สวัสดีครับพี่ๆ เพื่อนๆ ชาว Steemit ทุกๆท่าน วันนี้ก็ค่ำคืนของวันจันทร์ละ อากาศร้อนมาก ฝนไม่ตกเหมือนทุกวันที่ผ่านมาเลย วันนี้ก็เป็วันที่รู้สึกดีมากเลยครับ เพราะว่าได้ลองได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ซึ่งเป็นอะไรที่น่าลุ้นมาก ว่าจะผ่านหรือไม่ผ่าน แต่ก็ขอให้ผ่านแล้วกันเนอะ แฮๆๆ..วันนี้ผมก็ได้ไปค้นรูปเก่าๆในเฟสมาพอดีไปเจอรูปคู่กับพี่ชาย ตอนที่ไปทำงานที่นั่น ตอนนั้นพี่ผมพาไปซื้อของ มาตกแต่งคอนโด ที่ อีเกีร์ ซึ่งในนั้นมีของมากมายสำหรับตกแต่งห้อง มีราคาก็สูงพอสมควร และ ก็พาไปรับคุณยายของพี่สะไภ้อายุร้อยกว่าปี เออทำไมคนสมัยก่อนอายุยืนจัง สมัยนี้ หกสิบ เจ็ดสิบ ก็ไปบ้านใหม่ละ ผมกับพี่ชายตอนเด็กไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน พี่ชายผมจะอยู่กับยายส่วนผมก็จะอยู่กับพ่อแม่ พอพี่ชายผมอายุได้ สิบเจ็ดสิบแปดก็ได้ไปอยู่กรุงเทพ ไปหาทำงาน จนทุกวันนี้ แต่ผมว่าพี่ชายผมเก่งนะเอาตัวรอดคนเดียวมาถึงทุกวันนี้ ถ้าผมอายุสิบเจ็ดสิบแปดแล้วไปทำงานต่างถิ่นเหมือนพี่ผม ผมก็ไม่รู้ว่าจะรอดไหม แฮๆ เพราะผมไม่ค่อยทันโลก เคยอยู่แต่ในร่มกาสาวภัส ไม่รู้ว่าโลกภายนอกเป็นอย่างไร ตอนที่ลาสิกขาออกมา เวลาแม่หรือผู้หญิงเอาของให้ผมยังให้วางลงก่อนแล้วค่อยหยิบเอา แต่ถ้าใครได้ลองศึกษาทางธรรม จะรู้เลยว่าการใช้วิตต่างกับทางโลกมาก ถึงแม้ว่าผมจะบวชเรียน ไม่ค่อยเคร่งคัดก็ยังรู้สึกว่าต่างจากทางโลกมาก ตอนบวชต้องสู้กับตัวเอง สุ้กับกิเลส เพราะว่าเราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ เราก็ต้องทำตัวให้ดีให้พระอาจารย์เอ็นดู และก็ให้เพื่อนๆสามเณรรัก จะได้อยู่ร่วมกันโดยไม่ทะเลาะเบาะแว้งกัน เพราะว่า ต่างคนก็ก็ต่างมา มาจากคนละที่เณรก็เยอะ กลุ่มสังคมเณรที่บวชเรียน ก็จะเป็นแบบว่ารุ่นน้องต้องเคารพรุ่นพี่ ให้เกียรติคนที่มาอยู่ก่อน ถ้าเป็นพระ ก็จะนับถือพรรษากัน ไม่นับว่าอายุเยอะ ต้องให้พระรูปที่อายุน้อยกราบจะไม่ทำอย่างนั้น พระที่มีอายุน้อยกว่าบวชก่อนพรรษาเยอะกว่า พระที่มีอายุเยอะก็ต้องกราบพระที่มีอายุน้อย สังเกตไม่ยากเวลาไปวัด พระที่มีพรรษาเยอะจะนั่งก่อนพระรูปอื่นแล้วก็เรียงตามลำดับพรรษาลงมา การเป็นพระไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะครับ ศีลวินัยต้องเคร่ง ศีล สองร้อยยี่สิบเจ็ดข้อ ต้องรักษา ทำอะไรผิดเล็กน้อยก็ต้องปรับอาบัติกัน การปรับอาบัติก็เป็นการบอกกล่าวความผิดที่ตนกระทำให้แก่พระที่อาวุโสพรรษาได้รับรู้เพื่อให้ท่านปรงอาบัติให้ ถ้าเป็นเณรทำผิดก็ต้องขอศีลใหม่ส่วนมากวัดที่ผมบวช วันพระใหญ่ สิบห้าค่ำ พระอาจารย์ก็จะให้ศีลครับ และที่สำคัญกิจของสงฆ์ก็ต้องทำนะครับ ทำวัตรเช้า-เย็น บิณฑบาตร กวาดราณวัด ทำความสะอาดที่พักตัวเอง ถ้าเป็นวัดที่เคร่งจริงๆ วัดจะสะอาดมาก และจะไม่ค่อยเห็นท่านตอนกลางวัน เพราะท่านจะอยู่ในกุฏิ นั่งสมาธิ และ ก็ทำกิจของท่าน เป้าหมายของพระที่บวชทุกวันนี้มีสองกรณีที่ผมสังเกตเห็น บวชเพื่อหาทางหลุดพ้นจากวัตสงสารเพื่อให้ถึงเป้าหมายสูงสุดคือ พระนิพพาน และ อีกอย่างก็บวชเพื่อหารายได้....
ขอขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ ที่ช่วยกดโหวต กดแชร์ คอมเมนต์ และติดตามนะครับ หลับฝันดีครับผม