinuaties. Dakila's sims waren ontworpen als het type vrouw te zijn dat sexy was maar ook onschuldig en naïef. Niet 'te' onschuldig, nee, en zeker niet te jong. Jonge meiden trokken pedofielen aan en pedofielen trokken de aandacht van de kit. Dakila's creaties waren allemaal geïnspireerd op lokale schoonheden van achter in de twintig. Voeg daaraan een snufje onweerstaanbare naïviteit toe, en een flinke scheut vertederende en tegelijkertijd licht uitdagende sensualiteit, en die midlife crisis geilaards lieten hun waakzaamheid voldoende varen om Dakilla toe te staan ze langzaam, beetje bij beetje uit te beginnen te melken en een groeiende hoeveelheid BareunCoin naar zijn wallets te laten binnendruppelen.

Dakila voelde zich op geen enkele manier bezwaard over wat hij aan het doen was. De meeste van die mannen kregen precies wat ze verdienden. Bij meeste van die kerels kon je aan kleine huidskleur verschillen, of lichte indeuking van hun ringvinger, duidelijk zien dat ze zeer recent nog een trouwring om hun vinger hadden gedragen. Die vuile honden kregen precies wat ze verdienden, 'Dat is fucking karma, stelletje klootzakken!', dacht Dakila. Als hij karma een handje kon helpen en daarbij zelf een centje bij kon verdienen om z'n eigen financiën te verbeteren, dan was dat laatste gewoon een leuke bonus.

Al met al was Theo één van de ergste, maar daarmee dus ook direct één van de beste. Dakilla had vier verschillende sims draaien op Theo. Aan alle vier die sims hield Theo de worst voor van romantiek en een mogelijk huwelijk. Het was duidelijk dat Theo naar een bezoek aan de Filipijnen toe werkte komende zomer. Dat hij naar toe werkte om zich een eind in het rond te neuken deze zomer om vervolgens met de noorderzon weer naar Europa te vertrekken. Als hij eens wist dat vier van de dames die hij aan het lijntje probeerde te houden helemaal niet bestonden. Theo dacht vast van zichzelf dat hij een echte player was. Maar al die tijd bleven de BareunCoins naar Dakila's wallets stromen.
"Zal ik doen mijn liefste Ligaya; Spreek ik je morgen weer hier mijn schoonheid? Dezelfde tijd mijn engel?"

Terwijl Dakila probeerde om de juiste woorden te vinden om de volgende video chat versie een paar dagen uit te stellen om zichzelf tijd te geven een oplossing te vinden voor zijn huidige anti-K.I. crisis, verscheen er een pop-up open op zijn computerscherm. Dakila keek naar de pop-up. "Nee!" Schreeuwde Dakila zonder na te denken. "Ja, ja, ja, ja … Oh shit!"

Theo keer vol verwarring naar Dakila. Of, voor zover Theo wist, naar Ligaya. Maar dit was groot. Gigantish groot, als het echt klopte, veel en veel groter dan wat Theo ooit zou kunnen opbrengen.

"Ja Theo, is goed, ik spreek je morgen weer."

De blik op het gezicht van Theo sprak boekdelen. Theo begreep er helemaal niets van. Maar op dit moment maakte het Dakila even niet meer uit of hij hiermee zijn investeringen in zijn Ligaya sim mogelijk had weggegooid. Dakila sloot zijn sync-modus video chat window, klikte op de pop-up en opende daarmee het analyse window.

"Ja, ja, jaaaa, fucking-shit, yes, oh, fuck, yes, ik ben godverdomme de fucking koning van het hele kippeneukende universum! Fucking yes!"

"Dakila!" sprak de verontwaardigde stem van Dakila's moeder. terwijl ze de deur van zijn zolderkamer open deed. "Je weet dat we het hier over gehad hebben, Dakila!, Die seksuele obsessie van jou met die sims van je begint nu echt ernstig uit de hand te lopen."

Dakila minimaliseerde snel zijn analyse scherm en keek naar de opengaande deur. Zijn licht gedrongen moeder opende de deur met haar knie terwijl ze een dampend bord met eten in een hand, en een grote kom in haar andere hand hield.

