สวัสดีครับ พี่ๆ เพื่อนๆ ชาว Steemit ทุกๆท่าน วันนี้ผมก็มีเรื่องราวมาเล่ามาเขียนให้ทุกๆท่านได้อ่านกัน ซึ่งอาจจะมีสาระบ้างและก็ไม่มีสาระบ้าง..วันนี้เป็นวันที่รู้สึกว่าเป็นอีกวันที่ร้อนอากาศอบอ้าวแดดก็แรง..ร้อนจนปวดหัว..แต่ก็ยังดีตอนนี้มีฝนตกอากาศก็จะเริ่มเย็นๆขึ้นมาหน่อย...
วันนี้ก็มีเรื่องราวที่ผมได้ไปกราปสักการะพระธาตุเจดีย์ ตอนที่เข้าไปในวัด ผมก็อ่านป้ายไปภายในวัด ก็ไปเจอหนึ่งประโยคที่รู้สึกประทับใจมาก..วัดไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยว..แต่วัดดอยธรรมเจดีย์..ก็เป็นวัดแห่งสายปฏิบัติ โดยแท้..จะมีลูกศิษย์หลานศิษย์ หลวงปูมั่น ปฏิบัติธรรมอยู่ที่นั่น เป็นวัดที่เงียบสงบมากครับ..ผมเข้าไปในวัดจนไม่กล้าพูดกันแรง วันนั้นที่ไปเห็นพระรูปหนึ่งท่านกำลังปัดตาด กวาดถนนทางขึ้นกุฏิของท่าน วันไหนที่ไปเห็นท่านแค่รูปเดียว อีกหลายๆรูปก็คงปฏิบัติธรรมหรือไม่ก็ทำกิจของท่านอยู่ในกุฏิ..ส่วนหลวงปู่แบน ธนากโร..วาสนาผมไม่ถึงก็เลยไม่ได้กราบนมัสการท่าน..แต่ว่าอย่างน้อยก็ได้กราบพระธาตุเจดีย์ ของหลวงปู่กงมา ก็ถือว่าดีแล้วครับ..ถ้าผมมีโอกาศได้เข้าไป่อยู่ใรร่มกาสาวพัสอีกครังผมก็อยากจะบวชที่วัดป่า สายหลวงปู่มั่นนี่หละครับ..เพราะผมศรัทธาในหลวงปู่มั่นมากถึงแม้จะเกิดไม่ทัน..แต่ก็ได้ยินมาบ้างเรื่องราวของหลวงปู่มั่น..เผื่อว่าจะได้เห็นแสงสว่างเล็กๆ น้อย..ที่ส่องทางให้ก้าวปฏิบัติตามรอยพระศาสดา หวังว่าต้องมีสักชาติที่จะหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด..ทากโลกวุ่นวายนัก ผู้คนแก่งแย่งชิงดีกัน อิจฉาริษยา หน้าไหว้หลังหลอก ปากหวานก้นเปรี้ยว อยากหนีจากความทุกข์ ทุกทั้งกายทุกข์ทั้งใจ..เผื่อว่าจะได้เห็นแสงสว่างทั้งทางโลกและทางธรรม สักภพ สักชาติ....หลายๆท่านอาจจะคิดว่าแล้วทำไมผมไม่บวชหละ ก็เพราะว่าตอนนี้ผมมีภาระต้องดูแล พ่อแม่ เลยยังบวชไม่ได้ แต่ก็คิดนะว่าถ้าช่วง สี่สิบกว่าถ้าครอบครัวตั้งหลักปักฐานได้แล้ว ผมก็จะออกบวชเดินตามรอยพระพุทธศาสนาจนถึงบั้นปลายชีวิต....แต่ว่าอะไรก็ไม่แน่นอน..ไม่รู้ว่าวันนี้พรุ่งนี้จะตาย ถ้าตื่นนอนขึ้นมามองเห็นหน้าครอบครัว ค่อยจะบอกได้ว่ายังไม่ตาย...บางคนอาจจะคิดนะครับว่าความตายเป็นสิ่งที่น่ากลัว...ผมก็คนหนึ่งที่กลัวความตายเพราะว่าผมไม่รู้ว่าคนตายรู้สึกอย่างไร..แต่ผมก็พร้อมยอมรับกับความตายถ้ามันมาถึง...คเคยฟังธรรมะของหลายๆหลวงปู่ ท่านเทศว่า ร่างกายสิ่งของหลายอย่างบนโลกใบนี้มันไม่ใช่ของเรา เป็นแค่สิ่งสมมติ เราคิดไปเอง เราวาดฝันไปเองว่าสิ่งนี้เป็นของเรา ถ้าร่างกายเป็นของเราจริง บอกมันห้ามป่วย ห้ามได้ไหม บอกมันห้ามแก่ ห้ามได้ไหม บอกมันห้ามหิว ห้ามตาย ห้ามได้ไหม ห้ามไม่ได้..นี่มันเป็นแค่สิ่งที่มนุษย์เราสสมมติขึ้นมา เราแค่มาอาศัยร่างเขาอยู่พอหมดบุญวาสนาเราก็ต้องตาย ดวงจิดก็ต้องออกจากร่างไป ไปหาร่างอื่นแทน..จะเอาอะไรกับธาตุสี่ขันธ์ห้า..ถึงวันเวลามันก็สลายไป..ผมไม่รู้นะครับว่าทุกท่านจะคิดกันอย่างไร แต่ผมเชื่อหมดใจครับ..
ขอขอบคุณ พี่ๆ เพื่อนๆ ที่ช่วยกดโหวต กดแชร์ คอมเมนต์ และติดตามครับ ค่ำคืนนี้นอนหลับฝันดีครับ
สาธุด้วยครับ ดูแล้วน่าจะสงบ เหมาะสำหรับปฏิบัติธรรมอย่างยิ่ง
เงียบสงบมากครับ