🌫️อยู่ดีๆ ก็รู้สึก คิดถึงบ้าน ขึ้นมา จนจับใจ ซะงั้น!...ทั้งๆที่ ร้อยวัน พันปี ไม่เคยเลย ที่จะ มีความ รู้สึก แบบนี้...แต่ภาพ ของบ้าน ในความคิด ของเรา กลับไม่ใช่ บ้านที่เราเกิด หรือ บ้านของป้า น้า อา ที่เรา เคยอาศัย เค้าอยู่นะ...มันเป็น ภาพบ้าน ที่อยู่ ที่เกาะไซปัน และ ภาพของ บ้านแม่ ที่เกาะติเนี่ยน
🌫️สำหรับ คนอื่น คำว่าบ้าน ก็คงเป็น บ้านที่ มีครอบครัว อยู่พร้อมหน้ากัน...แต่สำหรับเรา ซึ่งไม่เคย มีบ้าน แบบนั้น และที่ ที่เราอยู่ แล้วมี ความรู้สึกดี ที่สุด ก็คือ บ้านที่ เกาะไซปัน...ถึงแม้ว่า ที่นั่น ไม่มี ญาติติโก โหติกา อยู่ด้วย แต่ก็ รู้สึกดี ที่สุด
🌫️คิดถึงเวลา ที่เรา ขับรถ ไปตามถนน สายบิชโรด และได้ สัมผัสกับ ลมทะเล...คิดถึง น้ำทะเล สีฟ้า และ สีเทอค่อย...คิดถึง สีสัน ของดอกไม้ ที่นั่น...คิดถึงสำเนียง การพูด ของคนเกาะ และ สีน้ำหมาก ที่คนเกาะ บ้วนทิ้ง ตามที่สาธารณะ...คิดถึงภาพ นักท่องเที่ยว นอนอาบแดด ตามชายหาด...แล้วก็ คิดถึง อีกมากมาย จนบรรยาย ไม่ออก...แต่ที่เรา คิดถึง มากที่สุด ก็คง จะเป็น แม่เรา นี่แหล่ะ ปรกติแล้ว แม่จะ กลับเมืองไทย ปีละครั้ง แต่เป็นเพราะ ไวรัส โควิด 19 แม่จึง ไม่อยาก เดินทาง ในช่วงนี้...อืม ไม่ว่าใคร ก็อยากมี ที่สักแห่ง ที่เรียกว่าบ้าน อ่ะเน๊อะ!
Thank you For all Your Upvotes and Comments,
I always deeply appreciate all of your support.
ขอบคุณทุกคะแนนโหวต + คอมเม้นท์ และกำลังใจที่มีให้กันตลอดมา
ความปรารถนาดี มีให้เพื่อนๆเสมอ
Much Love @tookta
Next year tourism should be back as usual, I hope. Video call is the best way to communicate during thus time.
เราคุยกับแม่ผ่านเฟส ช่วงนี้คุยกันบ่อยบางวันก็สองสามรอบ เพราะโทรฟรี 555
How many cats is she still looking after?! Hope life is not too difficult there. You should have your own house for future security, a small one is okay with little house work and cheaper bills. You ought to visit Nongkhai one day!
หลังจากที่เราไปเยี่ยมแม่ แล้วกลับมาได้ประมาณสามสี่เดือนไต้ฝุ่นก็พังทั้งบ้านคนและบ้านแมวลาบเป็นหน้ากลอง ตอนนี้แม่ไม่ได้เลี้ยงแมวแล้ว เพราะแกเปิดร้านอาหาร ไม่ควรเลี้ยง...ส่วนเรื่องบ้าน บอกตามตรงนะ เรายังหาที่ปักหลักไม่ได้เลย...เราเคยไปหนองคายนะ สามหรือสี่ครั้งมั๊ง อีกสองครั้งแค่ผ่านไปลาว
I think you would need at least a week in one town: to explore and find out the vibes or atmosphere of the place.
I took several trips around Thailand to see friends in different towns just to find out the best vibrations for my case. In fact, I got three offers from very rich friends to live on their land. They wanted me to look after their land! Hahaha. I got offer of houses as well! They were all very sad and disappointed that I did not take up their offers. After several meditation sessions, the answer was ‘no, not my place!’ Strange turns of events bled me to Nongkhai.
This is the only town in Thailand that there are tree historical and religious places with real Buddha’a relics with records in Pali text as historical records in Nepal. This place is very old, since the time of King Asoke in India. I discovered all these years after I did some research about this small town. For real Buddhists, this place is very sacred. Very good vibes for some!
The land spirits are very strong. My friends who were very psychic could not enter some area without feeling very bad headache. She told me she felt something very strong. So, it was not her destiny to be there. She’s quite a famous healer with stones among high society and rich people.
There is not much time left, you should try to ask your inner voice where is the best destination for growing old.
Take care.