Bu postta yararlı hiçbir şey yoktur. İçimi dökmek adına yazdığım bir posttur. Okumanız zaman kaybıdır, bilginiz olsun.
Bu fotoğrafı kameramın açık olduğu bir an birdenbire çekivermişim. Genellikle hayatımın en önemli şeyleri birdenbire oluyor. Birdenbire öldü en sevdiğim. Birdenbire bambaşka bir çevreye geldim. Birdenbire aşık oldum. Birdenbire aldatıldım. Sonra yeniden birdenbire aşık oldum. Birdenbire kalbim de kırıldı kalp de kırdım. Hepsi benden bağımsız oldu. Hayatımın kontrolunu asla elime almıyorum. Bana bakıp çok güçlüsün diyenlere içimden 'has...r' diyorum, dışımdan dediğim de oldu. Çünkü ben güçlü biri olsaydım hayatımın kontrolünü elime almaya da gücüm olurdu. Özgür düşünürüm, özgür yaşarım. Ama en önemli kararlarımı alırken kafamın karışmasına çok izin verdim. Kendim için olumlu kararlarım bir elin parmaklarını geçmez. Sinirli bir insan olmak bana yakışmıyor mesela ama ben bunu bile törpülemeye çalışmıyorum. Çünkü ben kendim için iyi şeyler yapmam.
Şöyle bir cesaret gelse, bir doğru olsam da kendime gelsem. Kendime iyi davranmayı öğrensem, kendimi sevmeyi başarabilsem de ondan sonra başkalarını sevmeye çalışsam.
Bir ara vücuduma iyi bakıyordum, kendimi tiyatrolara götürüyordum, kişisel gelişimime önem veriyordum, hobi ediniyordum. Sonra yeniden uyuşuk oldum. Çevremde herkes böyle. Çevremi değiştirmekte işe yaramadı. Dönem dönem gaza gelip iyi şeyler yapmaya başlıyorum sonra pat en devam etmem gereken yerde duruyorum. Bunları neden yazdım bilmiyorum. Belki yazıp daha sonra okursam gaza gelirim belki ne boş konuşmuşum der işime dönerim. Ama umarım artık gaza gelirim de hayata gülümseyerek bakabilirim. Negatif olmayı seviyorum ama böyle de yaşanmıyor sanırım. Kendime gelmem lazım ama kendimi bulamıyorum.
Keşke biraz ölmesem.
Aşırı hızlı okudum da sanki öyle yazmışsın gibiydi
Aşırı yavaş yazdım ama ara ara bileklerimi kestiğim için anlamsız ve hızlı yazılmış gibi oldu dhdbdb
yani bunları yazmak yerine anlatsan çok hızlı anlatırmışsın gbi geldi
Büyük ihtimal anlatamazdım. Kuracak cümle bulamayınca 'aman boşver' derdim, kalırdı öyle.
İşin sırrı kırmızıda durmak ve yeşilde geçmekte sanırım. Ama biz hep sarıda takılıp kalıyoruz, ne kırmızıyı görebiliyoruz ne yeşilde duyabiliyoruz. Dokunduklarımız bize yapıştırılan plakalar gibi. Ama biz o aracın içinden çıkmak ve yaya geçidi olmak istiyoruz. İnsanlar ezip geçsin diye değil, doğru yolu bulsunlar diye. Ama eziyorlar, zamanla da sarı ışık gibi sapsarı bir çamurla kaplanıyor üzerimiz.
Kırmızıda durabilsem yeşilde harekete geçebilsem hayatım yolunda olurdu sanırım. Sarıda bekledikçe bekliyor insan. Özellikle tembellik varsa yapışıp kalıyor. Yakınmam da bu zaten. Keşke beklemeyip harekete geçsem. Öncelikle harekete geçerken kırmızıda geçmeyi yeşilde durmayı bırakmalıyım. Doğru zamanda doğru işler yapmalıyım. Bu saatten sonra bunun için çabalamalıyım. Benim gibi insanlar kendilerine bir odak noktası bulup kurtulmalı bir an önce :D.
Gülücük koymana sevindim ;)
Hayatın kontrolü kimsenin elinde değil maalesef. Güçlü insan hayatının kontrolünü elinde tutmaz ki, tutamadığı halde yürümeye, yaşamaya devam eder o yüzden güçlüdür.
Seni tanımıyorum, yazdıklarından seni tanıyacak kadar çok okuma fırsatım da olmadı ama "iyi şeyler yapmaya başlıyorum sonra pat en devam etmem gereken yerde duruyorum" lafına takıldım. İnsanın kendini engellemesi bu, bir neyi sonunda ölüm olmayan intihar. Motivasyon kaybından mı (neden kaybediyorsun), kendini bazı şeyleri haketmiyor olarak görmenden mi bilemiyorum ama bence asıl üzerine düşünmen gereken yer gaza gelmeyi beklemek, negatif olmak vs değil; orası. Kendini neden engelliyorsun?
Bu arada ufak bir not, bunları emin ol hepimiz yaşadık. Zaman zaman da yaşıyoruz, kendini yalnız hissetme :)
Hayat kontrolü dediğim yaşamın tamamına hakim olmak değil. Kendi hayatın için akış esnasında iyi, kötü şeyler yapabiliyor olmak. Güçlü insanlar yaşamaya devam eder. Ama güzel yaşarlar, zorluk görürler onlara çözüm ararlar. Kontrolde burada zaten. Acı çekerler, üzgün olurlar ama ertesi günü kalkar hayatlarına devam ederler. Bir yerde okumuştum:
Üzüldüğüm, sinirlendiğim şeylerle baş edemedikçe pes edip hiçbir şey yapmıyorum. Yapmadıkça bunu da yapmadım diyerek mevcut sinirime sinir katıyorum. Bu artık sonu gelmez bir döngü oldu ve insan ilişkilerime yansımaya başladı. Gaza geleceğim nokta sanırım burası. Sadece kendime değil çevreme zarar vermeye başladığım nokta.
Minik bir not ekleyeyim, tamamen bitik durumda asla değilim yine bir şekilde yaşıyorum bu yazdıklarım tamamen ruhumun asıl hissettikleri.
Yok bitik olduğunu düşünmedim aksine gayet iyisin. Bitik insanlar kendileriyle, duygularıyla, yaptıklarıyla, yapmadıklarıyla debelenmezler. Debeleniyorsan iyisin, sadece ufak bir ışık bulmayı bekliyorsun durumdan çıkış için o kadar :)
Congratulations! This post has been upvoted from the communal account, @minnowsupport, by fotobot from the Minnow Support Project. It's a witness project run by aggroed, ausbitbank, teamsteem, theprophet0, someguy123, neoxian, followbtcnews, and netuoso. The goal is to help Steemit grow by supporting Minnows. Please find us at the Peace, Abundance, and Liberty Network (PALnet) Discord Channel. It's a completely public and open space to all members of the Steemit community who voluntarily choose to be there.
If you would like to delegate to the Minnow Support Project you can do so by clicking on the following links: 50SP, 100SP, 250SP, 500SP, 1000SP, 5000SP.
Be sure to leave at least 50SP undelegated on your account.