สวัสดีครับเพื่อนๆ พี่ๆ ชาว Steemit ทุกๆท่าน เป็นอย่างไรกันบ้างครับคงจะสบายดีกันทุกคนนะครับหลังจากที่หายหน้าหายตาไปนานเลยไม่ค่อยได้แวะมาทักทายเพื่อนๆ พี่ๆเลย มีกิจธุระต้องทำคือยุ่งๆนิดหน่อยพอจะโพสก็สมองตื้อ ฮ่าๆ เลยไม่ค่อยได้โพสเลยช่วงนี้ วันนี้ก็เลยมาทักทายกับทุกคน วันนี้ก็มีเรื่องราวของตัวผมเองนี่แหละ กับการทำงานที่สนุ๊ก และก็เหนื่อยไปพร้อมกัน วันนั้นคือมีงานแห่โฆษณาที่จังหวัดหนองคาย พี่ที่ผมเคยทำงาน Part-Time ด้วยเขาเรียกตัวให้ไปรับจ๊อบ 2-3 วันทำให้มีรายได้ในช่วงที่ยังไม่มีงานทำ ช่วงนั้นก็ได้วันละ 500 ก็ดีใจเหมือนกันเพราะเป็นงานไม่ได้ยุ่งยากอะไร แต่เสียอย่างเดียว มีงานน้อยไปหน่อย ฮ่าๆ ถ้ามีตลอดทั้งเดือนก็คงดีในความคิดตอนนั้นนะครับ..ฮ่าๆ..ชอบงานแบบนี้ผมรู้สึกว่ามันเป็นงานที่อิสระดี ได้ไปหลายๆจังหวัด ได้พบปะผู้คนใหม่ๆ ได้คุยกับคนที่ไม่เคยคุยด้วย ได้กล้าแสดงออกกับสิ่งที่เราไม่คิดว่าจะทำได้ เพราะว่าผมจะเป็นคนที่ไม่ค่อยกล้าแสดงออก และก็จะเป็นกังวลมากถ้าหาก ต้องทำกิจกรรมหลายๆอย่างกับคนที่เราไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่พอได้ทำงานนี้หน้าที่มันบังคับเราก็ต้องทำไม่ทำเดี๋ยวโดนว่า และที่สำคัญทุกคนที่ทำงานแบบนี้จะต้องกล้าแสดงออกไม่มีความอาย เขิน ต้องตัดออก พอหลังจากแห่โฆษณาเสร็จ โฟน เสร็จตกเย็นมาพี่ๆก็จะพาไปเลี้ยงข้าว เป็นช่วงเวลาที่สุดยอดมาก พี่เขาจะบอกอยากกินอะไรสั่งให้เต็มที่ ทำงานกับพี่ไม่ต้องกลัวไม่ได้กิน แต่ว่าพรุ่งนี้ต้องทำงานให้ได้ ถ้าทำไม่ได้ โดนด่าโดนหักตังค์ แต่พี่เขาไม่หักหรอกครับแค่ขู่ไว้ พูดจาโหดแต่ใจดีเป็นกันเอง..วันนั้นก็ตี 3 กว่าจะได้กลับมาพักผ่อน แต่ทำงาน 11 โมง เลิกไม่เป็นเวลา งานเสร็จเร็วก็ได้เลิกเร็ว งานเสร็จช้าก็ได้เลิกช้า บางงานเลิก ตีหนึ่ง ตีสองก็มี แต่ช่วงที่งานเสร็จเร็วก็ หกโมงเย็นทุ่มหนึ่ง ประมาณนี้ วันสุดท้ายทำงานเสร็จพี่เขาก็จะจัดเลี้ยงส่งให้กินเต็มที่เหมือนเดิม กินเสร็จรับตังค์
ถ้าวันสุดท้ายไม่ดึกมากก็จะพากันกลับเลย ถ้าดึกก็ต้องนอนต่ออีกหนึ่งคืนพรุ่งนี้เช้าค่อยกลับ..ถ้ามีงานหน้าพี่เค้าก็จะโทรหา แต่ตอนนี้ไม่ทำงานด้วยกันละ ฮ่าๆ ต่างคนต่างไป หน้าที่ใครหน้าที่มัน ถ้าได้เจอหน้ากันก็มีสังสรรค์กันบ้าง...
ขอขอบคุณ เพื่อนๆ พี่ๆ Steemit ทุกท่านที่กดโหวต กดแชร์ และก็คอมเมนต์ ขอบคุณครับผม