"Ik begin serieus te denken dat je vader toch gelijk had. We sturen je naar een psycholoog Dakila, het loopt echt volkomen uit de hand met jou jongen. Hier schat, je silog, lieverd. Ik bel straks dokter Ocampo op voor je Dakila. Je vader zegt dat ze geregeld wonderen verricht met geobsedeerde tieners.

"Mama, alsjeblieft, het is echt geen obsessie mam, en al helemaal niet sexueel. En ik zei net dat ik zo beneden zou komen, mam, alstublieft. Ik ben vandaag zeventien geworden mam, wordt het verdomme niet eens tijd dat ik wat fucking privacy krijg in m'n kamer?

Dakila's moeder draaide haar hoofd naar Dakila en keek hem een halve seconde streng en verontwaardigd aan. Maar op dat moment veranderde de strenge blik op haar gezicht in een brede en vriendelijke lach.

"Gefeliciteerd met je verjaardag lieverd. We praten morgen nog over die vuilbekkerij van jou.

"Happy birthday darling. We will be talking about that potty mouth of you tomorrow darling. Maar vandaag ben je jarig, dus geniet van je silog, en zodra je klaar bent met je eten en met die sims van je, kom straks maar even beneden voor een stuk verjaardagstaart, OK, lieverd?"

Terwijl z'n moeder de deur van zijn zolderkamer achter zichzelf dicht trok, maximaliseerde Dakila zijn analyse window.

"Is dit echt?" Fluisterde Dakila, Hij kon z'n ogen bijna niet geloven. "Als dit echt is, dan ben ik rijker dan Alec-fucking-Yi! Ik moet eerst naar m'n eigen lokale blockchains kijken om zeker te weten of dit echt is. Damn! Als Mahalia met me loopt te fucken, dan wordt ik helemaal gek.¨

Dakila opende een configuratie bestand in z'n editor, maakte een paar wijzigingen, sloot het bestand en herstarte de analyse. De analyse zou een aantal minuten duren. Dakila had die tijd hard nodig om alles voor zichzelf op een rijtje te krijgen.

"Als dit straks echt blijkt te zijn; Wie kan dit bestand gemaakt hebben? En hoe is het bestand vervolgens op de laptop van Mahalia haar achterlijke vriendje beland? En waarom op zo'n opmerkelijke plaats?" Het was bijna of iemand wilde dat Dakila dit bestand zou vinden.

"Focus, Dakila, Focus!"

Mahalia had hem gevraagd om naar de laptop van haar vriendje te kijken. Een laptop die sinds kort weigerde om op te starten.

"Godskolere Mahelia, als dit straks jouw idee van een practical joke blijkt te zijn, dan ontplof ik."

Dakila en Mahalia waren onafscheidelijke vrienden geweest voor zo lang als Dakila zich kon herinneren. Maar sinds kort, sinds Mahalia vier maanden geleden een relatie had gekregen met een zesentwintigjarige spierbundel, had Mahalia zelden nog tijd voor hem.
De dommekracht werkte voor een groot beveiligingsbedrijf, en als z'n appartement enige indicatie was, legde zijn baan de nekloze klootzak geen windeieren.
Dus toen Mahalia hem had gevraagd om een blik op Kidlad z'n laptop te kijken liep Dakila niet direct over van enthousiasme. Kidlad was een Neanderthaler naast Mahalia. Waarom moest Mahalia uit gaan met zo'n volslagen sukkel. Maar het was toch Mahalia die het vroeg om naar de laptop te kijken, en Mahalia iets weigeren? Er waren maar weinig dingen die Dakila niet kon, maar Mahalia iets weigeren, dat kon hij echt niet.

"Ze zal het zelf nog wel ontdekken. Als ik straks god hemeltje rijk ben, dan ziet ze heus wel wie van ons de betere man is! … Shit, focus Dakila, focus, de keys file!"

De laptop starte niet op omdat de boot partitie was overschreven. Er stond een bestandssysteem met maar één bestand met de name 'private.keys'. Geen kernel, geen bootloader, helemaal niets, alleen dat ene mysterieuze bestand. Dat kon nooit een ongelukje zijn geweest. En als het geen ongelukje was, dan was het ook zeker niet iets wat meneer spierbundel zelf gedaan had. Dakila dacht terug aan de practical jokes die Mahalia en hij in het verleden met elkaar hadden uitgehaald. Kon dit een geintje van Mahalia zijn? Mahalia was absoluut niet dom, maar ze was ook niet computer-minded genoeg voor een grap als dit. Dus wie had dat bestand dan wel op de laptop gezet? De plaats waar het bestand stond was een plaats waar de eerste enigzinds technische persoon die naar de laptop zou kijken het direct zou vinden. Dat kon alleen betekenen dat iemand wilde dat het bestand gevonden zou worden, en door iemand anders dan Kidlad.

Op dat moment klonk er een zachte piep uit het kleine speakertje naast Dakila's computer. Er verscheen een nieuwe pop-op. De analyse was klaar. Dakila klikte op de pop-up en het analyse scherm verscheen.

"Mijn God, het is echt!" Zei Dakila op fluisterende toon tegen zichzelf.

Dakila had eerder bedacht dat het bestand een concatenatie zou kunnen zijn van een heleboel cryptografische private keys en had op de laptop een uitgebreide zoekactie uitgevoerd naar de bijbehorende publieke sleutels. Toen hij deze publieke sleutels op de laptop had gevonden op een plek die eigenlijk niet kon, durfde hij het nog niet te geloven. Maar nu, na een run met z'n eigen storage bleek het onmogelijke toch waar te zijn. Dit was de absolute jackpot! Honderdduizenden private keys die matchte met public keys gelinkt aan unspent outputs op diverse blockchains. Geld! Poen! Enorme bergen met geld. Een dikke vette goudader van een belachelijke omvang!

"Nee! Dit is onmogelijk!" Schreeuwde Dakila plots uit. "Zeven hits in mijn eigen wallet bestanden? Nee! Wat in hemelsnaam … ?

De mond van Dakila viel wijd open terwijl hij vol ongeloof naar z'n scherm staarde. Het duurde een dikke minuut voordat het Dakila begon te dagen. Een minuut die voor Dakila bijna als een week voelde. Maar nu kwam er een helderheid over Dakila zoals hij die nooit had beleefd. De matches in zijn eigen wallet konden maar één ding betekenen! Er was maar een scenario dat over bleef. Een scenario dat hoewel het volkomen onwaarschijnlijk leek, het enige scenario was dat paste. Dit was Quantum Computing. Quantum Computing op een ongekende schaal. Dit was godverdomme een regelrechte quantum bankroof voor crypto currency.

"Een motherfucking quantum blockchain heist!" Fluisterde Dakila tegen zichzelf in lichte paniek, "Dit is gigantisch!"

Dakila begon te hyperventileren. Hij pakte een plastic zakje. Kalmeer Dakila, je kunt dit aan!

Ik moet snel zijn! Het is nog niet gebeurt, of in ieder geval nog niet op een grote schaal. Je kunt dit Dakila, herinner je plannen voor een vroeg pensioen; Valse papieren, offshore accounts, off-grid eilanden in de Grote Oceaan. Ik heb bijna alles al voorbereid. Maar voor wie werkt Kidlad in hemelsnaam? Mensen die dit kunnen? Jesus, Maria en Joseph, als die gasten me te pakken krijgen, mijn God, waar ben ik mee bezig? … Nee, kalmeer Dakila, ze krijgen je niet te pakken als je kalm blijft. Maar ik moet dit nu doen. Hoe pak ik dit aan? Niet te inhalig worden, we willen de wereldeconomie niet laten instorten, als we het goed doen merkt niemand ook maar dat er iets is gebeurt. Filters! Ja, alleen oude blockchains, en dan ook alleen maar unspent outputs die meer dan tien jaar onaangeroerd zijn geweest. Ja, dat is hem, niemand zal het zelfs ook maar merken …

"Je kunt dit Dakila. Rustig aan, zet het voorzichtig op. Met pensioen op m'n 17e. Godverdomme Dakilla, je bent echt de Koning van het universum nu. King Of The Universe!"

Voorpagina
index
Hoofdstuk 2